Κυριάκος Μιχ. Χονδρός: 100 χρόνια ανάδειξης ροδιακής ιστορικής μνήμης (Α' μέρος)

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο
Kυριάκος Μιχ. Χονδρός

ΜΕΡΟΣ Α’
Εκατό ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται από την έναρξη μιας λαμπρής περιόδου, γεμάτης εθνική αντίσταση, αθλητισμό, παιδεία και γενικά πολιτισμό στη Ρόδο.

Τότε, τον Αύγουστο του 1924, ιδρύεται ένας νέος φορέας, που θα συμπυκνώσει με ιδιαίτερη και μοναδική δύναμη, μιας ανατρεπτικής πρωτόγνωρης δύναμης και μιας «ελευθερίας’ μέσα στη ιταλική μαύρη φασιστική κατοχή!
Στη ξενόφερτη καταχνιά, ένας Μικρασιάτης πρόσφυγας με καταγωγή από την Αλικαρνασσό και από τη Σύμη, αντιπαραθέτει θαρραλέα μια νικήτρια δύναμη, ασυμβίβαστη και μεθοδευμένη.

Ο Γαβριήλ Μίσιος, ιδρύει τον Αύγουστο του 1924, τον Δωδεκανησιακό Αθλητικό Ναυτικό Σύλλογο «Δωριεύς», για να ξεκινήσει μια μεγάλη ιστορία με σπουδαίες στιγμές, με χαρές, με λύπες, με αγάπη, με πάθος, με αφοσίωση. Όλα δηλαδή όσα συνδέονται με τη φύση του ανθρώπου.

Δεν ήταν όμως ένα απλό αθλητικό σωματείο, ήταν μια υπόγεια αντίσταση και ένα κοινωνικό – πολιτιστικό φαινόμενο, κάτω ακριβώς από τη μύτη των καραμπινιέρων.

Ο ιδρυτής και πρώτος πρόεδρος του ΔΑΝΣ Δωριεύς συγκέντρωσε στην ομάδα του προσφυγάκια από τη Μικρά Ασία και από τα γύρω νησιά, παιδιά του Κάστρου, φτωχόπαιδα δηλαδή, που τα δίδαξε πώς παίζεται το ποδόσφαιρο. Και για πρώτη φορά έβλεπαν το «τόππι» που αργότερα θα μάθουν την ποδοσφαιρική μπάλα και τους κανόνες του ποδοσφαίρου.
Οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις μεταξύ «Δωριέα» και των ιταλικών στρατιωτικών ομάδων, δεν ήταν μόνο κοινόχρηστη αξία, δεν ήταν μόνο ένα σκορ, το κύπελλο ή το μετάλλιο.

Ήταν κάτι πιο βαθύ και πιο ουσιαστικό.
Ήταν μια αντιπαράθεση και μια απάντηση και μια δύναμη αντίσταση απέναντι στο ξένο σκληρό καθεστώς που άρχισε το 1912 και κράτησε μέχρι και το 1946…

Η ιστορία του «Δωριέα» για όσους τη γνωρίζουν, εξακολουθεί να εμπνέει ακόμα και σήμερα 100 χρόνια μετά την ίδρυσή της.
Ίσως ένα μέρος του αναγνωστικού κοινού να χαρακτηρίσει τη θεματική μου ως ένα παρελθόν που έχει σβήσει. Κι όμως, ο «Δωριέας» έχει αφήσει ισχυρά αποτυπώματα στο παρόν.
Ένα πολύ πλούσιο παρελθοντικό γεγονός που μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας και μελέτης από διαφορετικές οπτικές.

Τα γεγονότα που θα μπορούν κα καταγραφούν, είτε έντυπα είτε σε ηλεκτρονικό Τύπο, αποτελούν μια πραγματικότητα και όχι μυθοπλασία.
Γεγονότα καταγεγραμμένα δια χειρός Γαβριήλ Μίσιου.
Ο ευπατρίδης αυτός, ωε δημοσιογράφος ή αν θέλετε ως αρθρογράφος, κατέγραψε το παρελθόν της Ρόδου από τα χρόνια της Ιταλοκρατίας μέχρι και στη δεκαετία του 1960.

Το ήθος και η παιδεία τού ανθρώπου αυτού, φανερώνονται περίτρανα και χωρίς κομπορρημοσύνες, όταν κατέγραψε ιστορικά για τον άλλο μεγάλο σύλλογο της Ρόδου, τον θρυλικό «Διαγόρα».
Ένας φορέας που ιδρύθηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, παρουσίασε τεράστιο εθνικό, πολιτιστικό, κοινωνικό και βέβαια αθλητικό έργο και βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.
Ο Γ. Μίσιος ίδρυσε την Ένωση Ποδοσφαιρικών Σωματείων Δωδεκανήσου, ίδρυσε πολλά αθλητικά σωματεία στα χωριά της Ρόδου.

Ο δήμος Ρόδου, μετά τον θάνατό του, τίμησε τη μνήμη του, δίνοντας το όνομά του σε ένα δρόμο της πόλης μας.
Η ΕΠΣΔ έχει αναρτήσει τη φωτογραφία του στα γραφεία της.
Είναι αρκετά για ένα ιστορικό σύλλογο, που συνεχίζει να υπάρχει; Όχι βέβαια. Πολλά μπορούν να γίνουν, αν ενωθούν πολλές δυνάμεις.

Την ίδια χρονιά (1924) ιδρύθηκε και η ΑΕΚ, με τα ίδια χρώματα, κίτρινο και μάυρο.

(Αύριο το β΄ μέρος και τελευταίο).
Σημείωση. Ο αρθρογράφος είναι ο συγγραφέας του βιβλίου «ΔΑΝΣ ΔΩΡΙΕΥΣ» - η μεγάλη ιστορία της θρυλικής ομάδας» το 2003.