Βίντεο: Οι μαθητές από τη Ρόδο που ξεσηκώνουν με την μπάντα τους!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 11126 ΦΟΡΕΣ
Τα βραβεία, τα φεστιβάλ και οι live εμφανίσεις του συγκροτήματος “Sleepdeep”
Να μετέχουν σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και να έρχονται δεύτεροι όπως πριν λίγες μέρες, να μετέχουν σε φεστιβάλ, να κυνηγούν τις live εμφανίσεις και να γράφουν τραγούδια κόντρα στη μαυρίλα της εποχής, σε ήχο ροκ επηρεασμένο κι από άλλα ακούσματα!
Θαύμασα την ωριμότητα και το ταλέντο τους, είπα «ωραία γενιά μεγαλώνει…», κι ευχήθηκα να συνεχίσουν μουσικά, να πηγαίνει καλά το demo που κυκλοφόρησαν και να τα καταφέρουν να βγάλουν και το επόμενο, πριν οι δρόμοι τους χωρίσουν για τις σπουδές τους, για μια θέση στο επαγγελματικό γίγνεσθαι, για καταστάσεις που δεν σου επιτρέπουν να ονειρεύεσαι!
Το όνομά σας είναι “Sleepdeep”, «βαθύς ύπνος»! Πώς το επιλέξατε;
Βγήκε από ένα δικό μας αστείο, αλλά στην πραγματικότητα έχει να κάνει με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας. Κάποιοι μας κάνουν πλάκα, μας λένε «κοιμισμένους», αλλά αντίθετα αυτό που θέλουμε είναι να ξυπνήσουμε τον κόσμο.
Ποιοι είσαστε, ποιoι αποτελούν τους “Sleepdeep”;
Ο Αρτέμης Κυρτάσογλου που είμαι εγώ, μαθητής της Γ΄ Λυκείου στο Μουσικό Λύκειο και παίζω α΄ κιθάρα, ο Παντελής Διακογεωργίου μαθητής της Γ΄ Λυκείου από το Μουσικό Λύκειο κιθάρα, ο Μάριος Σκουτέλης από το Μουσικό Λύκειο μαθητής της Β΄ Λυκείου μπάσο, ο Μιχάλης Κεφαλάκης μαθητής της Α΄ Λυκείου στο Βενετόκλειο ντραμς και ο Ντάνιελ Σίμου ο τραγουδιστής μας μαθητής Β΄ Λυκείου από το γενικό Λύκειο Κρεμαστής.
Και οι μισοί δεν γεννηθήκατε στη Ρόδο, αλλά συναντηθήκατε εδώ!
Ήταν μοιραίο που λένε! Ο Αρτέμης απ΄ τις Σέρρες, ο Μάριος απ΄ την Αθήνα, ο Μιχάλης βέρος Κρεμαστενός, ο Ντάνιελ μισός Σουηδός μισός Τριαντενός.... Μάλλον ήταν μοιραίο να συναντηθούμε για να φτιάξουμε αυτό το συγκρότημα. Και όλη η πορεία του συγκροτήματός μας δείχνει πως ήταν να γίνει. Όταν κάτι δεν μας βγαίνει ή πάει στραβά αμέσως έρχεται κοντά μας κάτι άλλο που είναι καλύτερο.
Πότε ξεκίνησε η μπάντα;
Με τα σημερινά μέλη μας τον Ιούνιο του 2013, όμως Αρτέμης και Μάριος παίζουμε μαζί τέσσερα χρόνια. Ο Παντελής είναι κοντά μας τρία χρόνια, ο Ντάνιελ ο τραγουδιστής είναι στην μπάντα εδώ και δυόμιση χρόνια και ο Μιχάλης ο μικρότερος σε ηλικία είναι στην μπάντα δύο χρόνια. Είχαμε ξεκινήσει ως ένα σχολικό project στο Μουσικό Γυμνάσιο όπου ήμασταν ο Αρτέμης, ο Μάριος και κάποια άλλα παιδιά και ονομαζόμασταν τότε «Smoking Birds» (Τα πουλιά που καπνίζουν). Τυχαίο όνομα που βρήκαμε γρήγορα για τις ανάγκες συμμετοχής μας σ΄ ένα φεστιβάλ. Τότε παίξαμε σε διάφορα μέρη για τρεις μήνες, αλλά αυτή η μπάντα διαλύθηκε, μείναμε ο Αρτέμης, ο Μάριος και ο τότε ντράμερ μας και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε απ’ την αρχή κάνοντας μερικές πρόβες μεταξύ μας. Χρειαζόμασταν όμως τραγουδιστή και φέραμε τον Ντάνιελ που έχει καλή σκηνική παρουσία και μπορεί να υποστηρίξει την όλη δουλειά.
