Η Φανέλα με το 9 δεν έχει φθαρεί…

Rodiaki NewsRoom

Η πορεία από την ανάδειξη ως την πτώση, ένα κλισέ χρόνια τώρα, πάνω στο οποίο στηρίχτηκαν καριέρες, γράφτηκαν βιβλία, σενάρια, δοκίμια για την ιστορία, γυρίστηκαν ντοκιμαντέρ πάνω στην κοινωνία, τον αθλητισμό.

Και δίπλα σ’ όλ’ αυτά μια φανέλα, αυτή με το νούμερο 9. Ο Μένης Κουμανταρέας, δεν αρκέστηκε μέσα απ’ αυτό το βιβλίο στο να σκιαγραφήσει έναν ήρωα, γυρολόγο ποδοσφαιριστή, τον Βασίλη τον Σερέτη.

Ουσιαστικά μέσα σε δύο ώρες και κάτι, όσο διαρκεί δηλαδή η ταινία ως φυσικό επακόλουθο, έδωσε να καταλάβουν και οι νεότεροι πώς λειτουργούσε η Ελλάδα του ’80 και κάτι πολύ σημαντικότερο: τα συναισθήματα τότε, την αποξένωση και την πορεία των πιτσιρικάδων από την ανάδειξη ως την πτώση.

Τω καιρώ εκείνο, όταν πάλευαν για μια θέση στο πανεπιστήμιο μέσα από τις πανελλαδικές με το σύστημα των Δεσμών. Τότε που συνωστίζονταν στην είσοδο των λυκείων κι έπεφτε μέχρι και ξύλο για να δουν τ’ αποτελέσματα, μήπως και τ’ όνειρο πέρασε, έμεινε λίγο πίσω και τώρα ετοιμάζεται για την καταδίωξη.

Η Φανέλα με το 9 είναι κάτι παραπάνω από μια ποδοσφαιρική ταινία που βγήκε στις αίθουσες το 1988 και μετά στην ΕΡΤ υπό μορφή σίριαλ. Το απίστευτο κείμενο από δύο μετρ του είδους, τον Μένη Κουμανταρέα και τον συγγραφέα της Λούλας, τον Βαγγέλη Ραπτόπουλο, δίνει σιωπή σε μια δεκαετία οχληρών πολιτικών συγκεντρώσεων. Το ξεκίνημα της ταινίας και ο λασπώδης αγωνιστικός χώρος στο ξηρό γήπεδο κάποιας συνοικίας στην Αττική δημιουργούν δέος συνοδευόμενα με μια μουσική πάλη του Σταμάτη Σπανουδάκη.

Δεν την έχω δει Τιμογιαννάκης, μην το παρεξηγείτε, όλ’ αυτά τα ‘γραψα γιατί δεν συνέβησαν μόνο στην Αττική, οι εικόνες ταξίδεψαν κι αλλού, όσο κι αν φαίνεται περίεργο. Πόσοι από ‘μας δεν γνώρισαν Βασίληδες Σερέτηδες, ναυτικούς σε μια στεριά δημιουργημένη από τους ίδιους. Πόσοι από ‘μας δεν λερώθηκαν από τη λάσπη του αγωνιστικού χώρου και δεν κάηκαν από τη στάχτη του τσιγάρου του Βασίλη στο τέλος.

Η ανάδειξη ως την πτώση απέχουν μόνο μια κλωτσιά και αυτό δεν έχει να κάνει με την Αθήνα, το ανώτερο, τρόπος του λέγειν. Αφορά το σύνολο του ποδοσφαίρου, ακόμα και το τοπικό. Γι’ αυτό η Φανέλα με το 9 δεν χάθηκε κι ούτε θα χαθεί. Τα 9αρια είναι μαζί μας, όσο κι αν αρκετοί κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε.

Άλλοι πέφτουν πάνω τους κι άλλοι προσπαθούν να τ’ αποφύγουν. Όσοι τ’ αγαπούν, σίγουρα έχουν φυλαγμένη στο σπίτι τους μια μπάλα του χώματος φθαρμένη και περιμένουν απλώς το έναυσμα για να παίξουν μ’ αυτή.

ΤΣΑΜΠΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΪΣ