Ένας κουβάς νερό με πάγο...

Σήμερα 5.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από το μολυσμένο νερό

Σύμφωνα με παλαιότερα δημοσιεύματα έως το 2025 εκτιμάται πως 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε χώρες που αντιμετωπίζουν έλλειψη νερού, ενώ σήμερα 5.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από το μολυσμένο νερό.

Ενα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό και δύο εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο πίνοντας μολυσμένο νερό. Κι ενώ ο μέσος ευρωπαίος πολίτης καταναλώνει καθημερινά πάνω από 100 λίτρα νερό, σε κάποιες χώρες της Αφρικής χρειάζεται να διασχίσουν δεκάδες χιλιόμετρα για να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα ποτάμι.

Κι όμως ελάχιστα δείχνουμε να εκτιμάμε το αγαθό που έχουμε πλουσιοπάροχα μέσα στο σπίτι μας. Αντί να το φυλάμε και να το καταναλώνουμε με φειδώ και με λογική, όλος ο αναπτυγμένος κόσμος επιδόθηκε φέτος σε ένα ανελέητο μπουγέλωμα που ξεκίνησε με τις καλύτερες των προθέσεων και τελικά μετατράπηκε σε μόδα που γέμισε τα κοινωνικά δίκτυα.

Το λεγόμενο «Ice Bucket Challenge» έγινε παγκόσμιο φαινόμενο και όσοι αποδέχονται την πρόσκληση χύνουν ένα κουβά με παγωμένο νερό στο κεφάλι τους, με σκοπό τη συγκέντρωση τουλάχιστον 100 δολαρίων για την καταπολέμηση της νόσου ALS (Αμυοτροφική Πλάγια Σκλήρυνση).

Κι ενώ η ένωση ALS ανακοίνωσε ότι φέτος από τις 29 Ιουλίου έως τις 21 Αυγούστου έχουν συγκεντρωθεί 41,8 εκατομμύρια δολάρια έναντι μόλις 2,1 εκατομμυρίων δολαρίων την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους, δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεί ύβρη για όλους εκείνους τους ανθρώπους που καθημερινά πεθαίνουν καταναλώνοντας ακατάλληλο νερό. Όσο καλοπροαίρετος κι αν είμαι, δεν μπορώ να πιστέψω ότι ξαφνικά όλος ο πλανήτης ευαισθητοποιήθηκε έναντι μια πραγματικά τρομακτικής ασθένειας και μπουγελώνεται για να συγκεντρώσει χρήματα για την καταπολέμησή της.

Γιατί δεν δείχνει την ίδια ευαισθησία για τα παιδιά στη Γάζα, για τα θύματα του AIDS και του Έμπολα, για τον ακρωτηριασμό των γυναικών στην Αφρική; Διότι πολύ έξυπνα ο ιθύνων νους του μπουγελώματος συνδύασε το “χαβαλέ” με τη ματαιοδοξία μέσα από έναν καλό σκοπό. Και βέβαια όσοι προσέφεραν κάποιο χρηματικό ποσό σε κάποιο ίδρυμα μαζί με το μπουγέλωμά τους, έκαναν έστω και μ' αυτό τον παράδοξο τρόπο μια φιλανθρωπία. Οι υπόλοιποι απλώς συμμετείχαν σε μια “διασκεδαστική” φάρσα.

Δεν ξέρω βέβαια κατά πόσο θα έβρισκε διασκεδαστική την εικόνα ενός μπουγελώματος ένα παιδί που χρειάζεται να περπατήσει ολόκληρα χιλιόμετρα μέσα στη ζούγκλα προκειμένου να συγκεντρώσει την ημερήσια ποσότητα νερού της οικογένειάς του.

Επίσης φαντάζομαι ότι πολύ δύσκολα θα αναγνώριζαν κάποιοι που μαστίζονται από ασθένειες λόγω κατανάλωσης ακατάλληλου νερού την φιλανθρωπία του Τζώρτζ Μπους, όταν ως πρόεδρος παλαιότερα για όσους θυμούνται αιματοκύλησε τον πλανήτη. Βλέπετε το τι είναι διασκεδαστικό δεν το αντιλαμβάνονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Είναι τα βιώματα και η κουλτούρα του καθενός που διαφοροποιούν την αντίληψη των γεγονότων.

Όμως καλό θα ήταν να κάνουμε μερικές δεύτερες σκέψεις προτού υιοθετήσουμε μια αντίληψη. Δεν είναι πάντα όλα αθώα και αγγελικά πλασμένα. Το ότι κάτι πασπαλίζεται με “φιλανθρωπική χρυσόσκονη” δεν το αγιοποιεί ταυτόχρονα. Γενικά φιλανθρωπία και κάμερες είναι δύο πράγματα εντελώς αντικρουόμενα. Η φιλανθρωπία είναι μια ανθρωπιστική προσέγγιση της πραγματικότητας με ευγενείς σκοπούς και δεν χρειάζεται διαφήμιση την ώρα που γίνεται. Τα αποτελέσματά της φαίνονται μόνα τους.

Η φιλανθρωπία μπροστά στην κάμερα είναι ματαιοδοξία. Είναι ακριβώς αντίθετη από το σκοπό που γίνεται και δεν εξυπηρετεί τους αναξιοπαθούντες αλλά τις κρυβές βλέψεις του “φιλάνθρωπου”. Υπάρχουν πάρα πολλά πόστα στα οποία όλοι μας μπορούμε να φανούμε χρήσιμοι, βοηθώντας τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Δεν έχουν βέβαια την αναγνωρισιμότητα του Ice Bucket Challenge, όμως στο τέλος της ημέρας τα συναισθήματα που αντλούν όσοι συμμετέχουν σε αυτά είναι πολύ ανώτερα από την “πλάκα” ενός μπουγελώματος...

* Γράφει ο Θάνος Ζέλκας