Ο Ροδίτης ζαχαροπλάστης που δημιουργεί από το Λονδίνο μέχρι τη Μύκονο και τη Σαντορίνη!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Ο 25χρονος Μιχάλης Χατζηκαλημέρης, συνεχίζει τη… γλυκιά του πορεία

Τι ωραία που είναι να μαθαίνεις ότι νεαροί Ροδίτες διαγράφουν ήδη τη δική τους πορεία και γίνονται γνωστοί ανά την Ελλάδα και έχουν μια πρόταση που ενδιαφέρει πολλούς, κι αυτό αναγνωρίζεται, έχουν άφθονες προτάσεις για δουλειά, δίνουν συνεντεύξεις ήδη…

Ο Μιχάλης Χατζηκαλημέρης, στα 25 του «Με φόρα από τη Ρόδο», όπως ήταν και ο τίτλος στη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό Γλυκές Αλχημείες, έχει ήδη 5 χρόνια διαδρομής στο γλυκό κόσμο της γεύσης, δουλεύοντας στα… καλύτερα!

Αγγλία, Μύκονο, Αθήνα, Σαντορίνη που βρίσκεται φέτος… Δίνοντας πολύ ενέργεια, παραβλέποντας ώρες δουλειάς, με χαμόγελο και πειθαρχία σε εποχές που είναι δύσκολες, αλλά αποδεικνύουν ότι ακόμα κι έτσι αν είσαι αστέρι θα φανεί!

Μίλησα μαζί του από το τηλέφωνο στη Σαντορίνη και διακόψαμε τρεις φορές μέχρι να γίνει αυτή η κουβέντα αφού η δουλειά είναι ασταμάτητη. Ταλέντο και πολύ δουλειά χρειάζεται άλλωστε και δεν είναι κανείς που αν τα έχει αυτά δεν θα πετύχει!

Με το Στέλιο Παρλιάρο

Από μικρός θέλατε να γίνετε ζαχαροπλάστης;
Από μικρός βοηθούσα τη μητέρα μου όταν έφτιαχνε εκείνα τα ωραία γλυκά στην κουζίνα του σπιτιού μας. Στα 16 μου, στις γιορτές των Χριστουγέννων, πήγα να δουλέψω για χαρτζιλίκι, σ’ ένα ζαχαροπλαστείο. Εκεί βρέθηκα ξαφνικά σ’ ένα γλυκό κόσμο ο οποίος όμως δεν είχε καμιά σχέση με την κουζίνα του σπιτιού μας. Ήταν περίπλοκος, εξειδικευμένος, αλλά μετά το πρώτο μου ξάφνιασμα είδα ότι μου άρεσε. Τελείωσα το Λύκειο και ήθελα να πάω στη Σχολή Εμποροπλοιάρχων. Μέχρι να βγουν όμως τα αποτελέσματα είχα κάνει αίτηση και με πήραν στην κρατική σχολή ζαχαροπλαστικής στη Ρόδο, τη ΟΤΕΚ. Πήγα, συνέχισα και ήταν η καλύτερη επιλογή που μπορούσα να κάνω. Πήρα τις σωστές βάσεις από ζαχαροπλάστες που ήταν παράλληλα και επαγγελματίες στην ελεύθερη αγορά και είμαι πολύ τυχερός γι αυτό.

Μετά πως συνεχίσατε, πώς και ήταν τόσο γρήγορη η εξέλιξή σας;
Από την αρχή κυνήγησα να κάνω την πρακτική μου όχι σε μεγάλα ξενοδοχεία από πλευράς ονόματος, αλλά εκεί που υπήρχε ζαχαροπλάστης που θα μπορούσα να διδαχτώ από κείνον. Έτσι τη δεύτερη χρονιά της πρακτικής μου την έκανα στο Palladium, κοντά στον Θανάση Τσαγκλιώτη, έναν μεγάλο δάσκαλο για μένα όπου κοντά του άλλαξε η κοσμοθεωρία μου και πήρα καλές βάσεις γρήγορα. Την επόμενη χρονιά πήγα ως επαγγελματίας πια στο Sheraton Rhodes Resort όπου κι εκεί δούλεψα δίπλα σε δάσκαλό μου από τη σχολή.

Και ύστερα ετοιμάσατε βαλίτσες για την Αγγλία και το Λονδίνο και δουλέψατε σε πεντάστερα ξενοδοχεία δίπλα σε διακεκριμένους σεφ!
Το χειμώνα του 2012 μου δόθηκε η ευκαιρία, μέσω του Θανάση Τσιγκλιώτη που ήταν ήδη στην Αγγλία, να πάω κι εγώ, να περάσω δοκιμαστικό και να με πάρουν στην αλυσίδα Dorchester collection που έχει 11 ξενοδοχεία σε Ευρώπη και Αμερική. Δούλεψα πρώτα στο Άσκοτ στο ξενοδοχείο Coworth Park και τον επόμενο χρόνο σε ξενοδοχείο της εταιρίας στο Λονδίνο το Colchester. Ήταν πολύ μεγάλο σχολείο για μένα, κάτι σαν μεταπτυχιακό, με ωρίμασε, προσαρμόστηκα γρήγορα και μάλιστα έγινα υπεύθυνος του τμήματος afternoon tea που για τους Άγγλους έχει ιδιαίτερη σημασία. Έφτασα και να αναλαμβάνω να κατατοπίσω όποιον νέο ερχόταν στη δουλειά ενώ στο τέλος του δεύτερου χρόνου μου έδωσαν και προαγωγή. Εκείνη την περίοδο όμως για προσωπικούς λόγους επέστρεψα στην Ελλάδα, στην Αθήνα.

