Μελένια βραδιά στην Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Της Μαίρης Παπανδρέου

Κυριολεκτικά και μεταφορικά, ήταν «Μελένια Βραδιά», η εκδήλωση που οργάνωσε για 18η φορά, ο «Μελισσοκομικός Σύλλογος Ρόδου» την Κυριακή 25.2.2018, για την ολοκλήρωση του εξειδικευμένου Σεμιναρίου για τους Μελισσοκόμους Δωδεκανήσου, με τη συνεργασία του «Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης Γιώργος Γεννηματάς», με τεράστια απήχηση, συμμετοχή και επιτυχία.

Ο Γ. Γραμματέας του Μ.Σ.Ρ. & Λογοτέχνης Γιάννης Νιωτάκης, είπε στην εισήγησή του: «Συναντηθήκαμε άνθρωποι που διακονούν την κοινωνία της μέλισσας και άλλοι φίλοι, που αγαπούν τη μέλισσα και τα προϊόντα της και εκτιμούν, αναγνωρίζουν και σέβονται την προσφορά της στον άνθρωπο και το περιβάλλον», κι ανέφερε τους συμμετέχοντες στο Σεμινάριο: την «ερευνήτρια μελισσοκομίας κ. Σοφία Γούναρη και τον Καθηγητή Μελισσοκομίας-Μαθηματικό Αλέξανδρο Γκουσιάρη», και υπογράμμισε την: «ευαισθησία και υπευθυνότητα» με την οποία ο

Μ.Σ.Ρ. ενημερώνει για «την διαχείριση των μελισσών και την προστασία του περιβάλλοντος», ευχαρίστησε «τη Μελισσοκομική Δωδεκανήσου, τον Δ/ντα Σύμβουλο της εταιρείας Νίκο Ρέτσα, που είναι χορηγός των εκδηλώσεων του συλλόγου μας, σε οργανωτικό και σε οικονομικό επίπεδο και τον Επίτιμο Πρόεδρό μας κ. Αλέξανδρο Γκουσιάρη για την αγάπη, την προσήνεια και τη γεμάτη γνώση και ευαισθησία συμμετοχή του στη φετινή διημερίδα που στόχευσε στην ανάδειξη της σημαντικότητας, για τη ζωή του πλανήτη μας, προσφορά της μέλισσας».

Ο Πρόεδρος του «Μελισσοκομικού Συλλόγου Ρόδου» Νίκος Μελισσουργός καλωσόρισε τις Πολιτικές και Στρατιωτικές Αρχές, τους ομιλητές, τους συνέδρους και τους παριστάμενους για την παρουσία τους, παρουσίασε τους ομιλητές και αναφέρθηκε στο «Διεθνές έργο και εξαιρετική παρουσία του Καθηγητή Αλέξανδρου Γκουσιάρη», λέγοντας ότι «η Ρόδος αποτελεί την καλύτερη περιοχή μελισσών και μπορεί να ανελιχθεί ακόμα περισσότερο», και ζήτησε από τον Αιδεσιμότατο εκπρόσωπο της Ι. Μητρόπολης, να ευλογήσει το κόψιμο της παραδοσιακής βασιλόπιττας.
Εξαιρετική η ομιλία της έγκριτης Δημοσιογράφου της «Ροδιακής», Βαρβάρας Μπογδάνου, για το «μελεκούνι και την πορεία μέχρι την αναγνώριση σε προϊόν γεωγραφικής ένδειξης».

Ανέφερε τη σημαντικότητα της «αναγνώρισης τεσσάρων προϊόντων των νησιών μας, ως προϊόντα γεωγραφικής ένδειξης» που είναι «το μελεκούνι Ρόδου, το κρασοτύρι της Κω ή τυρί της Οσίας, η σιτάκα Κάσου και το λόπι της Νότιας Ρόδου». «Το 2016 το μελεκούνι Ρόδου, αναγνωρίστηκε σε Εθνικό επίπεδο ως προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης (ΠΓΕ) με υπουργική απόφαση».

