Ηλίας Καραβόλιας: Σε ποιο ακριβώς παρόν ζούμε τελικά;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Το ποια ακριβώς από τα παρακάτω είναι «λογικά» ως γεγονότα, τι είναι «σενάρια» και τι τελικά είναι παράνοια, και τι αληθινά πιθανό, το ξέρει μόνο το μέλλον. Αλλά αν αυτό το μονίμως καταραμένο άγνωστο μέλλον είναι ήδη εδώ, σε ποιο παρόν άραγε ζούμε μετά από όλα αυτά;

Πρώτα απ’ όλα, ζήλεψε ο Τραμπ τη δόξα του γνωστού δικού μας υπουργού (που δεν καταλαβαίνει την χρησιμότητα του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου αλλά και των εκθέσεων του ΟΗΕ) και δήλωσε ως γνήσιος «θεατρικός» πλανητάρχης:

«Το μόνο που πήρα από τα Ηνωμένα Έθνη ήταν μια κυλιόμενη σκάλα που, καθώς ανέβαινε, σταμάτησε στη μέση. Αν η Πρώτη Κυρία δεν ήταν σε καλή φυσική κατάσταση, θα είχε πέσει. Αλλά είμαστε σε πολύ καλή φυσική κατάσταση και οι δύο. Και ο τηλεοπτικός υποβολέας δεν λειτούργησε: αυτά είναι τα δύο πράγματα που πήρα από τα Ηνωμένα Έθνη»…

Δεν τον ενδιαφέρει, είπε, το Νόμπελ Ειρήνης που όμως «έπρεπε να πάρει» γιατί σταμάτησε 7 πολέμους (!), και φυσικά μας εξήγησε ότι η κλιματική κρίση είναι μια μεγάλη απάτη — το ίδιο και η ανανεώσιμη ενέργεια.

Αλλά ας αφήσουμε το θέατρο του παραλόγου και την απαξίωση του θεσμού του ΟΗΕ, όπου ανέβηκε στο βήμα και είπε ότι νομιμοποιούν οι Ευρωπαίοι τη Χαμάς επειδή αναγνωρίζουν κράτος Παλαιστίνης (σημ.: οι οποίοι Ευρωπαίοι θαρρείς και περίμεναν να ισοπεδώσει πρώτα τη Γάζα και να διώξει τους κατοίκους ο Νετανιάχου, και μετά να αναγνωρίσουν ένα κράτος χωρίς… πολίτες!)

Αλλά εδώ συμβαίνουν άλλα πιο επικίνδυνα πράγματα: το ΝΑΤΟ διαμηνύει στη Ρωσία «αποφασιστική αντίδραση» σε οποιαδήποτε παραβίαση του εναέριου χώρου των κρατών μελών του και απειλεί με ενεργοποίηση του άρθρου 5.

Ο Τραμπ (της… ειρήνης) λέει τώρα ότι η Ουκρανία μπορεί να ανακτήσει τα χαμένα της εδάφη αλλά και ότι μπορεί να κερδίσει και άλλα.

Και επίσης είναι θετικός «για εμπλοκή του ΝΑΤΟ στις καταρρίψεις ρωσικών μαχητικών αεροσκαφών».

Μοιάζει σαν να αιωρείται μονίμως το μεγάλο κακό και σαν να φαίνονται ορθολογικές οι εντελώς ακραίες φωνές και απόψεις...

Κανείς εχέφρων Ευρωπαίος δεν μπορεί να συμμεριστεί αυτό που αμυδρά περνάει από την σκέψη μερικές φορές: ότι τα προγραμματισμένα 800 δις του ReArm Europe δεν πάνε απλά σε τόνωση της αμυντικής βιομηχανίας, που υποτίθεται ότι θα γεννήσει νέους μισθούς για παράταση της μεγάλης ζήτησης, άρα συνέχεια σε πληθωρισμό — με δεδομένες όμως τις μεγάλες περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες.

Υπενθυμίζω: το τι από όλα αυτά έχει λογική και σχέδιο, τι είναι θεατρινισμοί του Τραμπ που «καταργεί» ΟΗΕ και θεσμούς, και τι είναι δυστοπικό σενάριο — που απλά διακινείται για να μας τρομάζει και να μας καθυποτάξει εσκεμμένα εν όψει μιας μεγάλης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης — είναι αδιευκρίνιστο από την ιστορία του παρόντος.

Πάντως: το σημερινό πληθωριστικό χρήμα της πανδημικής περιόδου (που κόπηκε και μοιράστηκε με μηδενικά επιτόκια) και το χρήμα που θα κοπεί με πρόσχημα την άμυνα και την ειρήνη, θυμίζουν άλλες εποχές, που είχαν καταλήξει σε άλλη έξοδο κινδύνου (σημ.: δεν τις αναφέρω σκόπιμα — χρήσιμο είναι ενίοτε να ξεχνάμε τους σκοτεινούς καιρούς της ιστορίας, πριν τα μεγάλα δεινά της…).