Λένε ότι συνήθως τα κορίτσια που παρακολουθούν κάτω απ’ τη σκηνή συνήθως βλέπουν μόνο τον τραγουδιστή! ...
Έτσι είναι, αλλά είναι καλό αυτό γιατί εμείς έχουμε ήσυχο το κεφάλι μας. Ελπίζω να μην πειράξει τα κορίτσια αυτό (γέλια)… Στη συνέχεια λοιπόν μπήκαν στην μπάντα ο Παντελής και ο Μιχάλης και πήραμε το σημερινό μας όνομα το οποίο γράφεται σε μία λέξη, για να μην έχουμε παρεξηγήσεις... (γέλια).
Τι μουσική παίζετε;
Ροκ, αλλά το είδος μουσικής που μας ενδιαφέρει έχει προσμίξεις παρεμφερών ήχων: Alternative (τον εναλλακτικό ήχο) και Indie που είναι το πιο εμπορικό είδος της ροκ. Βέβαια ο καθένας από εμάς ακούει τη μουσική που του αρέσει, άλλος ακούει metal, άλλος jaz, άλλος pop... και τα ακούσματά μας επηρεάζουν τη μουσική μας.
Έχετε ηχογραφήσει ένα demo, έχετε σημαντικές επιτυχίες σε διαγωνισμούς!
Έχουμε ηχογραφήσει ένα demo με έξη κομμάτια το οποίο βγήκε το φθινόπωρο του 2014. Τα πέντε τραγούδια είναι δικά μας και κάναμε και μία διασκευή στο πασίγνωστο τραγούδι του Λουίς Άρμστρονγκ “A wonderful world” αλλάζοντας τους στίχους. Αντί να τραγουδάμε για τον μπλε ουρανό και τα καταπράσινα δέντρα, οι στίχοι μας λένε ότι στην δική μας εποχή ο ουρανός είναι γκρι και τα δέντρα καμένα κι αναρωτιόμαστε τι πάει στραβά με τον κόσμο μας. “What is wrong with our world”… Έχουμε διασκευάσει και τη μουσική του τραγουδιού την κάναμε λίγο πιο σκληρή θα μπορούσαμε να πούμε και πλησιάσαμε τη μουσική των “Ramones” σε αντίστοιχη διασκευή. Εκείνοι δεν έχουν αλλάξει τους στίχους, εμείς αλλάξαμε το στίχο εκείνοι κι εκείνοι τον ήχο ενώ τον ήχο τον έχουμε πειράξει κι εμείς.
Τι λέει λοιπόν το τραγούδι σας;
«Βλέπω τον ουρανό γκρι, τα σύννεφα τοξικά, σκοτεινές βροχερές μέρες και δέντρα που έγιναν στάχτη και σκέφτομαι τι πάει στραβά με τον κόσμο μας... οι νέοι της γενιάς μας πεθαίνουν από ναρκωτικά, γυρνάνε τη νύχτα σα ζόμπι στο σκοτάδι, τι πάει στραβά με τον κόσμο μας.... Βλέπω τα μάτια σου γαλανά όπως και της κόρης μου καθώς τη βλέπω να τρέχει με τα κόκκινα μποτάκια της και σκέφτομαι τι πάει στραβά με τον κόσμο μας...”...
Είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, έτσι τα βλέπουν τα νέα παιδιά;
Είναι, απλά το συνηθίσαμε. Γι’ αυτό κι εμείς παίζουμε μουσική για να ξεφεύγουμε απ΄ αυτήν τη μαυρίλα, κι όπως πίστευε ο Τζίμη Χέντριξ “αν είναι κάτι που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο αυτό μπορεί να γίνει μέσα από την μουσική”...
