Πλεόνασμα υποκρισίας...

Γράφει ο Μπάμπης Σαρρής To μαύρο άσπρο Σαστισμένη η κοινή γνώμη παρακολουθεί τις εξελίξεις στη χώρα, αδυνατώντας να εξηγήσει τους πανηγυρισμούς και τα όσα ηχηρά ακούγονται συχνά - πυκνά από το στόμα του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και του συνοδοιπόρου του Ε. Βενιζέλου. Πανηγυρίζουν με τα εύσημα που εισπράττουν από την ΕΕ και το ΔΝΤ, για την «πρόοδο» υλοποίησης των δεσμεύσεων της χώρας, βαπτίζοντας την κατάργηση των δημόσιων και κοινωνικών αγαθών ως «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» και τη διάλυση των κρατικών δομών, ως «εξορθολογισμό του συστήματος». Μεταφράζουν το γενικό ξεπούλημα των υποδομών και του εθνικού μας πλούτου, ως «ψήφο εμπιστοσύνης» των επενδυτών, υπέρ της ανάπτυξης της Ελληνικής οικονομίας. Προβάλουν τη λεηλασία των εργατικών δικαιωμάτων ως επενδυτικό κίνητρο και την καταλήστευση του βιοτικού και του κοινωνικού επιπέδου του ελληνικού λαού, ως μεγάλη ευκαιρία για τα κερδοσκοπικά funds. Οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, εμφανίζονται στα διαγγέλματά τους ως απόλυτα ικανοποιημένοι για το έργο και τις επιτυχίες, της δίχρονης διακυβέρνησής τους. Ενόψει των εκλογών, εντείνουν τις προσπάθειές τους για να πείσουν όσους δεν έχουν ακόμα αντιληφθεί, πως «η κρίση έχει ξεπερασθεί, η οικονομία συνεχώς ανακάμπτει και ο ελληνικός λαός σύντομα θα απολαύσει τους καρπούς των θυσιών του». Τρίβουν τα χέρια τους για το λογιστικό κατασκεύασμα του «πρωτογενούς πλεονάσματος» χαρακτηρίζοντας το, ως προμήνυμα εξόδου της χώρας από την κρίση. Προαναγγέλλουν το τέλος της μνημονιακής περιόδου, με την προϋπόθεση να υπερψηφίσουν φυσικά οι πολίτες τα κόμματά τους, στις επικείμενες περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές, γιατί σε διαφορετική περίπτωση «θα αδειάσουν τα ράφια των καταστημάτων» και θα «στεγνώσουμε από καύσιμα». Καταστρέφουν τη ζωή Τα παραπάνω αποτελούν φυσικά, μέρος ενός ευρύτερου προπαγανδιστικού σχεδίου, στο οποίο οι κύριοι Σαμαράς και Βενιζέλος, σε ρόλο εκτελεστικού βραχίονα υπέρ των συμφερόντων των δανειστών και των τραπεζιτών, επιχειρούν ενόψει της διπλής εκλογικής αναμέτρησης, επανάληψη της εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Πρωταγωνιστές του ψεύδους και της υποκρισίας οι ίδιοι και τα κόμματά τους, που ενώ φέρουν βαριές και αποκλειστικές ευθύνες για την τραγωδία που βιώνει η χώρα και ο λαός, εξακολουθούν να παραπλανούν και ν’ αποκρύπτουν τα πραγματικά αίτια και τους ενόχους της κρίσης. Μιας κρίσης που διαπερνά μεγάλο μέρος των οικονομιών των καπιταλιστικών χωρών, καταστρέφοντας σαν τσουνάμι τις κοινωνικές και τις παραγωγικές δυνάμεις, προκαλώντας τεράστια ανθρωπιστική κρίση σε ειρηνική περίοδο. Μια κρίση που τις συνέπειές της, γεύονται οι λαοί και άλλων χωρών, είτε βρίσκονται στο βορά ή στο νότο, εντός ή εκτός ευρωπαϊκής ένωσης. Παρά τη συντριβή του ελληνικού λαού και την καταστροφή της οικονομίας της χώρας, παρά τις ομολογίες των ιθυνόντων της λυκοσυμμαχίας «περί εφαρμογής λαθεμένων προγραμμάτων διάσωσης», δεν τόλμησαν ούτε στην πρόσφατη «διαπραγμάτευση» ν’ αρθρώσουν αντίρρηση, όπως για παράδειγμα στις ρυθμίσεις που αφορούσαν το γάλα, τα φάρμακα και το καρβέλι το ψωμί. Προτίμησαν να πουν ξανά ναι σε όλα, για να τους επιτραπεί να μοιράσουν ένα ελάχιστο μέρος από τα κλεμμένα, ανακαλώντας στη μνήμη μας τις πιο σκοτεινές εποχές, όπως τότε που μοίραζαν βιβλιάρια στις «άπορες κορασίδες». Το μέγεθος της ζημιάς δεν μπορεί να καταγραφεί Πριν από μερικούς μήνες πρωθυπουργός της χώρας Α. Σαμαράς, σε δημόσια τοποθέτησή του, χαρακτήρισε το έτος 2021 που συμπίπτει με τη συμπλήρωση των 200 χρόνων από το ένδοξο 1821, ως έτος ορόσημο της «σύγχρονης απελευθέρωσης της Ελλάδας». Η σύγκρισή του τότε, με τα σημερινά «κατορθώματα» των ιδίων και των κυβερνήσεών τους, αποτελούν κακόγουστη φάρσα, που θίγει την ιστορική μνήμη του Ελληνικού λαού. Ο πρωθυπουργός προφανώς μπέρδεψε το ’21 με το ’41. Σίγουρα θα ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα, αν συνέκρινε τη σημερινή, με την κατοχική Ελλάδα. Τότε που οι ναζιστικές φάλαγγες λεηλατούσαν τη χώρα, σκορπώντας την καταστροφή και το θάνατο, ενώ σήμερα συνεχίζουν, ό,τι δεν κατάφεραν τότε, με τις τράπεζες, το ΔΝΤ, τα Ευρωπαϊκά Όργανα, τις αγορές, τα επιτόκια, τις μίζες, τους Τροϊκανούς και φυσικά τους Τσολάκογλου. Όλοι μαζί, ρουφούν το μεδούλι του Ελληνικού λαού, μετατρέποντας τη χώρα και την κάθε πόλη ξεχωριστά, σε σύγχρονα Καλάβρυτα, Κοκκινιές και Ζάλογγα. Υπερβολές…. Ναι ίσως είναι υπερβολές, που όμως αποτυπώνουν την τραγική πραγματικότητα που βιώνουμε, ενώ η έκταση της καταστροφής που έχει ήδη συντελεστεί, είναι αδύνατον να υπολογιστεί, όταν: Οι άνεργοι πολίτες της χώρας ξεπέρασαν το 1,5 εκατομμύριο, ενώ 400.000 οικογένειες, δεν έχουν στο τραπέζι τους, ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Στέλνουν χιλιάδες συνανθρώπους μας, να τρέφονται στα διάφορα συσσίτια και άλλους να τρώνε από τα σκουπίδια των λαϊκών αγορών και των σούπερ-μάρκετ. Μετέτρεψαν σε σύγχρονες «Μανωλάδες» τις επιχειρήσεις, με κανόνα την απλήρωτη και «μαύρη» εργασία. Έντυσαν στο χακί κλάδους εργαζομένων, που σήκωσαν το ανάστημα απέναντί τους, για ένα κομμάτι ψωμί. Καταδίκασαν σε αργό και βέβαιο θάνατο τους συνταξιούχους, μετά την καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων τους. ʼφησαν χωρίς πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας και δίχως φάρμακα, περισσότερους από 3 εκατομμύρια Έλληνες πολίτες. Κατάργησαν δεκάδες νοσοκομεία, εκατοντάδες κλινικές και χιλιάδες νοσηλευτικά κρεβάτια. Έκλεισαν εκατοντάδες σχολικές μονάδες, απολύοντας χιλιάδες δασκάλους, καθηγητές, φύλακες και καθαρίστριες. Στέρησαν από χιλιάδες νοικοκυριά το ηλεκτρικό, το νερό και τη θέρμανση, ξεπαγιάζοντάς τους το χειμώνα από το κρύο. Έβαλαν λουκέτο σε χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, διώχνοντας ξανά τους νέους από τη χώρα «στις φάμπρικες της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές». Ξεπούλησαν