Κι αποχαιρέτα την, την Τράπεζα Δωδεκανήσου... οριστικά
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 1591 ΦΟΡΕΣ
Κάτι σκόρπιες ελπίδες υπήρχαν. Γιατί υπολογίσαμε ότι με τέτοιο ενδιαφέρον, με τόση πίεση που ασκήθηκε, ίσως να δίνονταν μια δίκαιη λύση έστω κι εκ των υστέρων για την αδικία που τελέσθηκε σε βάρος των Δωδεκανησίων και της μοναδικής μας συνεταιριστικής τράπεζας.
Μιας τράπεζας στην οποία η τοπική μας κοινωνία, οι επαγγελματίες μας και σύσσωμος ο εμπορικός κόσμος είχε «ακουμπήσει» για πολλά χρόνια. Δυστυχώς, οι προσδοκίες διαψεύσθηκαν. Υπάρχουν απαντήσεις για κάθε ερωτηματικό. Άλλες γράφονται άλλες όχι.
Σε αυτό που ίσως θα έπρεπε να συμφωνήσουμε όλοι, είναι ότι εμάς εδώ (στη Ρόδο και τα Δωδεκάνησα) κανείς δεν μας υπολογίζει και δεν μας παίρνει στα σοβαρά από την κεντρική εξουσία. Είτε γιατί δεν ξέρουμε να διεκδικήσουμε, είτε γιατί ποτέ δεν ενωθήκαμε να υποστηρίξουμε τα αυτονόητα και δίκαια αιτήματά μας.
Κι όσο θα λειτουργούμε με τον τρόπο αυτό (πολίτες, πολιτικοί, εκπρόσωποί μας) τόσο η κεντρική εξουσία θα τρίβει τα χέρια και θα εφαρμόζει σε βάρος μας όλα όσα δεν θα τολμούσε σε άλλη περίπτωση ή σε άλλη περιοχή, όπως την Κρήτη για παράδειγμα.
Να μην διαμαρτυρόμαστε λοιπόν ούτε στο ελάχιστο. Μας βρήκαν και τα κάνουν!
Το τέλος της τράπεζας Δωδεκανήσου με την οριστική βούλα του Συμβουλίου Της Επικρατείας, δεν σηματοδοτεί απλά το τέλος μιας τράπεζας συνεταιριστικής. Βάζει οριστικό τέλος σε οποιανδήποτε άλλη συνεταιριστική προσπάθεια επιχειρηθεί για τα επόμενα 100 χρόνια (τουλάχιστον). Είχε προηγηθεί η ΔΑΝΕ, την οποία βουλιάξαμε (εκ των έσω) την ώρα που είχε αρχίσει να γιγαντώνεται.
Οι εχθροί μας, δεν είναι αλλού. Εδώ βρίσκονται. Γύρω και τριγύρω. Κι έχουν να κάνουν με το ότι δεν έχουμε μάθει να κερδίζουμε αυτό που μας αξίζει. Αυτό που προσφέρουμε ως τόπος στον κρατικό κορβανά.
Για να αλλάξει λοιπόν αυτός ο τόπος, εμείς είμαστε που πρέπει να αλλάξουμε πρώτα. Και μέχρι να γίνει αυτό, θα... αποχαιρετούμε μία προς μία τις «Αλεξάνδρειες» που χάνουμε!