Όλοι έχετε κάνει σπουδές στη μουσική, πιστεύετε ότι σ΄ όλα τα παιδιά πρέπει να δίνονται τα ερεθίσματα γι’ αυτήν;
Όχι με το ζόρι, μόνο αν το θέλει το παιδί, κι αν το θέλει μπορεί να ξεκινήσει και μόνο του. Το θέμα είναι να αναγκαστούν οι γονείς να γράψουν τα παιδιά τους στο ωδείο, κι όχι να το αναγκάσουν να πάει στο ωδείο γιατί τότε είναι σαν να του προσθέτουν ένα ακόμα μάθημα. Πολλοί γονείς στέλνουν τα παιδιά τους σε ένα άθλημα, σ΄ ένα μουσικό όργανο, σε ξένες γλώσσες στην προσπάθειά τους να το προσανατολίσουν, αλλά στην πραγματικότητα το αποπροσανατολίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Τα παιδιά απλά χάνονται μέσα σ΄ αυτά.
Μιλήστε μου κι άλλο γι’ αυτή την ωραία συνεύρεση. Διαφορετικά σχολεία, διαφορετικές τάξεις, αλλά ωραίο αποτέλεσμα!
Άμα κάτι είναι να γίνει θα γίνει. Τυχαία βρεθήκαμε, κάποιοι από εμάς στο Μουσικό Γυμνάσιο ώστε να γνωριστούμε κιόλας, τυχαία ασχοληθήκαμε κάποιοι από εμάς με τη μουσική, αλλά ήταν για να γίνει. Σε τέσσερα από τα πέντε κομμάτια του demo έγραψε τη μουσική ο Αρτέμης ο οποίος έγραψε και τους στίχους στα δύο απ΄ αυτά. Άλλα δύο έγραψε ένας φίλος του συγκροτήματος που δεν θέλει να γίνει γνωστό το όνομά του και υπογράφει ως ikoniatis ενώ σε ένα τραγούδι έχει γράψει στίχους και μουσική ο Ντάνιελ.
Με τι θέματα ασχολείστε, τι τραγουδάτε, τι είναι αυτό που σας κάνει εντύπωση;
Τα τραγούδια μας μιλούν για τη σχολική βία, την ρουτίνα της καθημερινότητας που μας σκοτώνει, τη μοναξιά του καλλιτέχνη και δεν θα μπορούσαμε και λόγω ηλικίας να μην αναφερθούμε στον έρωτα, την ερωτική απόρριψη και την απογοήτευση.
Πώς αντιμετωπίζετε το θέμα του Bulling, έχετε δεχτεί κι εσείς κάποια στιγμή, πόσο έντονο είναι στα σχολεία;
Ένα είδος bulling έχουμε δεχτεί κι εμείς οι ίδιοι όταν ήμασταν μικρότεροι. Bulling μπορεί να δεχτείς επειδή είσαι καλός μαθητής, ή επειδή έχεις επιπλέον κιλά, κι άλλες φορές μπορεί να ασκήσεις κι εσύ bulling μόνο και μόνο επειδή δεν το έχεις παρεμποδίσει όταν το είδες μπροστά σου και το άφησες να εξελιχθεί. Εμένα στο δημοτικό επειδή διάβαζα πολύ με είχαν απομονώσει οι άλλοι, ενώ σήμερα ξέρω παιδί που είναι πολύ καλός μαθητής, που είναι και καλός άνθρωπος κι ευγενικός με όλους και τον κοροϊδεύουν. Ακριβώς γι αυτό στην εποχή μας η καλοσύνη θεωρείται αδυναμία του χαρακτήρα. Γι αυτό είπα ότι ίσως έχουμε ασκήσει κι εμείς bulling γιατί υπάρχει κι ένα θέμα επιβίωσης, πρέπει να είσαι σκληρός ώστε να είσαι στο κοπάδι με τα υπόλοιπα ζώα και να μην είσαι αυτός που θα φαγωθεί στο τέλος.
