Βιαστές, εκβιαστές, αυνανιστές και η καθ’ ημάς «πεντοχεριούλιαστη»

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Kώστας Ε. Σκανδαλίδης

Το τελευταίο χρονικό διάστημα σε όποιο δημοσιογραφικό έντυπο κι αν σκύψεις, σε όποιο τηλεοπτικό δίαυλο κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου, το βέβαιο είναι πως θα διαβάσεις και θα δεις ειδήσεις για έργα βιαστών, εκβιαστών κι αυνανιστών και μάλιστα επωνύμων και διασήμων και κατεχόντων θέσεις περιωπής (πανάθεμά σας εσείς και η περιω(ο)πή σας!).

Και όσον αφορά τη βία και τα παράγωγά της η αλήθεια είναι πως έχουμε μια ποικιλόμορφη αφθονία: την ενδοοικογενειακή βία, την πολιτική, την αναίτια, την κυνηγετική, την σεξουαλική, τη θρησκευτική-ιερή, την ψυχολογική, την οπτικοακουστική και την καλλιτεχνική βία-βία της τέχνης. Πλούσια τα ελέη σου.

Να πούμε επίσης πως στην ελληνική μυθολογία η Βία ήταν θεότητα. Η Βία, το Κράτος, ο Ζήλος και η Νίκη αναφέρονται από τον Ησίοδο στη Θεογονία του ως αδέλφια, παιδιά της Στυγός και του Πάλλαντα. Μάλιστα η Βία και τα αδέλφια της ήταν μόνιμοι συνοδοί του Δία. Ο Αισχύλος, στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης, παρουσιάζει τη Βία και το Κράτος ως υπηρέτες και πιστούς εκτελεστές του Δία, που βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου.

Όσον αφορά τους εκβιαστές να πω μόνον ότι υπάρχει ένας κανόνας που λέει πως όσο επιτρέπεις στον εκβιαστή να εκβιάζει, είναι πάντα ο νικητής κι αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπόψη μας.

Τώρα, σε σχέση με τους αυνανιστές επιτρέψετέ μου να σταθούμε λίγο περισσότερο, φαιδρύνοντας λίγο την υπόθεση, γιατί μας το ζητά ο ίδιος ο εγκλεισμός της πανδημίας, αφού ακόμα και η Άντζελα (Δημητρίου) είδε πολλάκις αυνανιστές να αυτοϊκανοποιούνται ενώπιόν της. Αμ ο άλλος που ήθελε και καθρέφτη για να βλέπει το θεάρεστον έργο του κι ας ούρλιαζε η άμοιρη νεαρή κουρνιασμένη σε μια γωνιά του σαλονιού μέχρις ότου ολοκληρώσει ο περιώνυμος την «πεντοχεριούλιαστή» του, όπως τη λένε πολύ σοφά στον Αρχάγγελο;

Δεν σας κρύβω πως μου κίνησε την περιέργεια να εντρυφήσω στο θέμα του αυνανισμού ιστορικά μπας και βγάλω με το φτωχό μου μυαλό άκρη μ’ αυτό τον ανδρικό περίγελο. Έτσι λοιπόν έμαθα κι εγώ ότι ο προπάτορας Αυνάν της Παλαιάς Διαθήκης ήταν ο δευτερότοκος γιος του Ιούδα και εγγονός του Ιακώβ. Όταν πέθανε ο αδελφός του ο Ηρ, ο Αυνάν υποχρεώθηκε από τον Ιακώβ, με βάση των Μωσαϊκό νόμο, να παντρευτεί τη Θάμαρ, δηλαδή τη χήρα του αδελφού του.

Έτσι λοιπόν κάθε φορά που ερχόταν σε σεξουαλική επαφή μαζί της, για να μη θεωρηθεί το τυχόν τέκνο που θα προέκυπτε ως παιδί του πεθαμένου αδελφού του και χάσει έτσι τα πρωτοτόκια τα οποία ήδη είχε διασφαλίσει με τον θάνατο του Ηρ, -ακούστε τι έκανε ο μπαγάσας: «όταν εισήρχετο προς την γυναίκαν του αδελφού αυτού εξέχεεν επί της γης του μη δούναι σπέρμα τω αδελφώ αυτού»! (Γένεσις, κεφάλαιο 38:1-10).
Ιδού λοιπόν πως κατακτήθηκε ο αυνανισμός και απόκτησε διαδόχους από γενέσεως κόσμου.

Το θέμα όμως σήμερα, βλέπετε, έχει εξελιχθεί και έχει πάρει αναξέλεγκτες διαστάσεις και μάλιστα ως συνονθύλευμα βιασμών, εκβιασμών και αυνανισμών σε μια χώρα που προσφάτως ακόμα ξεμπέρδεψε από τα... παλλόμενα πέη του δρ. Ζουράρι!

Πάντως, πλάκα-πλάκα, τώρα πλέον ο τίτλος της «Φαιδράς Πορτοκαλέας», έχω τη γνώμη πως ανήκει στην Ελλάδα μας δικαιωματικά, αφού η... «πεντοχεριούλιαστη» έχει τον πρώτο λόγο!

Αλλά βρε αδέλφια, με τέτοιο δημογραφικό πρόβλημα σήμερα στην πατρίδα, εμείς του ανδρικού πληθυσμού να εκχέωμεν επί της γης μη δούναι το σπέρμα μας, είναι σαν να αυτοκτονούμε ως έθνος!