Οδός Χριστόδουλου Τσιγάντε: Η μικρή οδός ενός μεγάλου ήρωα

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Τσαμπίκος Μοσχάτος

Για την Απελευθέρωση και την Ενσωμάτωσή μας με τη Μητέρα Ελλάδα, εμείς οι Ρόδιοι και όλοι οι Δωδεκανήσιοι, οφείλουμε μεγάλη τιμή και δόξα στον τότε Συνταγματάρχη και μετέπειτα Υποστράτηγο Χριστόδουλο Τσιγάντε, οργανωτή και Διοικητή του Ιερού Λόχου, ο οποίος πρωτοστάτησε, μας ελευθέρωσε και μας προστάτευσε με ασφάλεια, στρατιωτικά, διπλωματικά και νομικά με τρόπο που κανένας Διεθνής Οργανισμός, Χώρα ή Κοινότητα μπορεί να αμφισβητήσει.

Σ’ αυτόν παρέδωσε ο Γερμανός Στρατηγός Otto Wagener, Διοικητής των Κατοχικών Δυνάμεων, τον οπλισμό του, κατά την παράδοση των Γερμανικών Στρατευμάτων την 8ην Μαΐου 1945 στη Σύμη, κατόπιν υποδείξεως του Άγγλου Ταξίαρχου Moffat και παρουσία και άλλων Εκπροσώπων των Συμμαχικών Δυνάμεων, των Άγγλων Συνταγματαρχών Αcland και Baird και του Γάλλου Πλοίαρχου Legge, υποδεικνύοντας ότι νικήθηκε από τον Συνταγματάρχη Χριστόδουλο Τσιγάντε.

Ο ίδιος o Συνταγματάρχης Χριστόδουλος Τσιγάντες, υποχρέωσε τον Ιταλό εκπρόσωπο και δεν τον άφηνε να αναχωρήσει από τη Ρόδο, εάν δεν του παρέδιδε το τρίτο πρωτότυπο-αντίγραφο της Ιταλοτουρκικής Συνθήκης του 1932, στο οποίο είναι προσαρτημένοι οι Βρετανικοί Υδρογραφικοί χάρτες και αναφέρονται λεπτομερώς τα νησιά, οι βραχονησίδες και τα σύνορα μεταξύ Δωδεκανήσου και Τουρκίας, το οποίο κρατούσε ο Ιταλός εκπρόσωπος και δεν ήθελε να το παραδώσει λέγοντας ότι δεν υπάρχει.

Αυτό ήταν απαραίτητο, κατά την υπογραφή της Συνθήκης των Παρισίων τη 10ην Φεβρουαρίου 1947, το οποίο παρέδωσε στο τότε Πρωθυπουργό και αποτέλεσε αναπόσπαστο μέρος της Συνθήκης.

Σκεφθείτε τι προβλήματα θα είχαμε σήμερα εάν δεν υπήρχε αυτό το τρίτο αντίγραφο της Συνθήκης του 1932.

Ταυτότητα:
Χριστόδουλος Τσιγάντες
Ιδιότητα: Στρατιωτικός, Δημοσιογράφος, Πολιτικός.
Τόπος Γέννησης: Τουλτσέα, Ρουμανίας.
Ημερομηνία Γέννησης: 30 Ιανουαρίου 1897
Απεβίωσε 12 Οκτωβρίου 1970 στο Λονδίνο.
Σύζυγος: Μαρία Δρακούλη.
Τέκνα: Φίλιππος και Ελευθέριος Τσιγάντε.

Στρατιωτική Σταδιοδρομία:
Ελληνικός Στρατός, Στρατηγός.
Πόλεμοι/Μάχες:
• Βενιζελικό Κίνημα Εθνικής Αμύνης 1916,
• Μακεδονικό Κίνημα 1917-18 εναντίον Γερμανών και Βουλγάρων, A’ Παγκόσμιος Πόλεμος.
• Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή στην Κριμαία,
• Μικρασιατική Εκστρατεία.
• Μέλος «Μυστικής Επαναστατικής Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης 1933-1935»
• Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων 1940-1941.
• Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος1942 -1945, Διοικητής του Ιερού Λόχου.
• Το 1945, ανέλαβε Στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελάγους και έως το 1947, αρχηγός της Ελληνικής Στρατιωτικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα, προετοιμάζοντας την Ενσωμάτωσή τους στο Ελληνικό Κράτος. Την περίοδο εκείνη προάχθηκε στο βαθμό του Ταξιάρχου.
• Ανέλαβε Στρατιωτικός Διοικητής Ευβοίας το 1947 και αποστρατεύθηκε κατόπιν Αιτήσεώς του το 1948, λαμβάνοντας τον βαθμό του Υποστρατήγου.
• Τιμήθηκε με πολλά παράσημα, Ελληνικά και συμμαχικά, όπως αυτό της Λεγεώνας της Τιμής και από τους Βασιλείς Γεώργιο τον Β’ και Παύλο Β’.

Ιστορικά, οικογένεια-σταδιοδρομία

Ήταν πρωτότοκος γιος του Γεράσιμου Σβαρώνου-Τσιγάντε, εμπόρου Κεφαλληνιακής καταγωγής και της Ευγενίας Αντύπα.