Έχετε κάνει πολλές εμφανίσεις έχετε κερδίσει σε διαγωνισμούς…
Έχουμε δώσει περίπου 50 συναυλίες στη Ρόδο σε μαγαζιά, σε φεστιβάλ όπου μας καλούν, οπουδήποτε βρούμε “χώρο” να χωθούμε χωνόμαστε. Για παράδειγμα η συμμετοχή μας ως φιναλίστ σ΄ ένα διεθνή διαγωνισμό στον οποία συμμετείχαμε με το τραγούδι για τη σχολική βία. Έχουμε κάνει την πρώτη παρουσίαση του δίσκου ενός νέου συνθέτη και στιχουργού του Στέλιου Κάτσαρη με τίτλο “Μαριονέτες” μια πάρα πολύ ωραία δουλειά. Επίσης ανοίξαμε τη συναυλία του Γιάννη Αγγελάκα, το καλοκαίρι φέτος που ήρθε στη Ρόδο. Ήταν μεγάλη εμπειρία για εμάς. Το πιο πρόσφατο, πριν μερικές μέρες δηλαδή είναι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης στον διεθνή τελικό του GBOB (Global Battle of the Bands), έναν τελικό γνωστό σ΄ όλο τον κόσμο, αλλά όχι τόσο και στη χώρα μας. Ο διαγωνισμός έγινε στην Αρχιτεκτονική Σχολή στο Γκάζι και ήρθαμε δεύτεροι με δύο δικά μας κομμάτια. Συμμετείχαν 15 συγκροτήματα και μάλιστα τα 10 από την Αθήνα, ένα από τη Θεσσαλονίκη, ένα από την Καρδίτσα, ένα από τη Λιβαδειά ενώ πρώτο βγήκε το συγκρότημα από τα Χανιά και με τα παιδιά αυτά έχουμε γίνει και πολύ καλοί φίλοι. Είναι η τρίτη χρονιά που γίνεται αυτός ο διαγωνισμός και στην Ελλάδα, κι έχουν περάσει από κει πολύ γνωστές μπάντες όπως οι: Muse, Radiohead, Coldplay, Tool... Φέτος ήμασταν οι μικρότεροι σε ηλικία, άλλωστε δεν είναι παιδικός διαγωνισμός και συνέβη από σπόντα, κάτι σαν κάλεσμα της τύχης, της καλής μας τύχης γιατί πήγαμε πολύ καλά.
Ποιες άλλες εμφανίσεις προγραμματίζετε;
Θα πάμε τον Ιούλιο στην Αθήνα στο Schoolwave ένα μαθητικό-φοιτητικό φεστιβάλ, αν προκριθούμε βέβαια να συμμετάσχουμε και συνεχίζουμε τις πρόβες μας. Συνεχίζουμε να γράφουμε τη δική μας μουσική και να κυνηγάμε τις live εμφανίσεις και αν προλάβουμε πριν το καλοκαίρι θα φτιάξουμε άλλο ένα demo με κομμάτια που ήδη δουλεύουμε.
Πώς τα καταφέρνετε με τα μαθήματα, τα φροντιστήρια, τις εμφανίσεις, τις πρόβες...;
Το πρώτο καλοκαίρι που ήμασταν όλοι μαζί κάναμε πρόβες τέσσερις ώρες κάθε μέρα, τώρα με το σχολείο, τα φροντιστήρια, τις ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ- με κεφαλαίο γράψτε το αυτό- κάνουμε πρόβες δύο φορές το μήνα, αλλά έχουμε πια δέσει σαν ομάδα και το πιάνουμε από κει που τ΄ αφήσαμε κάθε φορά.
Τι όνειρα έχετε, σε λίγο θα χωριστείτε θα πάτε σε άλλες πόλεις, σε άλλες χώρες ίσως για σπουδές. Η μουσική με τι τρόπο θα υπάρχει στη ζωή σας;
Πάντα θα υπάρχει και κάποιοι από εμάς θέλουμε να ασχοληθούμε και επαγγελματικά. Ο Παντελής θέλει να ασχοληθεί με την ηχοληψία, ίσως πάει στο εξωτερικό γι’ αυτό. Ο Μάριος θέλει κι αυτός να ασχοληθεί με τη μουσική, κι ίσως κάνει μουσικές σπουδές στο εξωτερικό, έχει πάρει ήδη πτυχίο αρμονίας. Ο Μιχάλης θέλει να στραφεί προς τις θετικές επιστήμες, αλλά έχει δεύτερη προτεραιότητα τη μουσική. Ο Ντάνιελ σκέφτεται τη Σουηδία για να σπουδάσει Βιολογία, αλλά και να κάνει σπουδές στη μουσική. Εγώ θέλω να κάνω μουσικές σπουδές και θα τις κάνω στην Ελλάδα γιατί δεν υπάρχουν χρήματα για το εξωτερικό.
Θα ήθελες να φύγεις κι εσύ στο εξωτερικό;
Θα το ‘θελα, αλλά τελικά θα κάνω την προσπάθειά μου εδώ κι ό,τι προκύψει. Δεν μπορεί να φύγουμε κι όλοι…
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
