Όταν η έξοδος μοιάζει με τούνελ

Rodiaki NewsRoom

Για «πρώτη φορά» ολοκληρώνεται ένα πρόγραμμα-μνημόνιο με δυσάρεστο τρόπο

Γράφει ο Γιώργος Κύρτσος

Όλες οι άλλες χώρες που μπήκανε σε διαδικασία προγράμματος-μνημονίου έφτασαν στο τέλος του ανεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο των πολιτών οι οποίοι στήριξαν, με τη λιτότητα και τις θυσίες τους, την επιτυχημένη εφαρμογή του.

Έτσι έγινε στην Ιρλανδία, στην Πορτογαλία, στην Κύπρο και στην Ισπανία η οποία εφάρμοσε ένα άτυπο μνημόνιο για να εξασφαλίσει χρηματοδότηση για το τραπεζικό της σύστημα.

Εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεων του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του για «πρώτη φορά» το τέλος τους προγράμματος-μνημονίου είναι ταυτόχρονα ξεκίνημα εφαρμογής νέων μέτρων.

Γιατί φτάσαμε στην εξαίρεση
Το ερώτημα είναι γιατί φτάσαμε στην εξαίρεση της επιτυχημένης εφαρμογής του προγράμματος-μνημονίου από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης και συνεχίζονται τα δύσκολα μέτρα και η λιτότητα.

Η απάντηση πρέπει να αναζητηθεί στη ρήξη της κυβέρνησης Τσίπρα με την Ευρωζώνη το πρώτο εξάμηνο του 2015 που άφησε πίσω της έναν τεράστιο λογαριασμό που θα είναι για πολλά χρόνια μαζί μας. Για παράδειγμα, τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στο τραπεζικό σύστημα στέκονται σήμερα εμπόδιο στην ομαλή χρηματοδότηση του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων και πολύ μικρών επιχειρήσεων και επιβάλλουν τη σκληρή αντιμετώπιση των δανειοληπτών με «κόκκινα» δάνεια.

Η κυβέρνηση Τσίπρα διαχειρίστηκε το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο το οποίο υπέγραψε με βάση τον πολιτικό χρόνο που ήθελε να δημιουργήσει για τη νέα εξουσία. Μας πήγε από καθυστέρηση σε καθυστέρηση και το εμπροσθοβαρές μνημόνιο, το οποίο υποτίθεται ότι έπρεπε να εφαρμοστεί γρήγορα και αποτελεσματικά, μετατράπηκε σε οικονομικό-πολιτικό σήριαλ το οποίο θα συνεχιστεί την επόμενη τετραετία.

Στις άλλες μνημονιακές χώρες είχαμε μια θεραπεία-σοκ της οικονομίας που κράτησε τρία χρόνια και στη συνέχεια η κοινωνία άρχισε να παίρνει πίσω δικαιώματα και κεκτημένα ενώ στην Ελλάδα ξεκινήσαμε για τριετές πρόγραμμα-μνημόνιο, έγινε με ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων πενταετές και εκεί που θα τελείωνε το 2015 ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ το παρέτειναν μέχρι το 2018. Καταλήξαμε σε 8+2 μνημονιακά χρόνια με την πρώτη οκταετία να είναι το επίσημο μνημόνιο και το 2019 και το 2020 να εφαρμόζονται μνημονιακού τύπου μέτρα ενώ επισήμως λήγει το πρόγραμμα-μνημόνιο τον Αύγουστο του 2018.

Δύσκολα μέτρα
Τα δύσκολα μέτρα που έχουν μπροστά τους εκατομμύρια συμπολίτες μας πέραν αυτών που ήδη εφαρμόζονται είναι τα ακόλουθα.

Πρώτον, μαζικοί πλειστηριασμοί ακινήτων οι οποίοι θα αρχίσουν να εφαρμόζονται από το δεύτερο εξάμηνο του 2018. Το μέτρο είναι ιδιαίτερα σκληρό γιατί λόγω των συνθηκών που έχει δημιουργήσει ο ΕΝΦΙΑ οι δανειολήπτες με «κόκκινα» δάνεια χάνουν τα ακίνητά τους σε πολύ χαμηλές τιμές και τους μένει το μεγαλύτερο μέρος του χρέους.

Δεύτερον, γίνεται πιο αυστηρή η αντιμετώπιση όσων οφείλουν στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία. Με το πέρασμα του χρόνου ο κρατικός προϋπολογισμός εξαρτάται περισσότερο από τις εισπράξεις από τις ληξιπρόθεσμες οφειλές προηγούμενων χρόνων. Οι φορολογούμενοι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις σημερινές τους υποχρεώσεις - οι ληξιπρόθεσμες οφειλές τους αυξάνονται με ρυθμό 1 δισ. ευρώ το μήνα - και το κενό καλύπτεται από την πίεση που ασκείται για την εξόφληση των οφειλών του παρελθόντος.

Τρίτον, από 1ης Ιανουαρίου του 2019 μειώνονται κατά μέσον όρο κατά 14% και με ανώτατο όριο το 18%, πολλές εκατοντάδες χιλιάδες συντάξεις με βάση τον πολυσυζητημένο νόμο Κατρούγκαλου.

Ο υπολογισμός της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς αποδείχθηκε παγίδα για την περικοπή των συντάξεων.
Εφαρμόζονται και συμπληρωματικά μέτρα όπως η ουσιαστική κατάργηση του ΕΚΑΣ με τη μείωσή του στο επίπεδο των... 12 ευρώ το μήνα.

Τέταρτον, μειώνεται το αφορολόγητο όριο για το ετήσιο εισόδημα κάτω από τις 6.000 ευρώ, από 1ης Ιανουαρίου του 2020. Τιμωρούνται έτσι οι ειλικρινείς φορολογούμενοι με πρόσθετες φορολογικές κρατήσεις ενώ ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος ο οποίος «απειλούσε» με παραίτηση αν το αφορολόγητο όριο για το ετήσιο εισόδημα έπεφτε κάτω από τις 9.000 ευρώ, μένει στο υπουργείο προκαλώντας με την πολιτική συμπεριφορά του τα θύματα της πολιτικής του.