«Αποτυπώματα ενός αθόρυβου οδοιπορικού»: Μια πολύτιμη κιβωτό της τοπικής ιστορίας

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κυριάκος Μιχ. Χονδρός

Την Παρασκευή 12 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε στη Νέα Πτέρυγα του Νεστορίδειου Μελάθρου η παρουσίαση του βιβλίου του Μάνου Κόκκινου “Αποτυπώματα ενός αθόρυβου οδοιπορικού”.

Συναθροιστήκαμε για να τιμήσουμε ένα σημαντικό πρόσωπο, πολύ γνωστό και κυρίως πολύ αγαπητό, τον κύριο Μάνο Κόκκινο, με την ευκαιρία της έκδοσης του βιβλίου του “Αποτυπώματα ενός αθόρυβου οδοιπορικού. Σε τι πίστεψα και γιατί αγωνίστηκα”.

Η προσωπικότητα
Με τον Μάνο Κόκκινο, γνωριζόμαστε πριν από την περίοδο της 7χρονης Χούντας. Ήταν ο πρώτος μου εργοδότης, ως δακτυλογράφος στο δικηγορικό του γραφείο στη Νέα Αγορά. Το πρωί στον πρώτο όροφο αριθμός 23 και το βράδυ στο “Επτατάξιο Νυκτερινό Γυμνάσιο-Λύκειο στο Βενετόκλειο Ρόδου”. Στο γραφείο του γνώρισα σημαντικά πράγματα, τα οποία χρησίμευσαν στη ζωή μου, όπως για παράδειγμα η λειτουργία της Δικαιοσύνης.

Δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, δικαστές, παράβολα, χαρτόσημα, δίκες και δικογραφίες.
Θυμάμαι με πόσο πάθος και με πόση σοβαρόττηα αντιμετώπιζε τον κάθε άνθρωπο. Θυμάμαι με πόσο σεβασμό υποδεχόταν τον πατέρα του, Δημήτρη, και ακόμα θυμάμαι πως καθημερινά ήθελε στο γραφείο φρέσκες γλαδιόλες και γαρίφαλα.

Η βιβλιοθήκη του ήταν για μένα ένας σημαντικός πολιτιστικός χώρος, τόσο σπουδαίος που αντί να διαβάζω τα μαθήματα του σχολείου, διάβαζα βιβλία μεγάλων στοχαστών της ανθρωπότητας. Κοντά στην προσωπικότητα αυτή, επόμενο είναι να διαμορφωθεί ένας νέος που ξεκινά τη ζωή.

Το βιβλίο
Μια σύγχρονη κοινωνία, οφείλει να επενδύει σ’ αυτού του είδους τα βιβλία, τις βιογραφίες και αυτοβιογραφίες, ώστε να κοιτάξουμε με αισιοδοξία και με θετικό τρόπο το μέλλον. Γιατί διαβάζοντάς το, εμπνέεται κανείς από τις γνώσεις, τις πληροφορίες και κυρίως για την αγωνιστικότητα, ώστε να λάβει ορθές αποφάσεις, γνώσεις και πράξεις και δομές. Η πρόσβαση αυτή αποτελεί ίσως δείκτη δημοκρατίας.

Γενικά τα “αποτυπώματα” αποτελούν το βαθύτατο λόγο, στοχεύουν στην πρόοδο και προκοπή του λαού και γι’ αυτό επιτρέψτε μου να τα χαρακτηρίσω ως μια πολύτιμη κιβωτό της τοπικής ιστορίας.

Η δραστηριότητα του Μάνου Κόκκινου είναι πάρα πολύ μεγάλη. Τι να καταγραφεί σε έναν τόμο 460 σελίδων. Τόμοι πολλοί χρειάζονται. Αλλά έτσι είναι καλύτερα. Ολιγόγραφος.

Και όπως έλεγε ο Πλούταρχος “ου τους πολλά κιθαρίσαντας αλλά τους άριστα επαινούμεν”.

Νομάρχης και Περιφερειάρχης
Ως Νομάρχης Κέρκυρας (1982) και ως Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων (1987), πραγματοποίησε τόσο σημαντικό αυτοδιοικητικό, κοινωνικό, πολιτικό, πολιτισμικό έργο, ώστε οι κάτοικοι των νησιών αυτών να τον αγαπούν σε απίστευτο σημείο. Πάντα είχε στο μυαλό του πως υπηρετεί τον άνθρωπο, βάσει των νόμων και πως η καρέκλα του δεν θα είναι για πάντα δική του.

Συνεπώς και από τις θέσεις αυτές είχε ως θεμελιώδη προσήλωση στους θεσμούς της δημοκρατίας με κέντρο τον Άνθρωπο. Και τη λατρεία αυτή τη διαπίστωσα όταν κατά δεκάδες Κερκυραίοι και άλλοι των Ιονίων Νήσων, ήρθαν στη Ρόδο γεμάτοι από αγάπη προς το πρόσωπό του.

Ως Δήμαρχος Ρόδου
Ερχόμαστε τώρα στο 1990, όταν εκλέγεται Δήμαρχος Ρόδου, στο οποίο θήτευσε από το 1991 μέχρι τέλος του 1994.

Ο Μάνος Κόκκινος από την πρώτη στιγμή και πριν αναλάβει τα καθήκοντά του, κρατώντας πατερίτσες, μου έκανε την εξαιρετική τιμή να είμαι γραμματέας του, με ανάλογη εμπιστοσύνη.

Κοντά του γνώρισα μεγάλες προσωπικότητες, ανθρώπους της πολιτικής, της λογοτεχνίας, του πολιτισμού.
Κυρίως όμως έμαθα κοντά του να σέβομαι τον κάθε άνθρωπο, να αγωνίζομαι για τα προβλήματα του τόπου και να μην εγκαταλείπω ποτέ τον αγώνα της ζωής. Αυτές τις αξίες και αυτές τις αρχές δεν μετέδωσε μόνο σ’ εμένα αλλά και στα παιδιά του και σε όσους τον γνώρισαν από κοντά. Αυτές τις αξίες θα τις συναντήσει ο κάθε αναγνώστης στα “Αποτυπώματα”.

Και επειδή η έννοια της απόδοσης αναγνώρισης και της αποτίμησης της ευχαριστίας, σπανίζουν στην εποχή μας, βρήκα την ευκαιρία να του πω δημόσια, ένα ευχαριστώ.