Γεννήθηκε στη Ρουμανία στις 30 Ιανουαρίου 1897.

Αδέλφια του ήταν ο στρατιωτικός και ήρωας της Αντίστασης κατά την κατοχή Ιωάννης Τσιγάντες, που γεννήθηκε την 1ην Δεκεμβρίου 1897 και ο Γεώργιος Τσιγάντες που γεννήθηκε περίπου το 1910. Μια σοβαρή ασθένεια του Γεράσιμου Σβορώνου-Τσιγάντε, ανάγκασε την οικογένεια περί το 1910, να εγκατασταθεί στη Μεταξάτα-Κεφαλλονιάς.
Μετά τον θάνατο του πατέρα του, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου απόφοίτησε από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή.

Μετά την αποφοίτησή του, επέστρεψε στην Αθήνα και εισήλθε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1916 με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού Πεζικού.

Μόλις εξήλθε της Σχολής, έλαβε μέρος στο Βενιζελικό Κίνημα της Εθνικής Αμύνης το 1916 και πολέμησε στο Μακεδονικό Μέτωπο (1917-1918) εναντίον των Γερμανών και των Βουλγάρων, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Εν συνεχεία έλαβε μέρος στην Ελληνική Στρατιωτική Αποστολή στη Κριμαία, στο πλαίσιο του Ρωσικού εμφύλιου πολέμου, καθώς και στην Μικρασιατική Εκστρατεία ως Λοχαγός.

Τη 17ην Ιανουαρίου 1921, νυμφεύθηκε τη Μαρία Δρακούλη, καταγόμενη από την Ιθάκη, αλλά μόνιμη κάτοικο της Ρουμανίας, με την οποία απέκτησε δύο αγόρια: τον Γεράσιμο το 1924 και τον Ελευθέριο το 1935.
Το 1934 προάχθηκε στον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη.

Στο Κίνημα της 1ης Μαρτίου 1935, έλαβε μέρος ως κύριο μέλος της μυστικής επαναστατικής «Ελληνικής Στρατιωτικής Οργάνωσης», στο Βενιζελικό Κίνημα. Μετά την αποτυχία του κινήματος συνελήφθη και δικάστηκε την 31ην Μαρτίου 1935, από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, επί Εσχάτη Προδοσία μαζί με άλλους Βενιζελικούς Αξιωματικούς.

Καταδικάστηκε σε ισόβια δεσμά με συνεπαγόμενη Ποινή της Στρατιωτικής Καθαίρεσης σε απλό στρατιώτη, η οποία πραγματοποιήθηκε δημόσια τη 2αν Απριλίου 1935, στους τότε στρατώνες πεζικού (σημερινό Πάρκο Ελευθερίας).
Στον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο από το 1940 μέχρι το 1941, υπηρέτησε στη Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων στη Λιβύη και στην Ερυθραία.

Το 1942, μετά την εμφάνισή του στην Εξόριστη Κυβέρνηση του Καΐρου, ανακλήθηκε στις τάξεις του Ελληνικού Στρατού.
Κατά την περίοδο της 15ης Σεπτεμβρίου 1942 έως την 7ην Αυγούστου 1945 ανέλαβε τη Διοίκηση του Ιερού Λόχου της Μέσης Ανατολής, λαμβάνοντας μέρος στις επιχειρήσεις της Λιβύης και της Τύνιδος, καθώς και της Δωδεκανήσου.

Με το τέλος του πολέμου το 1945, ανέλαβε Στρατιωτικός Διοικητής Αρχιπελά-γους και έως το 1947, Αρχηγός της Ελληνικής Αποστολής στα Δωδεκάνησα, προ-ετοιμάζοντας την Ενσωμάτωσή τους στο Ελληνικό Κράτος την περίοδο αυτή προάχθηκε στον βαθμό του Ταξιάρχου.

Μετά το 1947 ανέλαβε Στρατιωτικός Διοικητής Ευβοίας από όπου και αποστρατεύθηκε κατόπιν αιτήσεώς του την 1ην Μαΐου 1948, λαμβάνοντας τον βαθμό του Υποστρατήγου.

Μετά την αποστρατεία του, υπήρξε αρθρογράφος και σχολιαστής διαφόρων κεντρώων εφημερίδων (το «Έθνος», τα «Νέα», την «Ελευθερία»).

Το 1950 ορίστηκε Γενικός Διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ και μετέπειτα ΕΡΤ, με υπόδειξη του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου.

Παρέμεινε σε αυτήν τη θέση έως αρχές του 1953, οπότε αντικαταστάθηκε από την κυβέρνηση Παπάγου.
Πολιτεύθηκε στις βουλευτικές εκλογές των ετών 1950, 1956, 1958, ως υποψήφιος με το κόμμα των Φιλελευθέρων, χωρίς όμως επιτυχία.

Το 1970 ασθένησε σοβαρά, μεταφέρθηκε στο Λονδίνο όπου και απέθανε τη 12ην Οκτωβρίου 1970.
Η σορός του αποτεφρώθηκε στη Βρετανική πρωτεύουσα.

Πηγή πληροφοριών:
BIKIΠΑΙΔΕΙΑ.
ΓΕΣ. Ένθετο στη «Στρατιωτική Επιθεώρηση», Οκτώβριος 2002.