Μιχάλης Αρνίτταλης: Ο ευπατρίδης και αγωνιστής του Μεσαναγρού

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Κυριάκος Χονδρός
chondros.kyr@gmail.com

«Έφυγε» από τη ζωή ένας άνθρωπος που αγάπησε το χωριό του και που η δραστηριότητά του ήταν πολυσήμαντη και πολύπλευρη, γι’ αυτό και η πένθιμη καμπάνα της εκκλησίας Κοιμήσεως της Θεοτόκου του Μεσαναγρού υπογράμμιζε το βαρύ πένθος και τη βαθιά συγκίνηση.

Ο Μιχάλης Αρνίτταλης, παραδοσιακός κουρέας στην πόλη της Ρόδου, (άλλοτε στη συνοικία Αγίας Αναστασίας και άλλοτε στην οδό Καμείρου), η καρδιά και το μυαλό του βρισκόταν στο αγαπημένο του χωριό «Μεσαναγρός». Όπως είναι γνωστό, το χωριό αυτό είναι μικρό και ανήκει στη Νότια Ρόδου, με φιλόξενους κατοίκους.

Όταν πριν από πολλά χρόνια, ο τότε κοινοτάρχης Ιωάννης Αθανασάς μας πρότεινε να καταγράψουμε την ιστορία και τον λαϊκό πολιτισμό του Μεσαναγρού, ο Μιχάλης Αρνίτταλης, πρόθυμος και ευγενέστατος μας έσωσε σημαντικές πληροφορίες και ακόμα μας υπέδειξε πρόσωπα που μπορούσαν να αναφερθούν στην πατριδογνωσία. Επίσης μας φιλοξένησε στο παραδοσιακό του σπίτι.

Με τη βοήθειά του αυτή συγκεντρώσαμε ένα πολύ πλούσιο υλικό, με ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία. Μακάρι να υπήρχαν σε κάθε χωριό και σε κάθε νησί παρόμοιοι άνθρωποι που αγαπούν και σέβονται τον τόπο τους, ο κόσμος θα ήταν αλλιώς. Όπως ο Τσαμπίκος Σηφόπουλος στα Αφάντου, όπως η Μαρίκα Μαρμαροκόπου στη Θολό, όπως ο Σάββας Φύλλης στα Μαριτσά, όπως τόσοι άλλοι…

Αυτό το υλικό, το πλουτίσαμε σιγά – σιγά με τα χρόνια και δημιουργήσαμε δώδεκα φακέλους με θέματα Μεσαναγρού. Ίσως κάποτε να γίνει βιβλίο, όπως εκείνος το ονειρευόταν για να μάθουν οι επόμενες γενιές τον πλούτο και τον θησαυρό του χωριού αυτού.

Τον Μιχάλη Αρνίτταλη, συναντήσαμε σε κάθε βήμα και σε κάθε θετική πρωτοβουλία του Μεσαναγρού. Στα εκκλησιαστικά της Παναγιάς Σκιαδενής και του Αγίου Θωμά, στα λαϊκά πανηγύρια, σε θέματα υποδομών του χωριού, σε θέματα πολιτισμού και περιβάλλοντος. Αναζητούσε για τον τόπο του την πρόοδο και την ευημερία.

Η γνωριμία του, αποτελούσε ένα πλεόνασμα ανθρωπιάς ενώ πάντα είχε ένα μειδίαμα στα χείλη καλοσύνης. Άτομο με ήθος και αξιοπρέπεια.
Ήξερε να συζητά, να ακούει τον συνομιλητή του και να εκφράζει τις προτάσεις του με πολιτισμένο τρόπο.

Ο Μεσαναγρός «έχασε» ένα ξεχωριστό πατριώτη, γι’ αυτό και ο θάνατός του προκάλεσε θλίψη και συγκίνηση και αβάσταχτο πόνο στην οικογένειά του. Ήταν καλός οικογενειάρχης και καλός επαγγελματίας.
Τον αποχαιρετούμε με βαθιά θλίψη, κρατώντας ως παρακαταθήκη και ως κληρονομιά την αγάπη που έδειχνε στο χωριό του, στις αξίες της ιστορίας και του πολιτισμού.

Στη σύζυγό του Μαρία και στα παιδιά του Μανώλη – Ευαγγελία και Θανάση – Χρυσούλα, και στα εγγόνια του, να είναι καλά και να τον θυμούνται ως ένα ευπατρίδη, καλοσυνάτο και προοδευτικό.
Αιωνία η μνήμη του.