Μεγάλη απόφαση να φύγετε από εκεί που πηγαίνατε τόσο καλά!
Κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμα πώς το έκανα!

Ωστόσο επιστρέφοντας στην Αθήνα είχατε άφθονες προτάσεις!
Ναι, ανέλαβα ένα καφέ μπιστρό για δύο μήνες και μετά έφυγα για τη Μύκονο όπου είχα πρόταση από το Nammos, ένα από τα πιο γνωστά beach bar και restaurant στον κόσμο. Το χειμώνα επέστρεψα στην Αθήνα, στο ζαχαροπλαστείο που δημιούργησε ο Θανάσης, την επόμενη σαιζόν πάλι στο Nammos ως υπεύθυνος ζαχαροπλαστείου πια σε ομάδα έξη ατόμων. Το χειμώνα του 2015 ανέλαβα ξανά το μπιστρό στην Αθήνα και τώρα βρίσκομαι στη Σαντορίνη στην αλυσίδα ξενοδοχείων Andronis όπου είμαι στην Οία, στο κεντρικό ζαχαροπλαστείο που τροφοδοτεί με γλυκά και ψωμί όλα τα πολυτελή ξενοδοχεία του Ομίλου.

Στο μεταξύ έχετε δώσει συνεντεύξεις σε αθηναϊκά περιοδικά, έχετε συνεργαστεί με τον Στέλιο Παρλιάρο … Η πορεία σας ήταν γρήγορα ανοδική!
Πέρυσι το χειμώνα ταξίδεψα στο Παρίσι με τη σοκολάτα Ballerina για ένα σεμινάριο εκπαίδευσης μ΄ ένα πολύ δυνατό γκρουπ γνωστών επαγγελματιών όπως ο Στέλιος Παρλιάρος, ο Χρονόπουλος, ο Πλατινός… Ο κ. Παρλιάρος είναι πολύ φιλικός στη συμπεριφορά του, συνέχισα στα δικά του σεμινάρια στην Αθήνα, κι έγινα βοηθός του. Ήρθα κι εγώ μαζί του στη Ρόδο με τη Lurpak, και είχα την τιμή να με επιλέξει για συνεντεύξεις στο περιοδικό Γλυκές Ιστορίες και στη συνέχεια στο περιοδικό του Γλυκές Αλχημείες…

Όπου ο τίτλος που έβαλαν στη συνέντευξη που δώσατε ήταν: «Με φόρα από τη Ρόδο»! Πόση φόρα πήρατε λοιπόν, πόσο δύσκολο ήταν να φτάσετε στα 25 σας ως εδώ;
Για μένα η δουλειά μου είναι δημιουργία, ενέργεια, χαρά. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που επέλεξα να γίνω ζαχαροπλάστης. Πρέπει να έχεις μεγάλα αποθέματα ενέργειας και όρεξης για να μαθαίνεις μέσα από τα διάφορα πόστα που βρίσκεσαι κάθε φορά. Κάθε πόστο έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες είτε είναι ξενοδοχείο, είτε είναι μπιστρό ή εστιατόριο, στο τέλος απευθύνεσαι πάτα στον καταναλωτή. Πρέπει να συνεργάζεσαι στενά με τους δασκάλους σου, να τους σέβεσαι και να μη μετράς ώρες δουλειάς.

Ποια γλυκά σας αρέσει να φτιάχνετε περισσότερο;
Προτιμώ τα γλυκά που αποτελούνται από πολλά στοιχεία, με εναλλαγές στη γεύση. Και βέβαια είμαι λάτρης της σοκολάτας όπως και πάρα πολλοί άνθρωποι, ιδίως μαζί με φρούτα. Προσπαθώ οι δημιουργίες μου να είναι ισορροπημένες και ελαφριές και να μην κουράζουν αυτόν που τις γεύεται. Μ΄ αρέσει να παντρεύω περίεργες γεύσεις και να βγάζω κάτι ιδιαίτερο.

Τι θα λέγατε σε άλλους νέους ανθρώπους που θέλουν να μπουν σ΄ αυτό τον γλυκό κόσμο;
Να μην το αντιμετωπίσουν σαν εργασία, αλλά σαν δημιουργία. Δεν είναι όμως απλά ένα δημιουργικό επάγγελμα. Αν δεν αντέχεις στην πίεση δεν μπορείς να μπεις στην κουζίνα. Και βέβαια δεν μετράς ώρες δουλειάς. Το αποτέλεσμα όμως σε επιβραβεύει πάντα.