Δημήτρης Σκούνας: «Τα κάστρα πέφτουν από μέσα»

Με «καυτή» επιστολή και με πολλές αιχμές κυρίως για τον πρώην πρόεδρο του συλλόγου, Νίκο Διακίδη, λέει «αντίο» στη Ρόδο ο πρώην προπονητής της Δημήτρης Σκούνας

 Με «ηχηρό» τρόπο επέλεξε να αποχαιρετήσει τη Ρόδο ο Δημήτρης Σκούνας, λίγες μέρες μετά την απόφαση της διοίκησης να λύσει τη συνεργασία της μαζί του. Ο πρώην τεχνικός των «ελαφιών» τονίζει στην επιστολή του προς τα ΜΜΕ πως βίωσε, σχεδόν από την αρχή της θητείας του, μία ιδιαίτερα προβληματική κατάσταση στο ποδοσφαιρικό τμήμα, κάνει λόγο για αθέτηση των συμφωνιών με τη διοίκηση και βάλλει κατά του πρώην προέδρου Νίκου Διακίδη, απέναντι στον οποίο εμφανίζεται ιδιαίτερα επικριτικός. Μάλιστα, αφήνει να εννοηθεί πως η ομάδα υπονομεύεται εκ των έσω και βάσει…σχεδίου! Το περιεχόμενο της επιστολής του Δημήτρη Σκούνα είναι το ακόλουθο:  

«Με αφορμή την απομάκρυνσή  μου από την ομάδα της Ρόδου νιώθω την ανάγκη να βάλω κάποια πράγματα στη θέση τους και να ακουστεί η δική μου άποψη για πρώτη φορά για ότι συμβαίνει τόσους μήνες στην ομάδα. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το καλοκαίρι που δέχθηκα την πρόταση από την ομάδα, πρόεδρος ήταν ο κ. Νίκος Διακίδης. Με αυτόν συζήτησα, με αυτόν συμφώνησα.

Ο στόχος της ομάδας ήταν η άνοδος και τίποτα λιγότερο. Αυτός ήταν ο λόγος που αποδέχθηκα και την πρόταση και για πρώτη φορά στην 25ετή καριέρα μου αποφάσισα να δουλέψω σε αυτή την κατηγορία. Φυσικά λειτούργησε και το συναίσθημα καθώς σε αυτή την ομάδα ήμουν τρία χρόνια στο παρελθόν και είχαμε καταφέρει με τις τότε διοικήσεις την άνοδο στην Γ’ Εθνική. Υπήρχε επομένως συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα της Ρόδου και το νησί.

Ξεκινήσαμε λοιπόν φέρνοντας ποδοσφαιριστές στην ομάδα από μεγαλύτερες κατηγορίες καθώς το ρόστερ ήταν ελλιπές και η ομάδα έπρεπε να ενισχυθεί και να εμπλουτιστεί για να καταφέρει τον στόχο της. Αυτό μου ζητήθηκε από τον κ. Διακίδη. Από το πρώτο μήνα ξεκίνησαν και τα προβλήματα. Δεν τηρούνταν τα συμφωνηθέντα.

Ο κ. Μανώλης Κώτης ξέρει τι γινότανε και γι’ αυτό παραιτήθηκε – και καλά έκανε- πρώτος. Ρωτήστε τον. Μέχρι τον Δεκέμβριο οι ποδοσφαιριστές είχαν αλλάξει τρεις – τέσσερις τόπους διαμονής και άλλα τόσα εστιατόρια. Υπήρχαν καθυστερήσεις μεγάλες στις πληρωμές, η διοίκηση απούσα αλλά εμείς προς πείσμα όλων πρώτοι!

Ο κ. Διακίδης τότε ξαφνικά ζητάει από το συμβούλιο να αλλάξουν οι στόχοι της ομάδας. Να φύγω εγώ και οι μισοί παίκτες και η ομάδα απλά να πορευτεί έτσι μέχρι το τέλος.

Ουσιαστικά δηλαδή να παραιτηθεί από το πρωτάθλημα. Προφασίστηκε ότι είχε οικογενειακά προβλήματα και δεν μπορούσε να συμμετέχει οικονομικά καθώς πρόβαλε αντιρρήσεις η γυναίκα του και ο πατέρας του.

