Ελένη Λεφάκη: Τα πειράματα των ανθρώπων και η εμπιστοσύνη του Θεού στον άνθρωπο

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η
Ελένη Λεφάκη

Όταν μία γυναίκα συλλάβει στη μήτρα της ένα έμβρυο, συμβαίνουν πολλαπλές αλλαγές στον οργανισμό της, στον ψυχοσωματικό της κόσμο.

Είτε ευχάριστες, είτε δυσάρεστες, όπως η ναυτία για παράδειγμα. Θυμάμαι, στην εγκυμοσύνη του πρώτου μου παιδιού, ούτε οι γλαδιόλες που μου έφερνε η μητέρα μου βοηθούσαν, ούτε τα γεύματα που μου πρόσφερε εναγωνίως ο σύζυγος.

Κι η κουβέντα του πατέρα μου ακόμα δονεί τις χορδές της ψυχής μου: «Από τη στιγμή της σύλληψης του παιδιού, μέχρι που θα φύγεις απ’ αυτόν τον κόσμο, αυτή πλέον θα είναι η έννοια σου, το παιδί που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός». Πόσο σοφά, πόσο αληθινά τα λόγια σου πατέρα! Και πόσο βαριά κι ασήκωτα πολλές φορές.

Τις προάλλες στην Εκκλησία, μια γιαγιούλα 89 ετών, έφευγε βιαστικά μετά την απόλυση της Θείας Λειτουργίας, για να νοιαστεί τον γιο της. Έλειπε από την Εκκλησία κι ανησύχησε. Κι ο γιος της είναι «μόλις» 70 ετών. Αρκετά ώριμος νομίζω πια για να προσέχει τον εαυτό του. Αλλά η μάνα, δεν υπολογίζει χρόνια. Η μάνα ζει το γεγονός της μητρότητας, ανεξαρτήτως από τις ηλικίες.

Θα μου πείτε, πάντοτε συμβαίνει αυτό; Πάντα, όταν λειτουργούν τα πράγματα χωρίς φιλαυτία και μέσα στην αγάπη. Όταν λειτουργούν δηλαδή έτσι όπως τα σχεδίασε ο Θεός.

Ολοκάθαρα φαίνεται μελετώντας προσεκτικά την Αγία Γραφή, πως η Αγάπη είναι το Άλφα και το Ωμέγα του Ευαγγελίου. Από ‘κει και πέρα όμως, τα πράγματα περιπλέκονται.

Περιπλέκονται όταν ο άνθρωπος μέσα στο πλαίσιο της ελευθερίας, που πάλι ο Θεός του έδωσε, αυτονομηθεί, πιστέψει πως τα γνωρίζει όλα, πως ξέρει τι θέλει, πως τα μπορεί όλα.

Πιστέψει δηλαδή, πως είναι «Ξερωμπορόλας», όπως τις προάλλες άκουσα αυτόν τον πετυχημένο χαρακτηρισμό γελώντας. «Τα ξέρω και τα μπορώ όλα». Αυτό είναι ο «Ξερωμπορόλας».

Δεν τα μπορούμε όλα. Δεν τα ξέρουμε όλα. Η Επιστήμη πρόσφερε και προσφέρει πολλά. Πολύ συχνά όμως φτάνει σε αδιέξοδα που η ίδια έχει προκαλέσει.

Όπως για παράδειγμα, τα χιλιάδες εγκαταλειμμένα έμβρυα σε όλον τον κόσμο, στην κρυοσυντήρηση, στις κλινικές μονάδες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. (Πηγές: infokids.gr, Τα Νέα 27/10/22, Le Figaro, www.healthview.gr.)

«Παράγει» ζωή και ταυτόχρονα θυσιάζει τη ζωή, μη μπορώντας να διευθετήσει τα αμέτρητα προβλήματα που ανακύπτουν από την εξέλιξή της χωρίς να σέβεται αληθινά, ειλικρινά και ανιδιοτελώς τον «Άνθρωπο».

Πειραματίζεται η Επιστήμη και στην αλλαγή του φύλου. Πρόσφατα στην Ιταλία, Τρανς σε διαδικασία αλλαγής φύλου από γυναίκα σε άντρα, «ανακάλυψε» πως ήταν πέντε μηνών έγκυος (Πηγή: «Ναυτεμπορική», 22/1/24).

Η Επιστήμη τολμά, αλλά και παρά-τολμά κατά την ταπεινή μου άποψη. Άλλωστε εμπλέκονται και τα μεγάλα χρηματικά ποσά που διακινούνται.

Με δυο λόγια, ο άνθρωπος στην προσπάθειά του να γίνει ευτυχισμένος και με εργαλείο και κινητήρια δύναμη τα «λεφτά» οδηγείται σε δρόμους που πολύ συχνά καταλήγουν αδιέξοδοι. Η Επιστήμη όταν λειτουργεί φιλοχρήματα και με αλαζονεία μπορεί να φτιάξει τέρατα. Όπως για παράδειγμα είναι και τα όπλα.

Η παρένθετη μητέρα, με δέλεαρ τα λεφτά, θα γίνει «μηχανή», που θα κυοφορήσει εννέα μήνες το παιδί δύο άλλων γονέων, θα τιθασεύσει τις ορμόνες της, την καρδιά της να μην συνδεθεί με το έμβρυο.

Αλήθεια τώρα... πρόκειται για άλλο σώμα μέσα στο σώμα της; Το οποίο προσφέρει με αντίτιμο τα λεφτά; Ας θυμηθούμε και τον καβγά για τις εκτρώσεις. Είναι τελικά το σώμα δικό της, της παρένθετης μητέρας, η οποία δικαιούται να κάνει έκτρωση αν αλλάξει γνώμη;

Πού βρίσκονται οι ανά τον κόσμο φεμινίστριες και δεν ακούγεται η φωνή τους για τη χρήση της παρένθετης μητέρας; Το έμβρυο που κυοφορείται στο σώμα της, είναι κάτι άλλο από την ίδια; Ή είναι το δικό της σώμα που το κάνει ό,τι θέλει κι επομένως αν θέλει διακόπτει την κύηση;

Όμως, ο Θεός έδωσε στο άνθρωπο πραγματικά την ελευθερία. Τον εμπιστεύθηκε. Μας εμπιστεύθηκε τη ζωή. Διακριτικά, στάθηκε στην «ακρούλα» και είπε «δυο» κεντρικές αλήθειες. Δυο συμβουλές. Δυο πραγματικότητες για την ύπαρξή μας: «Χωρίς εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα» ( Ιω. 15, 5-6).

«Εγώ είμαι το Άλφα και το Ωμέγα, ο δρόμος που οδηγεί στη Ζωή» (Αποκ. 22, 13 και Ιω.14, 6).

Κι αν αποκτήσουμε παιδιά, κι αν δεν αποκτήσουμε. Κι αν γίνουμε ξανθές και λυγερόκορμες, κι αν δεν γίνουμε. Κι αν γίνουμε από άντρες γυναίκες κι από γυναίκες άντρες. Ό,τι κι αν γίνουμε, τελικά η εσωτερική χαρά θα έρθει μόνο από την Ένωσή μας με τον Θεό, που είναι ο Ίδιος η Αγάπη και η Ζωή.

Γιατί πολύ απλά, έτσι είναι τα πράγματα. Μόνο που ο άνθρωπος όντας δημιουργημένος από τον Θεό ελεύθερος, εξακολουθεί να επαναλαμβάνει το πείραμα του Αδάμ και της Εύας.