Δυστυχώς πάσχουμε από τα αυτονόητα...

Rodiaki NewsRoom

Το πρόσφατο παιχνίδι που έδωσε η Ρόδος στη Νέα Μάκρη απέναντι στη Θύελλα Ραφήνας είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα του ότι στο Ελληνικό ποδόσφαιρο αντί να κάνουμε βήματα μπροστά σε ορισμένα θέματα, πάμε προς τα πίσω. Η αναφορά γίνεται για το γήπεδο που φιλοξένησε το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Δεν ήταν αγώνας τοπικού αλλά Εθνικής Κατηγορίας. Δυστυχώς όμως έγινε κάτω από συνθήκες που δεν συνάδουν με τα δεδομένα μιας Εθνικής Κατηγορίας, καθώς το συγκεκριμένο γήπεδο δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τις ανάγκες όχι μόνο των διαγωνιζομένων αλλά και των φιλάθλων και των δημοσιογράφων επίσης.

Το 2016, αν δεν κάνω σοβαρό λάθος και δεν με απατά η μνήμη μου, είχα δώσει το “παρών” στο γήπεδο Ζευγολατιού σε ένα από τα παιχνίδια μπαράζ που έδινε τότε ο Ιάλυσος διεκδικώντας την άνοδο του στη Γ’ Εθνική κατηγορία. Είχα πάθει …πολιτισμικό σοκ διότι πέρα από το ότι οι θεατές κάθονταν πάνω σε ξύλινες, πολύ πρόχειρες εξέδρες, οι ποδοσφαιριστές άλλαζαν σε …προκάτ αποδυτήρια.

Έλεγα τότε ότι οι ποδοσφαιρικές αρχές του τόπου είναι αναγκαίο να βάλουν δικλίδες ασφαλείας για τις ομάδες που θέλουν να ανέβουν σε Εθνική κατηγορία. Αν δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές, τότε δεν υπάρχει κανένας σεβασμός προς τους αθλητές αλλά και τον κόσμο. Πώς θέλουμε να επιστρέψουν οι θεατές στα γήπεδα όταν δεν προσφέρουμε τα στοιχειώδη.

Πώς θα μπορέσει να απολαύσει ένα παιχνίδι μια οικογένεια για παράδειγμα, όταν οι ίδιες οι εγκαταστάσεις δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν στοιχειωδώς την παρουσία της εκεί για δύο ώρες που διαρκεί ένα παιχνίδι; Δυστυχώς εν έτει 2019, ασχολούμαστε και πάλι με τα αυτονόητα. Είμαστε αναγκασμένοι να σχολιάσουμε την κακή ποιότητα των γηπέδων που φιλοξενούν αγώνες Εθνικών κατηγοριών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε βήματα προόδου και γυρίζουμε προς τα πίσω…

Δραγάτης Δημήτρης