Τρεις ερωτήσεις μετά το 3ο Συνέδριο Αρχιτεκτονικής και Τουρισμού στη Ρόδο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο αρχιτέκτονας Αγαπητός Ξάνθης

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο διεξήχθη το 3ο Συνέδριο Αρχιτεκτονικής και Τουρισμού στη Ρόδο. Μια επιστημονική περιήγηση στα σύγχρονα δεδομένα της αρχιτεκτονικής σε συνδυασμό με το τουριστικό προϊόν. Νέοι συνάδελφοι ψηλάφησαν το λειτούργημα της αρχιτεκτονικής σε σχέση με την τουριστική ανάπτυξη. Νέες γνώσεις, σύγχρονα αντικείμενα, μοντέρνες κατασκευές.

Σε συνέχεια αυτών αγγίχθηκε το θέμα των βιώσιμων πόλεων και οι αντιδράσεις που προκαλούν στον αντίστοιχο πληθυσμό.

Όπως οι νέες τεχνολογίες, ο κατάλληλος φωτισμός, οι διαμορφώσεις δημόσιων και ιδιωτικών χώρων, η παρουσίαση απλών ισογείων ελκυστικά τουριστικά κατοικιών σ΄ όλο τον κόσμο, οι τουριστικοί λιμένες και άλλα σχετικά, «έκτισαν» ένα πλαίσιο απόδοσης του Συνεδρίου εποικοδομητικό και δημιουργικό.

Σαν καταστάλαγμα της όλης εικόνας έχουν μπει κάποιοι προσωπικοί προβληματισμοί που δεν μπόρεσα λόγω χρόνου να εκφράσω και κατατίθενται ως κίνητρο σημερινού διαλόγου.

1. Η τουριστική δυναμικότητα του νησιού της Ρόδου σύμφωνα με τους δείκτες της «φέρουσας ικανότητας» των βιώσιμων πόλεων που αναφέρθησαν, μήπως έχουν φτάσει στα όριά τους; Τα ευρωπαϊκά παραδείγματα της Βαρκελώνης και της Βενετίας μήπως μπορούν να αποτελέσουν οδηγό συμμόρφωσης του νησιού, στην πρόκληση της τουριστικής μαζικής μεγέθυνσης του νησιού της Ρόδου ή έχουμε ανάγκη και νέες τουριστικές κλίνες;

2. H αρχιτεκτονική έκφραση της σύγχρονης τεχνολογίας μέσα από το Hashtags και τα «ανεβάσματα» του με εξειδικευμένες φωτογραφίες ενός instagrammer ώστε το αντικείμενο προβολής να γίνει περισσότερο επιτυχημένο με τα «feed» στην τουριστική βιομηχανία για να αποδίδει θετικά «viral holidays», απορροφάει την τέχνη της αρχιτεκτονικής;

Μήπως αποδυναμώνει τη δυνατότητα της πλάσης της φόρμας και την έκφανση της καμπυλότητας του έργου σε σχέση με την αρμονική του θέση στη φύση;

Μήπως ο γνήσιος χαρακτήρας του αρχιτέκτονα ελευθέρου δημιουργού, γίνεται χαρακτήρας πραγμοποίησης ενός συγκεκριμένου στόχου με επιτήδευμα και οριοθέτηση, ή ακολουθείται η νέα πειστικότερη οδός έκφρασης της σύγχρονης αρχιτεκτονικής των εικόνων;

3. Η συμμετοχή στο Συνέδριο από πλευράς κοινού της Ρόδου ήταν ατροφική και αυτό γεννάει το ερώτημα, πόσο η αρχιτεκτονική συγκινεί το λαϊκό αίσθημα, πόσο πείθει τον πολίτη να αλλάξει την πορεία της υπερ-κατανάλωσης και να στοιχηθεί στις ράγες του μέτρου, της βιωσιμότητας και του ευ ζην;

Όπως επισήμανε και ένας σύνεδρος από την Αγγλία, η αρχιτεκτονική είναι: σταθερότητα (stability-firmitatis), χρησιμότητα (utility-utilitatis), ομορφιά (beauty-venustatis). Είναι το τρίγωνο της θεμελίωσης της αρχιτεκτονικής. Πάνω σ’ αυτό ο πολίτης οφείλει να εκπαιδευτεί, να νιώσει την επιθυμία της αλλαγής, γιατί απλά ζούμε πάντα με τις επιλογές μας. Οι επιλογές μας καθορίζουν το μέλλον μας. Η εποχή της ατομικότητας και του γκλάμουρους νομίζω ότι ανήκει στο παρελθόν, στην εποχή της επίπλαστης ευμάρειας και του νεοπλουτισμού. Είναι η εποχή του «Μέτρου».

Σήμερα χρειάζεται μια αρχιτεκτονική της οικολογίας και της κοινωνικής συμφωνίας, της πόλης των πολιτών, του κτιρίου που θα είναι οργανικό κομμάτι της πόλης, του δημόσιου χώρου που θα συνομιλεί με τον πολίτη και δεν θα είναι μουγγός στην επίθεση του αυτοκινήτου και της εμπορευματοποίησης.

Ο εξανθρωπισμός των πόλεων αποτελεί το μείζον διακύβευμα για ένα καλύτερο μέλλον. Σ΄ αυτό συμβάλλει η ενεργός συμμετοχή του πολίτη με το πνεύμα συνεργασίας μεταξύ διοίκησης και πολίτη, ώστε να φανεί η ΣΤΡΟΦΗ της αναγέννησης και της μεταμόρφωσης από την τεχνοοικονομική υπερμεγέθυνση σε φωτεινό μονοπάτι της ισορροπίας.

Το δίλημμα μεγέθυνση /ανάπτυξη, διατήρηση/μετασχηματισμός έχει μια απάντηση βιώσιμες, ανθρωπινές πόλεις.

Οι αρχιτέκτονες εδώ.., έχουν τον πρώτο λόγο…