«Το 2017 έγινε και η καταχώρηση στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» και διευκρίνισε: «Το «Μελεκούνι» είναι το πρώτο προϊόν που πιστοποιείται ως Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης στην κατηγορία της ζαχαροπλαστικής, σε πανελλαδικό επίπεδο» και «μπορεί να παράγεται ΜΟΝΟ στο νησί της Ρόδου και με συγκεκριμένες προδιαγραφές ποιότητας».

Αναφέρθηκε στα συστατικά του, στο σχήμα και στο βάρος του, στην βιβλιογραφία του και συγκαταλέγεται στα γλυκά «που βάση τους είναι το μέλι» και «έχουν τη ρίζα τους στους αρχαίους Ελληνικούς χρόνους και είναι γνωστά από τα Ομηρικά χρόνια.

Ο Ηρόδοτος (484-426 π.Χ.) αναφέρει ένα είδος όμοιο με το μελεκούνι». Ανέφερε ότι στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης στη Ρόδο στις 26.9.2010, για την παρασκευή του μεγαλύτερου μελεκουνιού στον κόσμο, καταχωρήθηκε στο βιβλίο Guiness ως «The longest melekouni, traditional Rodin dessert…». Η «Ροδιακή», είχε δημοσιεύσει σειρά άρθρων της γνωστής δημοσιογράφου Βαρβάρας Μπογδάνου, με ενδιαφέρουσες πληροφορίες και ιστορικές αναφορές για το «Μελεκούνι».
Καθηλωτική η εισήγηση του Καθηγητή Μαθηματικών και Μελισσοκομίας Αλέξανδρου Γκουσιάρη, που ο Γ. Γ. του Μ.Σ.Ρ. Γιάννης Νιωτάκης, ευχαρίστησε για τις : «μαγευτικές, γεμάτες ευαισθησία και γνώση, ξεχωριστές και ιδιαίτερα ουσιαστικές προσεγγίσεις» και «για την αγάπη, την προσήνεια και την γεμάτη γνώση και ευαισθησία συμμετοχή του και στη φετινή διημερίδα, που στόχευε στην ανάδειξη της σημαντικότητας, για τη ζωή του πλανήτη μας, προσφορά της μέλισσας».

Ο Καθηγητής Αλέξανδρος Γκουσιάρης, χωρίς χειρόγραφο ή έστω σημειώσεις, μπροστά σε μία γιγαντο-οθόνη που πρόβαλε εικόνες και σχεδιαγράμματα, συνεπήρε το πολυπληθές ακροατήριο, με την πολύπλευρη παρουσίαση όχι απλώς την ιστορία της «μέλισσας» και την σημαντικότητα της ύπαρξη της για την ζωή του πλανήτη μας, αλλά για την Ιστορία της εξέλιξης του ανθρώπου από την εμφάνισή του στον πλανήτη μας, αρχίζοντας με το Ιστορικό και Φιλοσοφικό ερώτημα: «Πως η 3η Γεωργική Επανάσταση, θα επηρεάσει τη μελισσοκομία;».

Ένας διανοητικός αλλά ρεαλιστικός «διάλογος μελισσών και χρόνου» και διευκρίνισε ότι: «…η πορεία της, καθορίζεται αισθητά περισσότερο από τις επιλογές των επιστημόνων και του αστικού πληθυσμού, παρά από αυτές των μελισσοκόμων».

Ιστορία, Επιστήμη, Ηθική Φιλοσοφία, με ποιητική εκφορά λόγου, σφιχτά δεμένες έννοιες δοσμένες με αμεσότητα, έκανε ιδιαίτερα κατανοητά βαθυστόχαστα νοήματα και τη σημαντικότητά τους, όπως ο «Νόμος της εξέλιξης» από την εμφάνιση του “Homs Habilis” και τα ευρήματα της Σπηλιάς Θεόπετρας. Έδωσε τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα διαφόρων σταθμών της εξέλιξης του πολιτισμού με τους σημαντικότερους ιστορικούς σταθμούς και κοιτίδες εμφάνισης ανθρώπων σε διαφορετικούς γεωγραφικούς χώρους, αναφέρθηκε σε ευρήματα πριν από 13.000 χρόνια στην Εγγύς Ανατολή και Μεσοποταμία, πως και γιατί από «κυνηγοί οι πρώτοι άνθρωποι, έγιναν παραγωγοί τροφής», σημειώνοντας αλλαγές στον Πολιτισμό τους.

