Μάγδα Τσιγοριάννη: Τι άλλο αναζητά ένας τουρίστας που πάει διακοπές

Rodiaki NewsRoom

Της
Μάγδας Τσιγοριάννη*

Τι θέλει ο άνθρωπος, πηγαίνοντας σε έναν τόπο ως τουρίστας; Στον καιρό μας, πρωτίστως, αναζητά ξεκούραση και αλλαγή στα καθημερινά. Πριν από λίγο καιρό, ήρθα στη Ρόδο και συμπάθησα τα μεγάλα πλήθη των επισκεπτών, κυρίως από τις βόρειες ευρωπαϊκές χώρες, νέοι, ηλικιωμένοι και οικογένειες με παιδιά.

Κατάλαβα τη λαχτάρα τους για τον ήλιο, τη θάλασσα και το φως της Ελλάδας. Εγώ σαν Ελληνίδα, τα έχω αυτά δεδομένα, και εκτός απ΄ το ότι χαίρομαι φύση και περιβάλλον, νιώθω μεγάλη πνευματική ευχαρίστηση, βρίσκοντας σ’ έναν τόπο πράγματα οικεία που με συνδέουν με την ολότητα.

Πριν από καιρό ήρθα για πρώτη φορά στο νησί και αγάπησα την ιστορία του. Στη δεύτερη επίσκεψη τον περασμένο Σεπτέμβριο, πάλι στο ίδιο πνεύμα, είχα την τύχη διαβάζοντας σχετικά, να επισημάνω κι άλλα θαυμαστά.

Το πρώτο είναι απ’ το βιβλίο του Μανόλη Μακρή, «Ιστορία της Ρόδου» 2017, χορηγός η «Περιφερειακή Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Νοτίου Αιγαίου». Εκεί υπάρχει μία φωτογραφία απ’ την απελευθέρωση της Ρόδου, με την έπαρση της ελληνικής σημαίας, την Κυριακή 14 Ιουλίου του 1946. Στο πρώτο πλάνο είναι γονατιστοί οι Ροδίτες επίσημοι, με σκούρα κοστούμια.

Αυτό με συγκίνησε, δεν έχω ξαναδεί κάτι ανάλογο, είχα διαβάσει βέβαια πολλά για τη φιλοπατρία των κατοίκων. Χάρηκα που είδα τη φωτογραφία, όταν μάλιστα ο γιος μου, Δημήτρης Προκοπίου, μου είπε ότι στην τελετή αυτή ήταν στο τιμητικό άγημα, ως νεαρός δόκιμος, ο εξαιρετικός φίλος και σπουδαίος πατριώτης, Μίλτος Παπαθανασίου, αξιωματικός του Ναυτικού, ένοιωσα να ξαναζώ την ιστορία μας, «φωνή πατρίδας» όπως έγραψε ο Σεφέρης.

Το δεύτερο είναι από την πολιτιστική ιστορία του νησιού, απ΄ το παραδοσιακό ροδίτικο σπίτι που είδα στα Κοσκινού, με τη στολισιά στον τοίχο, τα περίφημα ροδίτικα πιάτα και το ψηλό μεγάλο κρεβάτι που κοιμόταν το αντρόγυνο. Εκεί είδα εννιά μαξιλάρια με κοφτό κέντημα, το ένα πάνω στο άλλο, δεμένα με ροζ κορδέλα, που ήταν στην προίκα της νύφης για τους εννιά μήνες της εγκυμοσύνης.

Αυτό, δεν το είχα ξαναδεί, τι φαντασία σκέφτηκα και τι βαθύς, γαμήλιος συμβολισμός.
Το τρίτο είναι η παροιμία «εύρεν η λοπάς το πώμα» όπως η γνωστή «κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι». Τη βρήκα στο βιβλίο «Παροιμίες του Ροδίτικου Λαού» της Λούλας Γιαννακάκου-Παπαμανώλη.

Η λοπάς, αρχαία ελληνική λέξη, είναι το ανοιχτό και ευρύ σκεύος…διαμορφωμένο κατάλληλα για την εφαρμογή πώματος, η σκεπαστή σουπιέρα, η λοπάδα, όπως γράφει ο Παπαδιαμάντης στο διήγημα «Η Συντέκνισσα».

Το ρήμα εύρεν από τον δεύτερο αόριστο, εύρον, ηύρον του ρήματος ευρίσκω και ο ήχος του δεκατρισύλλαβου της παροιμίας με γέμισαν χαρά και ικανοποίηση για τις ρίζες της Ελληνικής. Μου αρέσουν οι τριάδες, παραπέμπουν στα αρχέτυπα. Δεν υπάρχει τόπος που θα πάω και δεν θα βρω τα θαυμαστά, αυτά που με συνδέουν με το όλον. Και τα θαυμαστά για τη Ρόδο δεν είναι μόνον αυτά. Έπεται συνέχεια.
* Η Μάγδα Τσιρογιάννη είναι λογοτέχνης, γράφει ποιήματα και πεζά.