Ο Λευτέρης, ο δικός μας άνθρωπος...

Rodiaki NewsRoom

Πρόσχαρος, αγαπητός, φίλος, άνθρωπος. Πάντα με το χαμόγελο υποδεχόταν πρόσχαρα τον κάθε ένοικο του σπιτιού, τον κάθε Διοικητή της 95 ΑΔΤΕ, βοηθούσε άδολα όπου μπορούσε και αποχαιρετούσε πάντα ευχόμενος το καλύτερο. Πάντα είχε να θυμηθεί κάτι καλό για τον καθένα, από τις ώρες εργασίας, το εξαίρετο ντύσιμο, τα έκτακτα δρομολόγια, τα χαμόγελα, την προσιτότητα και ανθρωπιά του καθενός όπως όμως αυτός τα αντιλαμβανόταν και τα αντιλαμβανόταν πολύ καλά πιστέψτε με. Τόσα χρόνια δουλειάς έβγαζε «ακτινογραφία θώρακα» για τον καθένα ξεχωριστά. Άγρυπνο μάτι, ανήσυχος για τα θέματα που απασχολούν την Ελλάδα, τα θέματα που μας απασχολούσαν, ανήσυχος για τα θέματα της καθημερινότητας, της ποιότητας ζωής της πόλης της Ρόδου, του νησιού μας όπως το αισθάνομαι μετά από 5 και πλέον χρόνια προσφοράς.

Προσέγγιζε με διαφορετικό τρόπο τον καθένα, έχοντας ισχυρή προσωπικότητα, έχοντας άποψη, άλλωστε πόσους Στρατηγούς υποδέχτηκε και πόσους αποχαιρέτησε. Άγρυπνος φρουρός στη θέση του πάντα με μάτι αετού «σάρωνε» με το ραντάρ του παντού, στον αέρα, στη θάλασσα και στη στεριά. Πέρα από διοικητής της 95 ΑΔΤΕ, πέρα από γείτονάς του ήμουν και ο Λοχαγός του ανιψιού του, αμφίβιου καταδρομέα του 6 ΕΤΕΘ Σταμάτη Μαθιού το 1995. Υποχρέωση πολύ μεγαλύτερη για το Λευτέρη, έτσι το αισθανόταν, επιπλέον ο Σταμάτης του είχε πει: "ΤΟΝ ΛΟΧΑΓΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΣΕ Ο,ΤΙ ΘΕΛΗΣΕΙ".

Έτσι και έγινε, έτσι συνεχίσαμε τη σχέση εμπιστοσύνης, φιλίας που είχαμε αναπτύξει μεταξύ μας. Μέσα σε όλα ο Λευτέρης, έτοιμος για όλα και ιδίως για την Πατρίδα. Πώς να ξεχάσω τα λόγια του.... "Μη με ξεχάσεις. Αν με χρειαστείς, έρχομαι αμέσως να πολεμήσω δίπλα σου, δίπλα στην ΑΔΤΕ".

Βοηθούσε πολλούς άδολα, βοηθούσε πάντα με τον τρόπο του, χωρίς να γνωρίζει κανένας τίποτα, όμως εγώ ήξερα... Οικογενειάρχης με υψηλό αίσθημα ευθύνης, αγωνίστηκε έχοντας να αντιμετωπίσει τρομερές δυσκολίες, πέρα από τις δυνάμεις του που τις ξεπέρασε και συνέχισε να αγωνίζεται, συνέχισε να πολεμά στη ζωή...

Λευτέρη, γράφω λίγα, αξίζεις περισσότερα, να ξέρεις σε ήθελε ο Θεός δίπλα του για να δείξεις και εκεί ψηλά το χαμόγελό σου, να μάθεις και σε άλλους να χαμογελούν που στη γη εδώ δεν έμαθαν ποτέ τους να χαμογελούν. Γι' αυτό σε πήρε επάνω, κάτι ήξερε. Διερμηνεύοντας τα αισθήματα των διατελέσαντων διοικητών της 95 ΑΔΤΕ θα σε θυμόμαστε με αγάπη. Οι επόμενοι Διοικητές θα πρέπει να ψάξουν να μάθουν για τον πρώην γείτονά τους το Λευτέρη, αξίζει να προσπαθήσουν διότι κάτι θα κερδίσουν....

Καλό παράδεισο Λευτέρη, χαιρετίσματα στους Διοικητές της 95 ΑΔΤΕ που είναι μαζί σου τώρα εκεί ψηλά... Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει...

Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά σου, στους φίλους σου, στους ακούραστους ηλιοκαμένους εργαζόμενους στις ομπρέλες στις παραλίες της Ρόδου και όλης της Δωδεκανήσου.

Αντιστράτηγος ε.α. Νικόλαος Χιονής Διοικητής 95 ΑΔΤΕ 2017-2018.

Ο πάγκος του Λευτέρη. Ενός ανθρώπου αγαπητού στην τοπική μας κοινωνία. Κάτοικοι του νησιού μας, άφησαν χθες ένα λουλούδι στη μνήμη του. Η κηδεία του Λευτέρη θα γίνει την Τρίτη 13 Αυγούστου στις 11 το πρωί στο Κοιμητήριο του Ταξιάρχη.