Κυριάκος Χονδρός: Τότε που πέθαιναν τα παιδιά ων ακριτικών νησιών από έλλειψη γιατρών, φαρμάκων και συγκοινωνίας
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 561 ΦΟΡΕΣ
Γράφει ο Κυριάκος Χονδρός
chondros.kyr@gmail.com
Γυρίζουμε πίσω το χρόνο. Ήταν αρχές Φεβρουαρίου 1966.
Τηλεγραφήματα και τηλεφωνήματα από το ακριτικό Καστελλόριζο προς τις Αρχές της Ρόδου, να σταλεί γρήγορα γιατρός και ποσότητα αίματος, γιατί κινδυνεύει να χάσει τη ζωή του ένα παιδί 4 χρονών.
Αλλά και η παροικία των Καστελλοριζιών της Ρόδου, ευαισθητοποιήθηκε και εκλιπαρούσε να σταλεί βοήθεια, το ταχύτερο δυνατόν. Θυμάμαι την αγωνία του πατέρα μου Μιχάλη Χονδρού, ο οποίος αναλογιζόταν πώς το πολεμικό πλοίο που θα δρομολογηθεί θα φτάσει μετά από εφτά ώρες και θα είναι πολύ αργά.
Τότε στο νησί κατοικούσαν περίπου 300 άνθρωποι, οι οποίοι βίωναν τραγικές καταστάσεις. Ελλείψεις βασικών ειδών πρώτης ανάγκης, χωρίς φάρμακα, πολλές φορές χωρίς τη θαλάσσια συγκοινωνία και πάντα με απειλές της τουρκικής στρατο-χωροφυλακής με ταχύπλοο που παραβίαζε τα ελληνικά νερά.
Παρ’ όλα αυτά οι λιγοστοί κάτοικοι παρέμειναν πιστοί ακρίτες και φρουροί της ελληνικότατης Μεγίστης.
Οι Αρχές της Ρόδου, ειδοποίησαν ένα πολεμικό πλοίο που βρισκόταν κοντά το ΘΟΑ στο οποίο επιβιβάστηκαν οι γιατροί: Γεώργιος Μιχαλάκης, Δημήτριος Μάνος καθώς και οι αδερφές νοσοκόμες Ειρήνη Ζωγράφου και Αργυρώ Παπαδημητρίου. Μαζί τους πήραν και ποσότητα αίματος για μετάγγιση και ανάλογα φάρμακα ώστε να σώσουν το παιδί από τη δηλητηρίαση.
Η εφημερίδα «Ροδιακή» (4.2.1966) θα σημειώσει για το περιστατικό αυτό τα ακόλουθα:
Δυστυχώς όμως, το παιδάκι, ένα τετράχρονο αγόρι της Μεγίστης την στιγμήν που έφθανε το ΘΟΑ εις το λιμάνι της νήσου, ήτο νεκρόν!
Εις τον αιώνα της ταχύτητος, της επιστήμης, της προόδου! Εάν υπήρχεν ένα ελικόπετρον πρώτων βοηθειών, εντός ημισείας ώρας το παιδί θα είχε θεραπευτικήν αγωγήν και θα ευρίσκετο σήμερον εις την ζωήν μετά των άλλων παιδιών της Μεγίστης.
Και η εφημερίδα καταλήγει: Εις ποίον να καταλογιστούν ευθύναι;.
Μια εβδομάδα αργότερα, δυο τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα (αεριωθούμενα),προερχόμενα Ν/Α της γειτονικής χώρας, παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο με χαμηλό ύψος και με διέλευση ακριβώς πάνω από τον οικισμό του Καστελλορίζου.
Η «Ροδιακή» επανέρχεται την επόμενη ημέρα (5.2.1966) στη μόνιμη στήλη της «Ροδιακά», στην πρώτη σελίδα, με δύο σχόλια, το ένα αφορά την ανάγκη ενός ελικοπτέρου για έκτακτες ανάγκες και το άλλο για την κυάμωση:
Κατά το παρελθόν έγινε επανειλημμένως λόγος, περί της ανάγκης όπως υπάρχει εις την Ρόδον ένα ελικόπτερον, αν όχι διά τας συγκοινωνίας, τουλάχιστον όμως διά τας ανάγκας παροχής βοηθείας εις εκτάκτους σοβαράς περιπτώσεις.
Παρά τον θόρυβον όμως τίποτε δεν έγινε. Και όχι μόνον αυτό, αλλά δεν εζητήθη ουδέ καν η συμπαράστασις της Αμερικανικής πρεσβείας, οσάκις τούτο θα ήτο αναγκαίον. Έτσι εφθάσαμεν εις το προχθεσινόν τραγικόν περιστατικόν, κατά το οποίον ένα τετραετές παιδί απεβίωσεν διότι ενώ ελήφθη τηλεφώνημα εις την Ρόδον εκ Μεγίστης, εχρειάσθη μία διαδικασία διά την ετοιμασίαν συνεργείου και επτά ώρες ταξειδίου μέχρι να φθάσει το Θ.Ο.Α. λόγω της μικράς ταχύτητος του.
Εάν αντί να παρέλθουν εννέα ώρας μέχρι να σταλή βοήθεια, έφθανε ένα ελικόπτερον με συνεργείον εις δύο ώρας το πολύ το παιδί θα εσώζετο. Να αναζητήση κανείς ευθύνας; Θα είναι μάταιος κόπος. Μια ζωή εν τούτοις που εχάθη, καθιστά τώρα επιτακτικήν την ανάγκην λήψεως μέτρου διά το μέλλον.
Εγράφη χθες εις τοπικήν εφημερίδα ότι η κυάμωσις είναι ενδημική ασθένεια, επάρατος ασθένεια που βυθίζει εις το πένθος οικογενείας. Δεν γνωρίζομεν από πού και ως που είναι…ενδημική η κυάμωσις. Μέχρι τώρα εγνωρίζαμεν ότι κυάμωσις λέγεται η δηλητηρίασις από κουκιά, ξηρά ή χλωρά (κουκιά=κύαμοι). Και διά της μεταγγίσεως αντιμετωπίζεται η δηλητηρίασις άπαξ διά παντός! Συνεπώς ούτε επάρατος είναι, ούτε ενδημική.
Να σημειώσουμε, πως το σκάφος της Θαλάσσιας Οικονομικής Αστυνομίας (Θ.Ο.Α.), ήταν από τα λίγα πολεμικά πλοία τα οποία επισκεπτόντουσαν συχνά το Καστελλόριζο και η παρουσία του αναπτέρωνε το ηθικό των κατοίκων. Και θα πρέπει κάποτε ο δήμος του νησιού να τιμήσει τον καπετάνιο και το πλήρωμα.
Σημ. Ο Κ.Μ.Χ. έχει γράψει πολλές εργασίες για το νησί του. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Καστελλοριζίων Ρόδου και ασχολείται με το Εργαστήριο Ιστορίας και Λαογραφίας Αιγαίου (Μικράς Ασίας και Καστελλορίζου) που ίδρυσε το 1977.
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
