Μαίρη Παπανδρέου: «Συμπόνια και Αγάπη»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου

«Συμπόνια και Αγάπη», με υπότιτλο «Οι άρρωστοι και οι γιατροί τους», είναι ο τίτλος του βιβλίου του γνωστού χειρουργού Κώστα Χαρώνη, με επεξηγηματικό υπότιτλο: «Οι άρρωστοι και οι γιατροί τους», 334 σελίδες σε 38 συναρπαστικά κεφάλαια, που εύχεται ο αναγνώστης να ήταν υπερδιπλάσιες.

Ο Δρ. Κώστας Χαρώνης με αντικειμενικότητα, αναφέρει πραγματικά ιστορικά γεγονότα, που συγκλόνισαν τη χώρα μας και ιδιαίτερα την Αθήνα, όπως την εξέγερση του Πολυτεχνείου επί «Χούντας», με ολοζώντανη και γλαφυρή πλούσια γλώσσα, εκφράζοντας την αλήθεια.

Μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι τόσο για τη γλώσσα μας, όσο και για την αφοσίωσή μας στα δημοκρατικά ιδεώδη, για τη σημαντικότητα της «συμπόνιας και της «αγάπης» μας προς τον συνάνθρωπο, μας υπενθυμίζει και τις αξίες της ζωής, με γνώση και ευαισθησία.

Σε κάθε παράγραφο του βιβλίου του, ο Δρ. Κ. Χαρώνης, δίνει με ακρίβεια και αμεσότητα, βαθύτερες φιλοσοφικές έννοιες όπως: «Αλήθεια», «Ελευθερία», «Αγάπη», «Συμπόνια», της μοναδικής σε πλούτο γλώσσας μας, όπως π.χ. η λέξη «αλήθεια» μας συμβουλεύει με το στερητικό «α», τη «μη λήθη», δηλαδή «να μην ξεχνάμε τον ανώτερο Εαυτό μας», που είναι η ψυχή μας.

Ταυτόχρονα, η «γραφή» του Δρ. Κώστα Χαρώνη, καθηλώνει τον αναγνώστη, δίνοντας με εύπεπτο τρόπο, την πολύπλευρη γνώση της Επιστήμης που επέλεξε για να υπηρετεί τον συνάνθρωπο, και αναφέρει επίσης την ασύγκριτη και μοναδική Ιστορία της πατρίδας μας.

Ο Δρ. Κώστας Χαρώνης, «δένει» αρμονικά τα προσωπικά του βιώματα με δύσκολες καταστάσεις της πατρίδας μας, με συναρπαστική λογοτεχνική δομή, και αντικειμενική αλήθεια.

Το βιβλίο του «Συμπόνοια και Αγάπη» ο χειρουργός Κώστας Χαρώνης, το αφιερώνει «με αγάπη στη Λούλη, τον Γιώργο, τον Τάσο, τον Αλέξανδρο και τη Μελίτα». Δύο από τους γιους του, είναι επίσης γιατροί - μάλιστα η τρίτη γενιά της οικογένειάς - οι οποίοι ακολουθούν αυτή την πανανθρώπινη επιστήμη, που υπηρετεί τον «πάσχοντα συνάνθρωπο».

Η Μελίτα (Εμμανουήλ) είναι η αγαπημένη του ανεψιά, ιστορικός της Τέχνης, ομότιμη καθηγήτρια του Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Με ειλικρίνεια και απλότητα, ο Δρ. Κώστας Χαρώνης, γράφει «Αντί προλόγου» στο βιβλίο του «Συμπόνια και Αγάπη»: «Εδώ και χρόνια είχα την απορία γιατί οι γέροντες, βλέποντας το τέλος να έρχεται, προσπαθούν να γράψουν κάποιο κείμενο, άσχετα αν διαθέτουν κάποιο συγγραφικό ταλέντο.

Δεν είχα ποτέ φανταστεί ότι κι εγώ θα προσπαθούσα μια ημέρα να ξαναθυμηθώ, γράφοντας συμβάντα στη ζωή μου που τα έζησα με καλό, δύσκολο, δυσάρεστο, ευχάριστο ή και τραγικό ακόμα τρόπο».

Αφιερώνει ολόκληρο κεφάλαιο σε «Μια δια βίου προσπάθεια για ένα καλύτερο σύστημα παροχής υπηρεσιών υγείας (ΕΣΥ)», σε ξεχωριστά κεφάλαια αναφέρει τα «Εξάρχεια», όπως ήταν προπολεμικά, τη «Νεολαία του Μεταξά», «Ο πόλεμος έρχεται...», γράφει για την «κατοχή», τις συγκινητικές περιπτώσεις, όπως και ιδιαίτερη συγκίνηση προκαλούν τα κεφάλαια: «Η 17η Νοέμβρη 1974» που αναφέρεται στους τραυματίες που περίθαλψε στην «εξέγερση του Πολυτεχνείου».

Ο τότε διευθυντής της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής του Γενικού Κρατικού («Γεώργιος Γεννηματάς», σήμερα «Ρυθμιστικό Κέντρο» τότε), γράφει: «Ο Κώστας Χαρώνης ήταν από τα πρόσωπα που έπαιξαν κομβικό ρόλο στη σωτηρία πολλών εκ των τραυματιών της εξέγερσης».

Και ο τότε διευθυντής της Γ’ Χειρουργικής Κλινικής του Γ.Ν. Γ. Γεννηματάς, συνεχίζει: «...Ήταν στο πόστο του στο χειρουργείο επί τριάντα έξι συνεχείς ώρες, μετά τα γεγονότα που στιγμάτισαν την αποδομή της χούντας...».

Αξίζει να αναφερθεί επίσης και το απόσπασμα από την ίδια αναφορά τού τότε διευθυντή: «Παρά τις ατέλειωτες ώρες πάνω από το χειρουργικό τραπέζι, σε φάσμα 29.500 επεμβάσεων, ο κ. Χαρώνης ξεχωρίζει τους τραυματίες του Πολυτεχνείου.

Και «παρά την προσφορά του, ο Δρ. Κώστας Χαρώνης, παραμένει σεμνός», τονίζουν όλοι οι τότε ιθύνοντες των Νοσοκομείων που έχει υπηρετήσει, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Σε ερώτηση για το αν «πιστεύει», επαναλαμβάνει την αναφορά του προέδρου ενός μεγάλου παγκόσμιου Χειρουργικού Συνεδρίου, στο οποίο συμμετείχαν εκατοντάδες γιατροί: «Άσχετα αν είσαστε θρησκευόμενοι ή σε ποια θρησκεία ανήκετε ή όχι, πείτε μου ποιος από εσάς, όταν βρέθηκε σε μια πολύ δύσκολη περίπτωση, δεν είπε: «Θεέ μου, βοήθα»! Δεν θα το πιστέψετε, όλοι σχεδόν οι γιατροί στην αίθουσα σηκώθηκαν και είπαν ΝΑΙ!