Επεξήγησε ότι «αυτή η αλλαγή ξεκίνησε από γυναικεία χέρια, επειδή η γυναίκα παρέμενε περιμένοντας τον κυνηγό και κυοφορούσε και είχε την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών». Χείμαρρος γνώσης και λόγου, με την απόδειξη εντυπωσιακών εικόνων, όπως της σπάνιες και λιγότερο γνωστές Ορθόδοξες Εικόνες «Παναγία Κυοφορούσα», «Ιεριχώ» κ.α.

Αναφέρθηκε στις «Γεωργικές Επαναστάσεις» με τα χαρακτηριστικά της κάθε περιόδου και την ουσιαστική «αλλαγή του ανθρώπινου λογισμού», τη σταδιακή αύξηση πληθυσμού που τους ανάγκαζε να ζουν σε «περιφραγμένους χώρους», στις αυξημένες ασθένειες και την ανάγκη αντιμετώπισής τους, « και μέσα απ’ αυτή την πολύχρονη διαδικασία, εξελίχθηκε ο ανθρώπινος πολιτισμός και οδηγήθηκε σε Κοινωνικές και Βιομηχανικές Επαναστάσεις, πρωτοποριακές ανακαλύψεις της Επιστήμης, έτσι ώστε «μέσα σε 15.000-20.000 χρόνια από άνθρωπο hommo sapiens εξελίχθηκε σε επιστήμονα».

Αναφέρθηκε στους «λιμούς και στους λοιμούς, στους πολέμους» με τις καταστροφικές τους συνέπειες, στην Εποχή της 2ης Γεωργικής Επανάστασης, ονομαζόμενη «πράσινη επανάσταση», που χαρακτηρίζεται από την καταπολέμηση των ασθενειών, την ευκολία παραγωγής με στόχο το «ευ ζην». «Η 3η Γεωργική Επανάσταση είναι η παρούσα», τόνισε ο Καθηγητής Αλέξανδρος Γκουσιάρης, «δεν υπάρχουν αδιέξοδα», αλλά «αναμένονται οδηγίες».

Ανέφερε ότι «η εκπαίδευση γεωργών, άρχισε το 1821 που ιδρύθηκε το ελεύθερο κράτος» και «το 1829 ιδρύθηκε η πρώτη Γεωργική Σχολή, αυξήθηκαν οι πόλεις και εφαρμόστηκε το «Σχέδιο Μάρσαλ» και μπήκαμε στην ΕΟΚ» και κατανοήθηκε «η σημαντικότητα της Παιδείας και της Εκπαίδευσης». «Κατά την περίοδο 1918-1973, είχαμε 96 Υπουργούς Γεωργίας, δηλαδή είχε 7 χρόνια θητείας ο καθένας». «1974-2017, είχαμε 33 Υπουργούς Γεωργίας», «υπήρχε παντελής έλλειψη σχεδιασμού και γεωργική πολιτική».

Υπενθύμισε τον «υπερκαταναλωτισμό». «Για την σωστή και αποτελεσματική αντιμετώπιση», διευκρίνισε ο Καθηγητής Αλέξανδρος Γκουσιάρης, «είναι απαραίτητη η σύνδεση μόρφωσης/παιδείας - μόρφωση σε όλα τα επίπεδα - Κεντρικός Επιστημονικός Σχεδιασμός και Όραμα, μέσο του Κοινωνικού ευ ζην». Τόνισε επίσης: «Αν δεν κάνομε κάτι, στο μέλλον, μόνον τυποποιημένα προϊόντα θα έχομε σε περισσότερα από 1/3 των super markets». «Αυτό το μέλλον, έρχεται με τρομακτική ταχύτητα».

