Η μεταφυσική ενός νομίσματος

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Ηλίας Καραβόλιας

Δολάρια εκδίδουν και εξοπλίζουν τους Ουκρανούς οι Αμερικανοί. Σε δολάρια πληρώνει κάθε μέρα (περί τα 800 δισ.) η Δύση στους Ρώσους για πετρέλαιο και αέριο (μετά γίνονται ρούβλια). Σε δολάριο μάζεψαν οι Ρώσοι (650 δισ.) συναλλαγματικά αποθέματα πριν από τον πόλεμο, αλλά το πάγωσαν οι Δυτικοί με τις κυρώσεις και την έξοδο από το swift. Δολάρια κοντά στα 3 τρισ. έδωσε η Κίνα στις ΗΠΑ τα τελευταία 10-15 χρόνια και κατέχει αμερικανικά κρατικά ομόλογα (σήμ: μέχρι και ψηφιακό γουάν απευθείας από την Κεντρική Τράπεζα δίνουν τώρα οι Κινέζοι στους πολίτες τους ώστε να προλάβουν ακραίες νομισματικές καταστάσεις).

Βασικά, όλες οι Κεντρικές Τράπεζες εγγράφουν στο τέλος της ημέρας δολάρια στους ισολογισμούς τους. Αυτός ο ίδιος ο πόλεμος στην Ουκρανία αναγκάζει κρατικά και ιδιωτικά λογιστήρια των εμπλεκόμενων μερών όσον αφορά παγκόσμιες συναλλαγές, να εκκαθαρίζονται σε δολάριο. Και σε αυτό να αποτιμούνται εμπορεύματα και υπηρεσίες. Όλοι στον πλανήτη σήμερα, ασυνείδητα, τόσο ζητάνε όσο και πουλάνε το δολάριο σε αυτή τη στιγμή της γεωπολιτικής αστάθειας.

Αυτή είναι η μηχανουργική καπιταλιστική πραγματικότητα, έτσι επιβιώνει και μετατοπίζεται ο αμερικανικός καπιταλισμός σε νέα όρια (βλέπε δημόσιο χρέος ΗΠΑ). Με το δολάριο η Αμερική θα μπορεί πάντα να αδράξει το μέλλον στα χέρια της. Αυτό είναι πίσω από τη μιλιταριστική χωροχρονική ηγεμονία της. Αυτός είναι ο λόγος που το εξ Αμερικής unlimited εκδιδόμενο κεφάλαιο θα εδαφικοποιείται αλλά και θα απεδαφικοποιείται ταυτόχρονα. Είναι αυτό το σκηνικό μια παράνοια εντός του μονεταριστικού ασυνείδητου ή μια στοχευμένη συστημική μετάβαση σε ένα μετα-καπιταλιστικό μέλλον;

Το χρήμα ήταν ανέκαθεν Ιδέα (νόμισμα-νομίζω). Μια προθεσμιακή υπόσχεση κάθε (προ) καπιταλιστικού κράτους προς τους υπηκόους του. Σε κάθε χώρα (ή υπερεθνικό σχηματισμό) λειτουργεί ως γλώσσα, ως εθνική σημαία, ως συγκολλητική ουσία: είναι το οικονομικό «Εμείς». Το ευρώ π.χ. είναι κάτι σαν πολλαπλοί εθνικοί εαυτοί (αφού άλλο αυτό των Γερμανών με μισθούς 1.500 και άλλο το δικό μας με μισθούς 800) σε ιδεατή έκδοση δια της δήθεν ισότιμης κυκλοφορίας του. Τα υπόλοιπα, η λίρα, το γεν, το γουάν, κ.α. είναι «νομίσματα».

Μπορούν να γίνουν μέχρι και ψηφιακά, να μετατρέψουν χρέη σε αξίες προς διαπραγμάτευση, να συνδεθούν με εμπορεύματα, μέταλλα, πρώτες ύλες. Το δολάριο όμως δεν έχει ανάγκη γήινα αγαθά, είναι Θεός (In God we trust γράφεται πάνω του εξ ιδρύσεως των ΗΠΑ) Είναι η παγκόσμια γλώσσα του πλούτου διότι φέρει μέσα του το μεταφυσικό στοιχείο, το ατελεύτητο όριο, αφού έχει το εκδοτικό (εξώφθαλμο) προνόμιο.

Και από το 1971-οπότε ο Νίξον τράβηξε την πρίζα απο το χρυσό- έγινε απλώς ανοριοθέτητο χρήμα για τις μέλλουσες γενιές: στη Fed (ιδιωτική είναι, μην ξεγελιέστε) πατάνε τον εκτυπωτή (σε οικονομικές κρίσεις, σε πολέμους, όποτε το θελήσουν τέλος πάντων) και παράλληλα οι πολιτικοί αυξάνουν στα τέλη κάθε έτους το ταβάνι του χρέους (με δήθεν δύσκολη αλλά πάντα ομόφωνη συμφωνία στο Κογκρέσο). Διαβάζουμε εδώ και δεκαετίες για κοινό παγκόσμιο νόμισμα. Για τα κρυπτονομίσματα που θα εξαφανίσουν ακόμη και τα δολάρια.

Τα τελευταία χρόνια ακούμε συνέχεια για αποδολαριοποίηση, λόγω Κίνας και γουάν που διεθνοποιείται. Γράφεται ότι κλονίζεται η παγκόσμια κυριαρχία του αμερικανικού νομίσματος στο εμπόριο, ειδικά τώρα με τη σχιζοφρενική κατάσταση ταυτόχρονων κυρώσεων-εξοπλισμών. Και όμως: το πράσινο χαρτονόμισμα της μήτρας του καπιταλισμού, και πολλών δεινών στον πλανήτη, βάζω στοίχημα ότι θα κυκλοφορεί εσαεί στο καπιταλιστικό ασυνείδητο (στο metaverse, στο επέκεινα, στον …Άρη όταν εποικιστεί) με μόνο αντίκρισμα τον παγκόσμιο ανθρώπινο ιδρώτα (όπως ακριβώς δηλαδή κυκλοφορεί κάθε «χρήμα»αιώνες τώρα, ως μια ιδέα στο αρχέγονο κοινωνικό φαντασιακο).

Η Αμερική - δηλαδή το κρατικό και ιδιωτικό Κεφάλαιο της- βάζει τους υπόλοιπους λαούς της γης να την δανείζουν, ενώ παράλληλα τους δανείζει με φθηνά δολάρια. Και έτσι τους αναγκάζει να δουλεύουν σκληρά διότι ό,τι και αν αγοράσουν, σε οποιοδήποτε νόμισμα, η συναλλαγή εκκαθαρίζεται πάντα σε «ξένο» νόμισμα: σε δολάριο (παγκόσμιο αποθεματικό χρήμα).
Γιατί απλώς το δολάριο είναι το «χρήμα». Δεν είναι «νόμισμα» αλλά η Ιδέα του συστήματος πάνω στο χαρτί που αλλάζει χέρια (ή ψηφία στο enabling).

Είναι η Παγκοσμιοποίηση. Είναι ο Καπιταλισμός. Είναι δηλαδή ο Θεός.
Οι άπιστοι, απλώς το ξορκίζουνε αλλά δεν ξέρουν ότι πάντα θα του δίνουν αξία. Οι πιστοί, το προσκυνούν και το συσσωρεύουν (εις βάρος αυτών που το «κυκλοφορούν» χωρίς να το βλέπουν...).