Ολόκληρη η Παλιά Πολη - μνημείο, διαθέτει επαρκές σύστημα πυροπροστασίας;

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Γεώργιος Β. Παπαγεωργίου

Η Παλιά Πόλη της Ρόδου δοκιμάστηκε σκληρά, από δύο πολύ μεγάλες και καταστροφικές πυρκαγιές, το 1876 και το 1924, κάηκαν σπίτια καταστήματα ακόμη και δύο άνθρωποι, που σημαίνει ότι λόγω της ιδιομορφίας της κυρίως στενά δρομάκια, κτίσματα κολλημένα, το ένα στο άλλο, αδιέξοδοι δρόμοι και επίσης κατασκευές που μέσα και έξω επικρατεί το εύφλεκτο ξύλο.

Πρέπει να πω από την αρχή ότι άλλες οι συνθήκες πυροπροστασίας και πυρόσβεσης το 1876 και το 1924, από σήμερα όπου είδα σε πολλά σημεία της Παλιάς Πόλης πυροσβεστικά σημεία που φαίνονται σε πολύ καλή κατάσταση, φτάνει βέβαια η ποσότητα του νερού που διοχετεύεται μέσω αυτών να είναι μεγάλη, δυνατή και συνεχής και πιστεύω ότι ασκείται ο προβλεπόμενος έλεγχος.

Επίσης σήμερα διαθέτουμε μια πυροσβεστική υπηρεσία άρτια εξοπλισμένη με σύγχρονα μηχανήματα, έμπειρο και ικανό προσωπικό, που πιστεύουμε ότι μπορεί να παρέμβει άμεσα και αποτελεσματικά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, αφού εκτός των άλλων μεγάλων οχημάτων, διαθέτει και μικρά ευέλικτα πυροσβεστικά οχήματα που μπορούν εύκολα να κινηθούν μέσα στην Παλιά Πόλη, υπάρχει η ΕΤΑΙΠΡΟΦΥΚΑ και οι εθελοντές.

Ομως πάντα υπάρχει το καίριο ερώτημα, πόσο επαρκώς είναι προστατευόμενη η Παλιά Πόλη το μνημείο, αν υπάρχει ειδικό σχέδιο και μελέτη εφαρμογής σε δύσκολες στιγμές, αν γίνονται ή αν έγιναν ασκήσεις ετοιμότητος, αν η υφιστάμενη κατάσταση πυροπροστασίας είναι αρκετή και ικανοποιητική και αν χρειάζεται συμπληρωματικά έργα και ακσυγχρονισμό!

Αφορμή δημοσίευμα της “Ροδιακής” της εγκρίτου δημοσιογράφου κ. Λουλουδάκη αλλά και η ημερίδα που έλαβεν χώραν στο Επιμελητήριο από τον σύλλογο Ρόδιων αρχιτεκτόνων όπου συμμετείχαν και αρχαιολόγοι με θέμα την Παλιά Πόλη της Ρόδου και τα διάσπαρτα μνημεία που υπάρχουν κάτω, έξω ή δίπλα από μεγάλα σύγχρονα κτίρια και γι’ αυτά βέβαια της Μεσαιωνική Πόλης, η ανάδειξις, η συντήρηση, η φροντίδα και η προστασία αυτών.

Το ερώτημα αυτό ετέθη από εμένα στην ημερίδα που ομολογώ έχω σημαντικές μνήμες σαν παιδί, όπως διάβασμα στην βιβλιοθήκη, μπάνιο στα λουτρά χαμάμ, καταστήματα συγγενικών προσώπων που επισκεπτόμουνα συχνά, ο δρόμος από την Κόκκινη πόρτα, βράδυ που σου προξενούσε φόβο από την ερημιά, τα τούρκικα καφενεία με τους ναργελέδες, οι εκκλησίες ο παπακυριακού που μας έφτιαχνε τα σπασμένα συνήθως χέρια, ο τούρκος με τα γλυκά του, τα Πλατανάκια και πολλά άλλα, μαζί με την αγωνία μου για το μνημείο.