«Στην 3η Γεωργική Επανάσταση έχομε “βιομηχανία τροφίμων” και να μην ξεχνάμε ότι το πετρέλαιο τελειώνει και χρειαζόμαστε “βιοκαύσιμα”». Έδωσε συγκλονιστικά στατιστικά στοιχεία για τα θλιβερά αποτελέσματα στατιστικών στοιχείων αναφορικά με την υπερκατανάλωση και τη “βιομηχανοποίηση” τροφίμων, όπως οι κίνδυνοι από παχυσαρκία καθώς αυξήθηκαν εντυπωσιακά ο αριθμός των υπέρβαρων/ παχύσαρκων ανθρώπων, και υπολογίζεται ότι το 2030, το 1/3 του πληθυσμού θα είναι υπέρβαροι» με τους κινδύνους που συνεπάγονται, και έθεσε το ρητορικό ερώτημα: «Χρειάζονται οι μέλισσες»;

«Πρέπει να γίνει αλλαγή προοπτικής», τόνισε ο Καθηγητής Αλέξανδρος Γκουσιάρης, «με ρεαλιστικές προτάσεις», υποδεικνύοντας και αποδεικνύοντας ότι «η Ελλάδα είναι (λόγω γεωφυσικής μορφολογίας) φυλαγμένη καλλιεργητικά και κατάλληλη μόνον για ποιοτικές καλλιέργειες, με στόχο προϊόντα εύ ζην».

Αναφέρθηκε ακόμα και στο ελληνικό βαμβάκι που εξάγεται κι επεξεργάζεται στην Τουρκία, γνωστό για την άριστη ποιότητα, που όμως είναι ελληνικό προϊόν. Λεπτομερειακή ήταν και η αναφορά του στα διάφορα είδη ελληνικού μελιού, όπως π.χ. το πευκόμελο, ανθόμελο κλπ. Προβλέποντας: «

Ο παγκόσμιος πολιτισμός έρχεται και ο μελισσοκόμος είναι βιολογικός παραγωγός». «Οι αλλαγές πολιτισμού συνεπάγονται: συν-ζήτηση, συν-εργασία πολλών ανθρώπων. Ο μόνος τρόπος να προσπεράσομε το ‘τώρα’, είναι να προβλέπομε το μέλλον», διευκρινίζοντας: «Η Φιλοσοφία, εμπεριέχεται σε οποιοδήποτε κλάδο της επιστήμης και της σκέψης μας».

Ο Καθηγητής Μαθηματικών, “αναδύεται” μέσα από την εκφορά του λόγου του: «Το τίποτα και το όλον, στα Μαθηματικά, είναι πάρα πολύ κοντά» είπε ο Αλέξανδρος Γκουσιάρης. «Χρωστώ την αθανασία μου στο φόβο», και δείχνοντας ένα σπόρο σιταριού, παρότρυνε: «…σποράκια στο νου σας και σε κατάλληλο χρόνο βλασταίνουν…», πρέπει να υπάρχει «προστασία του περιβάλλοντος, ευγένεια-σωφροσύνη-ταπεινότητα».

Ο «Μελισσοκομικός Σύλλογος Ρόδου», ανακήρυξε τον Καθηγητή Αλέξανδρο Γκουσιάρη, «Επίτιμο Πρόεδρο». Ακολούθησε πλουσιότατος μπουφές εδεσμάτων με μέλι από την Μελισσοκομική Δωδεκανήσου, το Κ.Ε.Κ. Γιώργος Γεννηματάς και τη Λέσχη Αρχιμαγείρων Δωδεκανήσου και Κυκλάδων. Οι παριστάμενοι, παρέμειναν στις καλαίσθητες και άνετες αίθουσες του Σ.Μ.Ρ. μέχρι αργά, συζητώντας με τον εξαιρετικό Καθηγητή Γκουσιάρη.