Απάντηση της οικογένειας Χαραλάμπη για τις ιστορίες του μεσοπολέμου

Rodiaki NewsRoom

Από την οικογένεια του Αναστασίου Ν. Χαραλάμπη, αναφορικά με τη σειρά κειμένων “Αθάνατες ιστορίες του Μεσοπολέμου” που δημοσιεύτηκαν στη “Ροδιακή” τις προηγούμενες μέρες, πήραμε και δημοσιεύουμε την παρακάτω απάντηση:

Εδώ και πολλές ημέρες παρακολουθούμε με έκπληξη και αγανάκτηση τα κείμενα του Κου Κ. Τσαλαχούρη με τίτλο Αθάνατες Ιστορίες ΤΟΥ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΥ.

Δεν έχουμε επέμβει μέχρι σήμερα για να τελειώσουν τα κείμενα και να απαντήσουμε.

Ο κος Τσαλαχούρης γύρισε τον χρόνο 84 χρόνια πίσω, έκανε έρευνα, ανακίνησε την όλη ιστορία και έφερε στο φως ξανά κάποιες αλήθειες αλλά και πολλές ανακρίβειες, ανέτρεξε σε κάθε κείμενο σε κάθε εφημερίδα και αναδημοσίευσε προσωπικές γνώμες, συμπεράσματα, ψέματα του κάθε ευφάνταστου δήθεν δημοσιογράφου, ιστορικού και «συγγραφέα» της τότε εποχής.

Όπως γνωρίζετε ο τύπος προς χάριν της δημοσιότητας αλλοιώνει καταστάσεις και κατασπαράσσει τους πάντες. Έτσι δημοσιεύει και καταγράφει διάφορα γεγονότα όπως τα φαντάζεται για να πουλήσει.
Δεν έχει όμως κανένας κανένα δικαίωμα να μειώνει και να προσβάλλει την μνήμη ενός ανθρώπου που δεν είναι εν ζωή και αυτό ακριβώς συνέβη αυτές την μέρες με την αναδημοσίευση όλων αυτών των κειμένων πολλά από τα οποία είναι ψευδή και αναληθή.

Από την στιγμή όμως που υπάρχουν απόγονοι του Τάσου Χαραλάμπη (παιδιά -εγγόνια -δισέγγονα) ο κος Τσαλαχούρης θα έπρεπε να είχε τουλάχιστον την ευαισθησία και την ευγένεια πριν αναδημοσιεύσει όλα αυτά να μας ενημερώσει.

Αυτό είχε κάνει ο κος Σκανδαλίδης πριν γράψει το βιβλίο «ο Πρίγκιπας της Ρόδου». Περιέγραψε τα πάντα όπως ακριβώς διαδραματίστηκαν με λεπτότητα και χωρίς να προσβάλλει κανένα.
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να σεβαστούμε την μνήμη του πατέρα μας και να υπερασπιστούμε το όνομα του.

Αυτός λοιπόν ο «φτοχωδιάβολος» ο «Ιταλός θυρωρός» ο «προικοθήρας» το «γκαρσόνι» ο «θαλαμηπόλος» ο «καμαριέρης» που «έστρωνε κρεβάτια» και έκανε τον «ξεναγό» και που τον «χαρτζιλίκωσε η πριγκίπισσα», όπως με ειρωνεία και απαξίωση τον παρουσιάζουν οι διάφορες φυλλάδες ήταν άνθρωπος ΑΚΕΡΑΙΟΣ - Υπερήφανος - Φιλότιμος - Ειλικρινής - ΚΑΙ ΕΝΤΙΜΟΣ όσο κανείς άλλος.

Μιλούσε και έγραφε 5 ΠΕΝΤΕ γλώσσες, και έφτασε να είναι ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ στο Ξενοδοχείο ΘΕΡΜΑΙ κατά την Διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου.

Είχε ενεργό ρολό στην Αντίσταση κατά των Γερμανών. Και ήταν φίλος με τους ΒΡΟΥΧΟ και ΚΩΣΤΑΡΙΔΗ που εκτέλεσαν οι Γερμανοί. Όταν ήλθε η δική του σειρά να τον συλλάβουν οι Γερμανοί, την τελευταία στιγμή μετά από τεράστια ταλαιπωρία και κίνδυνο διέφυγε από την Ρόδο (Κάμειρο σκάλα) με κωπήλατη βάρκα για την Σύμη.