Θεώρησε δίκαιο και ηθικό να παίξει με ψυχές και οικογένειες. Ενώ αυτός έφυγε για διακοπές άφησε τόσους ανθρώπους τρεις μήνες απλήρωτους Χριστουγεννιάτικα. Πολλά παιδιά είχαν πρόβλημα επιβίωσης.

Το συμβούλιο προς τιμήν τους δεν κάνει δεκτό το αίτημά του και αποφασίζουν να συνεχίσουν χωρίς τη συμμετοχή του με πρόεδρο τον κ. Σαραφίδη.

Είχε αφήσει όμως πολλά προβλήματα, τα κενά μεγάλωναν και προστέθηκαν και άλλα (τραυματισμοί που ενώ θα μπορούσαν να αποκατασταθούν σύντομα χρόνιζαν, απουσίες παικτών λόγω στρατιωτικής θητείας, γκρίνιες για το οικονομικό και άλλα πολλά).

Η ομάδα αποσυντονίστηκε και εγώ να προσπαθώ να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα έχοντας όλη την ευθύνη σχεδόν για τα πάντα και κάνοντας τα περισσότερα μόνος ενώ άλλες ομάδες είχαν πλήρες τιμ δουλεύοντας επαγγελματικά. Έτσι πορευτήκαμε μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος αλλά εμείς παραμείναμε πρώτοι, παίρνοντας το bonus των τριών βαθμών για τα play off.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η ομάδα της Ρόδου είχε το μικρότερο μπάτζετ από τους τέσσερις διεκδικητές γιατί κάποιοι λένε ανακρίβειες. Ανακρίβεια επίσης είναι ότι είναι όλοι πληρωμένοι. Υπάρχουν κάποιοι που είναι και άλλοι που έχουν πάρει το 30 με 40 % των χρημάτων που συμφώνησαν και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος για την γκρίνια.

Ξεκινήσαμε τα play off  με ήττα χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τίποτα, το σκορ δεν αντιπροσωπεύει την εικόνα του παιχνιδιού. Η ομάδα έπαιζε αποδεκατισμένη και κάποιοι έπρεπε να παίξουν όντας τραυματίες. Παρόλα αυτά, θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει εμείς. Τέλος πάντως, χάσαμε. Υπήρχαν άλλα πέντε παιχνίδια και θα παίζαμε με όλους. Δεν χάθηκε τίποτα αρκεί όλοι να αντιλαμβανόμασταν τις ευθύνες μας.

Οι διοικούντες όμως είχαν άλλη γνώμη. Έπρεπε να αλλάξει η ψυχολογία της ομάδας. Αλήθεια, αυτή την ψυχολογία με τα τόσα προβλήματα που είχαμε, ποιος την κράτησε τόσους μήνες; Και το κυριότερο. Επανεμφανίστηκε ξανά ο κ. Διακίδης!!! Επανήλθε δριμύτερος (φαντάζομαι ότι πήρε την άδεια από την γυναίκα και τον πατέρα του και την διαβεβαίωση από τον …πρωθυπουργό ότι δεν πάμε στην δραχμή).

Απαίτησε την απομάκρυνσή μου και την αντικατάσταση μου από τον κατάλληλο εντολοδόχο με τις σημαντικές φιλίες!!! Εγώ λοιπόν γνωρίζοντας κάποια περισσότερα πράγματα απ’ όσα λέω και ζώντας την κατάσταση εκ των έσω τόσο καιρό καταλαβαίνω ότι όλα γίνονται βάση σχεδίου.
Ένα σχέδιο που εξυφαίνεται εδώ και πολλούς μήνες και την έκβαση του θα την καταλάβει και όλος ο κόσμος της Ρόδου σε λίγες ημέρες. Μακάρι να μην επαληθευτώ!!!

Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους με βοήθησαν όλον αυτόν τον καιρό στα δύσκολα. Ειδική αναφορά θέλω να κάνω στον άμεσο συνεργάτη μου, κ. Κώστα Πάττα ο οποίος διαφώνησε έμπρακτα παραιτούμενος. Αναχωρώ έχοντας εκτίμηση σε όσους την αξίζουν και την πεποίθηση πως έκανα πολλά παραπάνω από το καθήκον μου.

Εύχομαι σε όλο τον κόσμο χρόνια πολλά με υγεία και να μην ξεχνάτε ποτέ κάτι που μας δίδαξε η ιστορία μας. Τα κάστρα πέφτουν από μέσα!»