Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές: μπορούμε και χωρίς τις κομματικές τοξίνες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Κώστας Ε. Σκανδαλίδης

Τις τελευταίες ημέρες, ζώντας όλο το προεκλογικό κλίμα στη Ρόδο, σκέφτηκα να αποτυπώσω μερικές σκέψεις μου στο χαρτί, χωρίς κανένα μα κανένα συμφέρον, χωρίς καμιά ιδιοτέλεια. Μπορεί να φανούν χρήσιμες.

Πρώτα και κύρια να πω πως έχω αρκετούς φίλους καλούς και γνωστούς σε όλες τις παρατάξεις. Και ως εκ τούτου, μόνο τραυματισμούς δεν επιδιώκω και ούτε θέλω να στεναχωρώ κανένα. Άλλωστε μια πολύ μικρή κοινωνία είμαστε και γνωριζόμαστε αρκετά, αλλά και δεν περισσεύει ουδείς, αν όντως θέλουμε να πάει αυτός ο τόπος μπροστά. Και πιστεύω πως το θέλουμε όλοι μας.

Κατά δεύτερο λόγο, για όσους δεν γνωρίζουν, τα έκανα τα χρονάκια μου στον Α΄ βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Δεκαέξι συναπτά έτη. Και μάλιστα σε θέσεις κλειδιά. Εφτά χρόνια αντιδήμαρχος Οικονομικών, οκτώ πρόεδρος του Διεθνούς Κέντρου Λογοτεχνών και Μεταφραστών, τρία περίπου γενικός γραμματέας του Δήμου μας. Όσο να 'ναι, κάτι πήρα μαζί μου φεύγοντας. Έστω μέσα από τις εμπειρίες μου. Μια μυρωδιά βρε αδερφέ.

Κι αν θέλω να γυρίσω τη σκέψη πίσω για να κάνω την αυτοκριτική μου, έτσι ώστε λάθη που τότε έκανα, να μην τα ξανακάνω στη ζωή μου, λόγω τιμής, θα σταματούσα σε κάποιες άσχημες στιγμές μου και θα έψεγα την αρχοντιά μου για μερικά απλά πράματα, όπως τα βλέπω σήμερα, αποστασιοποιημένος από τα γεγονότα της τότε εποχής.

Πρώτα απ' όλα δεν θα ύψωνα φωνή ξανά σε κανέναν και πολύ περισσότερο χρησιμοποιώντας απαξιωτικές εκφράσεις για τις πράξεις των άλλων. Θα προσπαθούσα να πω προς όλους τη δική μου πρόταση με τεκμηρίωση, αποφεύγοντας προπαντός τους εξυπνακισμούς και τις ατάκες χωρίς ουσία και περιεχόμενο, με μοναδικό στόχο να εντυπωσιάσω τους αφελείς και να "γράψει" στα αυριανά δημοσιογραφικά φύλλα η παρουσία μου.

Δεν θα έπεφτα δηλαδή στην παγίδα που σήμερα περνά στα περισσότερα μέσα ενημέρωσης δυστυχώς και που λέει "όσο πιο πολύ φωνάζεις, όσο περισσότερο βρίζεις, ενισχύεις την ακροαματικότητα ή την αναγνωσιμότητα ή την αναγνωρισιμότητα". Όλα δηλαδή στον βωμό της ακρόασης και της θέασης.

Για όσες φορές είχα μια τέτοια συμπεριφορά εντός και εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, πέραν της συγγνώμης που δημόσια θέλω να ζητήσω, θέλω με στεντόρεια φωνή να σας πω, ότι αυτού του είδους η δήθεν "επικοινωνιακή" πολιτική και συμπεριφορά, όχι μόνο δεν ωφελεί κανένα πρόσωπο και κανένα θεσμό, αλλά αποτελεί τη βασική αιτία απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών, των θεσμών της Δημοκρατίας και των προσώπων. Είναι η αρρώστια της πατρίδας μας, η οποία με μαθηματική ακρίβεια μας οδηγεί σε κακοτράχαλους ατραπούς.

Το δεύτερο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ, επειδή είμαι ένας από εκείνους που υπηρέτησαν κομματικούς μηχανισμούς και πέρασα μαζί με άλλους δια πυρός και σιδήρου μέσα από την κοινωνία και τις εκφάνσεις της, είναι να πω επίσης δυο λόγια, ως "πολυτραυματίας", αλλά με μια παρακαταθήκη στο πίσω μέρος του μυαλού μου που λέει: "στερνή μου γνώση και να σ' είχα πρώτα."