Για την δράση του αυτή στον αγώνα κατά των Γερμανών αργότερα τιμήθηκε.
Προερχόταν από ναυτική οικογένεια με ιδιόκτητα σπογγαλιευτικά και καπετανέους (Καπετάν Νικόλας ο πατέρας του και καπετάν Μανώλης ο αδελφός του). Στα σπογγαλιευτικά τους δούλευαν δεκάδες οικογένειες από τα Νησιά μας.

Όπως καταλαβαίνετε η οικογένεια του ήταν εύπορη.
Αλλά και να ήταν όλα αυτά τα παραπάνω «καμαριέρης και λοιπά» που επαναλαμβάνονται με τόση απαξίωση και ειρωνεία από κάθε δήθεν Εγγράμματο ΙΣΤΟΡΙΚΟ; ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ; της εποχής δεν είναι ντροπή.

Ντροπή είναι να βάζεις ταμπέλες ειρωνικά και να υποτιμάς ανθρώπους για το επάγγελμα τους.
Όταν γνώρισε την πριγκίπισσα (ΑΤΖΑ) ο πατέρας μας είχε χρήματα από την εργασία του και από το μερίδιο του στα σπογγαλιευτικά της οικογένειας, στα οποία δούλευαν ο πάππους Νικόλας και ο θείος μας Μανώλης. Εάν λοιπόν τον ενδιέφεραν τα χρήματα θα είχε δεχτεί τα εκατομμύρια λίρες για να εγκαταλείψει την πριγκίπισσα. Δεν είχε όμως καμία ανάγκη από τα χρήματα της.

Τη ΑΤΖΑ δεν την εκμεταλλεύτηκε ποτέ. Απόδειξη είναι ότι το μόνο που έχουμε από εκείνη είναι τα γράμματα της και τις φωτογραφίες της. Έχουμε ακόμη το ημερολόγιο του πατέρα μας (εκεί φαίνονται τα συναισθήματα του) και όλα αυτά φυλάσσονται στα οικογενειακά κειμήλια μας.

Αντίθετα πλήρωσε πάρα πολλές λίρες για να τους δώσουν την άδεια γάμου και να επιτρέψουν τη βάπτιση της (κάποιος αστυνομικός Διευθυντής τα πήρε, γνωρίζουμε το όνομα του).
Γράφτηκε για τις συνεντεύξεις που δήθεν έδωσε ο πατέρας μας με ειρωνικά εξευτελιστικά σχόλια και γαργαλιστικές λεπτομέρειες.

Έφτασαν σε σημείο να γράψουν για της ιδιωτικές στιγμές του ζευγαριού. Εκτός από τον δημοσιογράφο ΜΠΑΣΚΑ (λεπτομέρειες στο βιβλίο του κ. Σκανδαλίδη) το ζευγάρι δεν έδωσε ΚΑΜΙΑ άλλη συνέντευξη στη Αθήνα. Δεν μίλησε ούτε σε Έλληνα ούτε σε ξένο δημοσιογράφο, απέφυγαν τους πάντες και διατήρησαν χαμηλό προφίλ, γιατί δεν ήθελαν δημοσιότητα.

Βέβαια ο καθένας έγραψε ό,τι ήθελε. Μάλιστα σε κάποιο σημείο δημοσιογράφος που υποτίθεται ότι τους μίλησε, τον περιγράφει με γλαφυρό τρόπο σαν ένα άνδρα με μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. Ο πατέρας μας ήταν ξανθός με γκριζογάλανα μάτια όπως ακριβώς ο παππούς μας. Σε άλλο σημείο από δήθεν συνέντευξη αναφέρεται ότι δεν πέρασε από την έρημο και ότι στη Βαγδάτη δεν συνάντησε την ΑΤΖΑ.

