Φίλιππος Ζάχαρης: Οδοιπορικό Χριστουγέννων

Φίλιππος Ζάχαρης

Kάνεις μια βόλτα στην πρωτεύουσα της χώρας – Χριστουγέννων γιορτές – και αυτό που αντικρύζεις συγκρίνοντας με τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι μια απίστευτη μιζέρια και παράλληλη δυσαρέσκεια στα πρόσωπα των πολιτών που αποφάσισαν να βγουν από τα κονάκια τους και να μοιραστούν με φίλους και συγγενείς την υποτιθέμενη χαρά των ημερών.

Μια μεγάλη αλλά πάραυτα όχι και τόσο πομπώδης βιομηχανία ψυχαγωγίας έχει στηθεί ειδικά για τα μικρά παιδιά αν και ακόμη και αυτή η βιομηχανία - που ούτως ή άλλως είναι διαχρονική - ωχριά συγκριτικά με τις προηγούμενες δεκαετίες όπου τα πράγματα ήταν πιο διαδραστικά.

Ακόμη και οι μικροί μας φίλοι δεν δείχνουν διάθεση να ξεσκάσουν, τουναντίον επειδή η προσφερόμενη ψυχαγωγία είναι υποτυπώδης και ανούσια, προτιμούν να γεύονται τα γλυκά και τις γεύσεις.

Η Αθήνα του 2022 – 2023 φαντάζει ως μια φτωχή από ιδέες και φαντασία πρωτεύουσα που αντανακλά τη μιζέρια των ημερών.

Αντικατοπτρίζει επίσης την όλη νοοτροπία του ελληνικού πληθυσμού που στην πλειοψηφία του αρέσκεται σε κάθε είδους σαχλότητα που πηγάζει από την τηλεοπτική αποχαύνωση.

Το νόημα των Χριστουγέννων έστω και ως εικονική μέρα αγάπης και συμφιλίωσης δεν διαφαίνεται πουθενά – τουναντίον η συνήθης νευρικότητα στους δρόμους και τα σοκάκια δείχνει πως οι μέρες αυτές δεν διαφέρουν σε τίποτε από την καθημερινότητα.

Την ίδια στιγμή που οι Αθηναίοι μόνο πρωτευουσιάνοι και ευρωπαίοι δεν δείχνουν, την ίδια ακριβώς στιγμή οι βασανισμένοι Ουκρανοί δείχνουν με κάθε τρόπο πως θέλουν να ζήσουν αλλά πάνω απ΄όλα να τιμήσουν την εορταστική περίοδο ακόμη και αν οι ρωσικοί πύραυλοι και τα drones σφυρίζουν πάνω από τα κεφάλια τους, «ορθόδοξης έμπνευσης» και αυτά.

Είναι φανερή η διαφορά νοοτροπίας με τη Βαλκανοανατολίτικη - με ελάχιστο έως ανύπαρκτο άρωμα Ευρώπης - συμπεριφορά των Ελλήνων, Αθηναίων και λοιπών.

Έχει μείνει μόνο η λεγόμενη «Ορθοδοξία» πασπαλισμένη από μία λαϊκίστικη νοοτροπία εν ίδει κουτσομπολιού και υποβαθμισμένης φιλαυτίας, εγωισμού και επίδειξης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για το ποιος έφτιαξε τα καλύτερα μελομακάρονα και κουραμπιέδες και ποιο συνολάκι φόρεσε κάποια ή κάποιος με φόντο την ξεχασμένη από το Θεό Ακρόπολη.

Λυπάμαι αλλά αυτά όχι μόνο δεν είναι Χριστούγεννα, όχι μόνο προϊδεάζουν για τον πενιχρό εορτασμό της Πρωτοχρονιάς, αλλά αυτή η Ελλάδα για την οποία ομιλώ δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αποκαλείται Ευρώπη.

Θα το επαναλάβω: εδώ είναι Βαλκάνια, Ανατολή και επικρατεί πάνω απ΄όλα Παιδειακή υποβάθμιση σε όλα τα επίπεδα.

Όσοι δε πρωτευουσιάνοι ή μη επισκέφθηκαν ή σκοπεύουν να επισκεφθούν τα χωριά τους, το μόνο που κάνουν, είναι να μεταλαμπαδεύουν αυτή την κάκιστη νοοτροπία και στην περιφέρεια, όπου ακόμη κρατιούνται με νύχια και με δόντια κάποια υποτυπώδη έθιμα των ημερών.

Σε όλο αυτό το τραγικό σκηνικό βέβαια, που διανθίζεται από την αλόγιστη συνοδεία της πολιτικής σύμπραξης, με αστειότητες και χοντροκοπιές αλλά και ανοσιουργήματα ακόμη και κατά της αθώας Φάτνης, ακόμη και με την απόλυτη κακοποίηση έστω και κάποιων εικονικά θετικών χριστιανικών νοημάτων, αυτού του είδους η αμαύρωση των εθίμων που εξαντλείται στην πανηγυρική αγορά του πιο ακριβού κινητού και στον συναγωνισμό για το ποιο παιδί πήρε τον καλύτερο βαθμό στο σχολείο και έθεσε τις βάσεις για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο κάνοντας τους γονείς να «πετούν» από τη χαρά τους, όλο αυτό καταδεικνύει την έλλειψη πραγματικής μόρφωσης αλλά πάνω απ’ όλα Παιδείας.

Μια τέτοια βόλτα λοιπόν στη μίζερη Αθήνα και κατ’ επέκτασιν Ελλάδα, οι πόλεις της οποίας προσπαθούν να μιμηθούν την Αθήνα, μια γρήγορη ματιά σε τούτες τις υποτιθέμενες «άγιες» μέρες που λειτουργούν ως προσωρινή ανακωχή, δείχνει μια ζοφερή πραγματικότητα γύρω από τον νεοπλουτισμό, την επίδειξη αλλά πάνω απ΄όλα τη σαχλαμάρα σε όλα τα επίπεδα.

«Χριστού η Θεία Γέννησις» και μόνο αυτό δεν είναι.

Στον αντίποδα της Ελλάδας οι κολασμένοι πίνουν τα τσιπουράκια τους και επισκέπτονται από συνήθεια τις εκκλησιές, αποδεικνύοντας με κάθε τρόπο ότι η σημερινή Ελλάδα βρίθει από υποκρισία και ζηλοφθονία, μιας και η καθιερωμένη συζήτηση είναι αν ο γείτονας πήγε στο εξωτερικό ή αγόρασε καινούργιο αυτοκίνητο και πού τα βρήκε τα λεφτά.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, λοιπόν, που συνεχίζουν να τηρούν χωρίς απορίες τα ήθη και έθιμα. Και δεν είναι στην ουσία αυτοί οι φτωχοί σε ιδέες και οράματα, μιας και αυτό που τους δίδαξαν, το τηρούν.

Ενώ οι χιλιάδες των άλλων που μεταφέρουν τα πρωινάδικα στα εμπορικά μαγαζιά και την εστίαση, που ανεβάζουν στο facebook, το tik – tok και το twitter ό,τι τους κατεβαίνει, είναι οι σημερινοί παραβατικοί της κάθε είδους ιστορικής μνήμης.

Και λαός χωρίς μνήμη, είναι λαός χωρίς ιδέες και γνώση.