Νοιώθω περηφάνια και μόνο περηφάνια που υπηρέτησα δίπλα στον Γιώργο Γιαννόπουλο για πολλούς λόγους και ιδιαίτερα γιατί υπήρξε πρωτοπόρος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση τόσο της πόλης της Ρόδου, όσο και της Δωδεκανήσου ως πρόεδρος της Τοπικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Δωδεκανήσου, αλλά και της Ελλάδας ως μέλος της Κεντρικής Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας. Και η πρωτοπορία του αυτή ήταν τόσο απλή. Αποφάσισε, κι εμείς τον ακολουθήσαμε τότε, να σπάσει τους κομματικούς δεσμούς και να κάνει συμμέτοχους στις ιδέες του πρόσωπα απ' όλο το πολιτικό φάσμα της τοπικής κοινωνίας.

Το γεγονός ότι διετέλεσε δώδεκα χρόνια Δήμαρχος της Ρόδου, τα λέει όλα. Και κυρίως παραπέμπει στην αποδοχή των ιδεών του από την πλειονότητα των πολιτών. Από προσωπική εμπειρία, λοιπόν, να σας πω, ότι αυτή ακριβώς η ομάδα στην οποία εκφραζόντουσαν όλες οι απόψεις, τον κύριο λόγο δεν τον είχαν ποτέ οι κομματικές απόψεις, αλλά απεναντίας οι τοπικές, οι ροδίτικες, οι απόψεις που υπηρετούσαν τα συμφέροντα της πόλης μας και μόνον.

Το δεύτερο στοιχείο που χαρακτήριζε τη δημαρχία του Γιώργου ήταν η εμπιστοσύνη που είχε προς τους συνεργάτες του και η αποκέντρωση αρμοδιοτήτων. Αυτά πιστεύω ήταν τα δύο βασικά κλειδιά της επιτυχίας του, πέραν του γεγονότος ότι η κεφαλή του Δημάρχου, από μόνη της βρισκόταν μια κεφαλή πάνω από τις δικές μας κεφαλές. Ήταν ο ξεχωριστός της ομάδας, ο ηγέτης, ο συνεργάτης, ο νηφάλιος συνομιλητής, ο άνθρωπος που σου έβρισκε πάντα τη λύση στο οποιοδήποτε πρόβλημα προσκόμιζες στο γραφείο του.

Σήμερα, ύστερα από αρκετά χρόνια, χαίρομαι για ένα και μόνο λόγο από αυτή τη διδασκαλία του Γιώργου. Τόσο στον Α' βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης, στη Ρόδο (ο σημερινός Δήμαρχος Φώτης Χατζηδιάκος, αλλά και άλλοι), όσο και στον Β' Βαθμό σε επίπεδο Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου (ο Μανώλης Γλυνός και άλλοι), η πλειονότητα των παρατάξεων που συμμετέχουν στις επερχόμενες εκλογές, ακολουθούν τον δρόμο που εκείνος μας έδειξε πριν δυόμισι δεκαετίες περίπου. Το δρόμο της κομματικής απεξάρτησης για το καλό ετούτου του τόπου, χωρίς αποκλεισμούς με γνώμονα τις ιδεολογικές μας ταυτότητες.

Λυπάμαι, αλλά πρέπει να το πω, ότι δυστυχώς τον δρόμο αυτό, που μόνο καλά έχει να φέρει τόσο στο νησί της Ρόδου όσο και στην περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, όχι μόνο δεν ακολουθούν, αλλά και προσπαθούν να φορτίσουν το προεκλογικό κλίμα με κομματικές τοξίνες, αλλά και με υψηλούς και άκομψους τόνους αντιπαράθεσης, δύο τουλάχιστον υποψήφιοι. Ένας σε επίπεδο Ρόδου και ένας σε επίπεδο περιφέρειας. Και δεν χρειάζονται ονόματα. Γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας. Κρίμα. Δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στον τόπο μας.

Νομίζω, δεν περισσεύει κανένας μας. Και το χειρότερο πράμα ανάμεσα στα πρόσωπα, είναι όταν τραυματίζονται οι ανθρώπινες σχέσεις. Γιατί τότε τραυματίζονται οι θεσμοί κι αργοπεθαίνουν μαζί με τις κοινωνίες.

Υστερόγραφο: Η μη συμμετοχή του ενός υποψήφιου δημάρχου (δεν χρειάζεται το όνομα) στο debate της Παρασκευής στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου με πρωτοβουλία του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Ρόδου, διόλου δεν ήταν πράξη σοφή.

Μετά λόγου γνώσεως και πείρας.