Έχουμε φωτογραφίες του μέσα στην έρημο (ακινητοποιήθηκε τρεις μέρες μετά από κακοκαιρία) και στη Βαγδάτη συνάντησε την πριγκίπισσα αρκετές φορές κρυφά και εκεί κανόνισαν τα του γάμου τους.
Αναφέρεται πολλές φορές ότι ήταν Ιταλός Υπήκοος. Ο πατέρας μας δεν πήρε ποτέ τη Ιταλική υπηκοότητα εν αντιθέσει με πολλούς άλλους Γιαλατζή πατριώτες. Όταν μάλιστα οι πιέσεις για να γίνει Ιταλός από τους Ιταλικές αρχές ήταν αφόρητες με τεράστια ανταλλάγματα (πετρελαιοπηγές Μουσούλης, λίρες κ.λ.π.) για να μπορούν να τα διεκδικήσουν η Ιταλική κυβέρνηση, ο πατέρας μας διατήρησε την δωδεκανησιακή υπηκοότητα μέχρι το τέλος του πολέμου.

Η ΑΤΖΑ και μετά τον χωρισμό τους φρόντιζε να μαθαίνει για τη ζωή του πατέρα μας. Κατά καιρούς έστελνε ανθρώπους της στη Ρόδο τους οποίους μάλιστα φιλοξενούσαμε στο σπίτι μας. Κάποια φορά παιδιά εμείς, προτάθηκε στους γονείς μας να μας στείλουν κοντά της για κάποιο διάστημα, πράγμα που οι γονείς μας βέβαια δεν δέχτηκαν.

Η ΑΤΖΑ δεν ξαναπαντρεύτηκε ποτέ ούτε απέκτησε παιδιά (είχαν πάει στη Αγγλία και επισκέφτηκαν πολλούς γιατρούς για να κάνουν παιδί).
Μετα τον χωρισμό τους η ΑΤΖΑ φυγαδεύτηκε, και μέσω Τουρκίας κατέφυγε στην Ιορδανία (Αμμάν) και έμεινε κοντά στον θείο της Βασιλιά ΑΜΠΤΟΥΛΑΧ παππού του σημερινού βασιλέα της Ιορδανίας, δεν γύρισε ποτέ πίσω στην πατρίδα της στο Ιράκ.

Πέθανε στο Αμμάν το 1968 και όχι το 1989 όπως γράφτηκε.
Για αυτή την αγάπη χύθηκε μελάνη, χολή και δηλητήριο. Ιστορικοί Δημοσιογράφοι συγγραφείς και τύπος έγραψαν σημεία και τέρατα.

ΟΛΟΙ αυτοί έγιναν κριτές γνώστες και ειδήμονες επι του θέματος.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, η Αλήθεια που είναι η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ.
Ήταν δυο νέοι άνθρωποι που παρόλο το χάσμα της κοινωνικής τάξης που τους χώριζε, τη θρησκεία και τις διαφορετικές κουλτούρες, αγαπήθηκαν και παντρευτήκαν. Ήταν εξ αρχής ένας έρωτας απαγορευμένος και καταδικασμένος.

Τελικά κατάφεραν να τους χωρίσουν.
Ο κος Τσαλαχούρης κουράστηκε πολύ και ξεσκόνισε κάθε φυλλάδα της εποχής, αναδημοσίευσε κάθε ψέμα και φαντασία που έγραψε τότε ο τύπος, χωρίς να τον ενδιαφέρει ότι έτσι μπορεί να προσβάλλει την μνήμη ενός ανθρώπου που δεν ζει. Έτσι όμως προσβάλλει και εμάς τα παιδιά του.
Δεν του έδωσε κανένας αυτό το δικαίωμα.

Και ο κος Σκανδαλιδης είχε πρόσβαση στις εφημερίδες εκείνης της εποχής, χρησιμοποίησε μόνο με μεγάλη προσοχή αυτές που έπρεπε.

Έγραψε την πραγματική ΙΣΤΟΡΙΑ με λεπτότητα και κυρίως είπε αλήθειες. Θα ήταν λοιπόν πρέπων και ηθικό πριν δημοσιεύσει την έρευνα του να ζητήσει την γνώμη και την άδεια μας.

Για να μην αλλοιώνονται τα πραγματικά γεγονότα και δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις. Αυτά για την αποκατάσταση της Αλήθειας. Τουλάχιστον μια συγνώμη είναι το λιγότερο που περιμένουμε.

Τα παιδιά του Τάσου Χαραλάμπη
Νίκος Χαραλάμπης
Ελένη Χαραλάμπη -Μπακαλούμα
Και τα Εγγόνια του