δημόσιες εκτάσεις φιλέτα, νησιών, παραλιών, λιμανιών, αεροδρομίων, του ΟΣΕ, της ΔΕΗ, του νερού, της πολεμικής βιομηχανίας, των ναυπηγείων. Έπνιξαν στους φόρους και στα χαράτσια, τους ήδη εξαθλιωμένους πολίτες, απειλώντας χιλιάδες φτωχοποιημένα νοικοκυριά και μικρές επιχειρήσεις, με κατάσχεση σπιτιών και άλλων περιουσιακών τους στοιχείων. Κατέβασαν το δείκτη της πραγματικής σύγκλισης, των οικονομιών των κρατών μελών της ΕΕ, στα επίπεδα του 1964, ενώ η σύγκλιση των μισθών των χωρών της ευρωζώνης, έφθασε στα επίπεδα του 1980. Μείωσαν τα αποθέματα των παγίων κεφαλαίων της χώρας, στα επίπεδα του 1950, ενώ έφτασαν το χρέος στα 320 δισ. Ευρώ. Κουρέλιασαν το σύνταγμα και τους νόμους της χώρας, ευτελίζοντας μαζί και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Εξωθούν κάθε 18 ώρες σε αυτοχειρία απελπισμένους πολίτες, εξαιτίας των πιέσεων που τους ασκούν, για χρέη σε τράπεζες ή στο δημόσιο. ΦαρισαIοι και υποκριτές Τις μέρες αυτές οι σταυρωτήδες του λαού μας θα πάνε στις εκκλησίες κρατώντας μεγάλες λαμπάδες, κάνοντας μεγάλους σταυρούς και ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη. Δεν θα εκκλησιαστούν φυσικά για να ζητήσουν συγχώρεση και άφεση των αμαρτιών τους, αλλά να πάρουν ευλογία και δύναμη, για να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους. Έτσι κι’ αλλιώς «πιο εύκολα περνάει η καμήλα από την τρύπα μιας βελόνας, παρά ο πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών».Τέτοιες μέρες συνηθίζουν να βγαίνουν στις τηλεοράσεις και να χύνουν δάκρυα για τους φτωχούς, τους άστεγους, τους άνεργους, τους αποκλεισμένους. Θα μας πουν πάλι ότι πονάνε κι’ αυτοί με τα δικά μας βάσανα και τους καημούς μας. Θα μας υποσχεθούν λαγούς με πετραχήλια, αρκεί φυσικά να τους ψηφίσουμε…. Το σύστημα δεν εξανθρωπίζεται, δεν βελτιώνεται, γιατί έχει ένα και μοναδικό θεό του, το χρήμα και το κέρδος. Όσο οι φτωχοί θα σκύβουν να μαζέψουν ψίχουλα από το τραπέζι των πλουσίων, θα μένουν πάντα νηστικοί και προσκυνημένοι. Ναι, ζούμε σε δύσκολες εποχές, όπου χάθηκαν δικαιώματα που κατακτήθηκαν με αγώνες και θυσίες. Αξίες και οράματα που έδωσαν περιεχόμενο ζωής, υποχώρησαν. Ελπίδες που κράτησαν όρθιους τους αδικημένους, ξεθώριασαν. Είναι αλήθεια πως χάσαμε τη γη κάτω από τα πόδια μας…. Όμως τίποτα δε χάθηκε για πάντα. Στις στάχτες υπάρχει ακόμα φωτιά κι αρκεί μια σπίθα ν’ ανάψει πυρκαγιά. Αρκεί η εργατική τάξη μαζί με τα άλλα φτωχά κοινωνικά στρώματα, να πιστέψουν στη δύναμή τους, να υψώσουν τη γροθιά τους και να παλέψουν για το δίκιο τους. Ήρθε η ώρα μέσα από τους ενωτικούς, διεκδικητικούς και ταξικούς αγώνες για τα καθημερινά τους προβλήματα, να βάλουν πλώρη για μια άλλη εξουσία και οικονομία, όπου θα κάνουν κουμάντο οι εργαζόμενοι και οι σύμμαχοί τους. Για να προστατευτεί πάνω απ’ όλα η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ζωή. Για να διασφαλιστούν μια για πάντα, τα συμφέροντα του λαού και της χώρας. Ας τους δώσουμε ένα μάθημα στις επικείμενες εκλογές.