Θανάσης Καραναστάσης: Ένα διαρκές «έγκλημα»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Θανάσης Καραναστάσης

Σαν σήμερα συμπληρώνονται 60 (!) χρόνια ακριβώς από την ημέρα που έφθασα για πρώτη φορά στη Γερμανία.

Ήταν επίσης η πρώτη φορά που έκανα αυτό το ταξίδι με τρένο. Είχε διάρκεια 48 ωρών!

Νομίζω πως άλλες δύο φορές είχα κάνει το ίδιο δρομολόγιο.

Ο σιδηρόδρομος εκείνα τα χρόνια ήταν σε πρωτόγονη κατάσταση, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο μεγαλύτερο μέρος της Γιουγκοσλαβίας. Ήταν η εποχή του «καρβουνιάρη», όπως τον λέγαμε τότε.

Από τη Σλοβενία και πάνω, στην Αυστρία και στη Γερμανία τα τρένα ήταν ηλεκτροκίνητα. Επαναλαμβάνω, πριν από 60 χρόνια!

Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες έχουν αναπτυχθεί πυκνά σιδηροδρομικά δίκτυα μέσω των οποίων διακινούνται καθημερινά εκατομμύρια άνθρωποι και μεταφέρονται τεράστια μεγέθη εμπορευμάτων. Τα τρένα αναπτύσσουν ταχύτητες περί τα 300 χιλιόμετρα την ώρα.

Προσωπικά, έχω καλύψει τεράστιες αποστάσεις με σιδηροδρόμους στη Γερμανία, στη Γαλλία, στην Ιταλία, στην Ελβετία και σ’ άλλες χώρες.

Είναι το πιο γρήγορο, το πιο καθαρό και το πιο φιλικό προς το περιβάλλον χερσαίο μεταφορικό μέσο. Γι’ αυτό είναι παντού δημοφιλές.

Χαρακτηρίζω έγκλημα την παράλειψη όλων των κυβερνήσεων της χώρας μας να αναπτύξουν αυτό το μέσο για την εξυπηρέτηση των υπεραστικών μεταφορών.

Βολεύτηκε η κατάσταση με τα ΚΤΕΛ!

Μπορεί να φανταστεί κανείς πώς θα ήταν τα πράγματα, αν είχαν συνδεθεί σιδηροδρομικά οι σημαντικότερες πόλεις της Ελλάδας.

Εδώ βολευτήκαμε με μία σιδηροδρομική γραμμή μόνο. Και χάθηκαν σ’ αυτή τη γραμμή 57 ψυχές πριν ένα χρόνο. Γιατί;

Διότι, κατά τη γνώμη μου, σ’ αυτή τη χώρα υπάρχουν ανεύθυνοι πολιτικοί, ανεύθυνοι διοικητές οργανισμών, ανεύθυνοι σταθμάρχες, ανεύθυνοι μηχανοδηγοί.

Στην ένδοξη χώρα μας, ο έλεγχος και η λογοδοσία είναι άγνωστες έννοιες. Για οτιδήποτε συμβαίνει, φταίνε πάντα οι άλλοι.

Τοποθετούνται σε διάφορα πόστα «φίλια» πρόσωπα που μπορεί να είναι άνθρωποι άσχετοι και ανίκανοι, αρκεί να είναι δικοί μας...

Έχουν συμβεί και σε άλλες χώρες σιδηροδρομικά δυστυχήματα, συνήθως από απρόβλεπτους παράγοντες.

Δυστυχήματα όμως συμβαίνουν και στις αεροσυγκοινωνίες και στην τροχαία κίνηση.

Παρ’ όλα αυτά, το τρένο παραμένει ασφαλές μέσο σε συνδυασμό με όλα τα άλλα πλεονεκτήματα που διαθέτει.

Η κυβέρνηση διαφημίζει με κάθε ευκαιρία το επιτελικό κράτος. Για να γίνει όμως αποτελεσματικό χρειάζονται και επιτελικά μυαλά.

Δεν γίνεται να εμπιστεύονται τις τύχες τους οι πολίτες σε άτομα ανεύθυνα και αδιάφορα, όπως ο σταθμάρχης της Λάρισας. Και επιτέλους, να εξοικειωθούμε κάποτε με την ανάγκη τιμωρίας, όποιου αδιαφορεί για τα καθήκοντά του.

Ειπώθηκαν πολλά αυτές τις μέρες για την τραγωδία των Τεμπών. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο.

Μένω μόνο με τη φράση στο μυαλό μου που φέρεται να είπε ο μηχανοδηγός του μοιραίου τρένου: «Πάμε και όπου βγει...» Αν όντως την είπε, τι νόμιζε ότι μεταφέρει το τρένο του, ανθρώπους ή αμμοχάλικα;