Μνημόνιο ή Δαιμόνιο

Τις τελευταίες ημέρες ακούμε δια στόματος Πρωθυπουργού ότι η Ελλάδα παρουσίασε επιτέλους ένα πρωτογενές πλεόνασμα και είναι έτοιμη να βγει στις χρηματαφορές αναζητώντας φθηνότερα δάνεια.

Για το ιστορικό αναφέρω ότι η Ελλάδα λόγω του αρνητικού της ισοζυγίου πληρωμών αποδέχτηκε τους όρους του Μνημονίου με αποτέλεσμα να αναγκασθεί να εφαρμόσει διάφορες διαρθρωτικές αλλαγές προκειμένου: Αφενός, για να λαμβάνει από το ΔΝΤ και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τις απαραίτητες χρηματοδοτήσεις και αφέτερου για να βάλει σε μια τάξη τα οικονομικά της.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα η ελληνική κυβέρνηση πιεζόμενη από την μνημονιακή συμφωνία έκανε τις εξής μεταρρυθμίσεις:

1. Μείωση μισθών και συντάξεων.
2. Κατάργηση 13ου και 14ου μισθού.
3. Διαγραφή επιστροφών φόρου.
4. Περικοπές διάφορων κοινωνικών παροχών.
5. Επιβολή νέων φόρων.
6. Απολύσεις στο Δημόσιο.

Τα σκληρά και αντιλαϊκά αυτά μέτρα γέμισαν μεν τα ταμεία του κράτους, δημιούργησαν όμως παράλληλα και μία τεράστια κοινωνική αναστάτωση, κακομοιριά και φτώχεια.

Ενα μεγάλο μέρος των Ελλήνων όπως οι χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στις ταμειακές του υποχρεώσεις.

Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα δημιουργήθηκε ένα ρεύμα φτωχοελλήνων που μερικοί από αυτούς ζουν κάτω από το ίριο της φτώχειας.

Και όχι μόνο.

Τα σκληρά αυτά μέτρα της Κυβέρνησης είχαν σαν αποτέλεσμα:
1. Να μειωθεί αισθητά η αγοραστική δύναμη πολλών νοικοκυριών.
2. Να περιορισθεί αισθητά η κυκλοφορία του χρήματος στην Αγορά (τα μικρά μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο).

Ενας φαύλος κύκλος έχει δημιουργηθεί:

Από τη μία μεριά η Κυβέρνηση ζητωκραυγάζει για το -ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ-και από την άλλη η κοινωνία υποφέρει από την φτώχεια και την ανεργία. Από τη μία η Κυβέρνηση διαμηνύει κάτι θετικό και από την άλλη σκορπάει πανικό, απαισιοδοξία και μιζέρια.

Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω το εξής:

Η οικονομική εξαθλίωση της Ελλάδας (το εξωτερικό της χρέος ξεπέρασε τα €330 δις) οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στην κακοδιαχείριση των πόρων του κράτους, στις σπατάλες και στους λανθασμένους χειρισμούς των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Κανένας από τους πολιτικούς των τελευταίων δεκαετιών δεν έδωσε σημασία στο νοικοκύρεμα αυτού του χώρου, στον περιορισμό της σπατάλης και στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα ζει με δανεικά. Παίρνουμε δάνεια για να καλύψουμε τις ανάγκες του σπάταλου και πολυέξοδου κράτους μας.

Δανεικά και αγύριστα γιατί κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για την αποπληρωμή του ολοένα αυξανόμενου χρέους.

Τώρα όμως:
Το βάρος όλης αυτής της κακοδιαχείρισης έπεσε πάνω στο λαουτζίκο, στον μεροκαματιάρη, στον μισθωτό και συνταξιούχο. Αυτοί καλούνται τώρα να σηκώσουν τον σταυρό του μαρτυρίου. Οι πολιτικοί μας, αυτοί νίπτουν τας χείρας.

Τελειώνοντας, φίλοι μου, θέλω να εκφράσω την λύπη μου για όλα αυτά που συμβαίνουν στην όμορφη χώρα μας και να μου επιτρέψετε να σχολιάσω τα εξής: Στον κοινοβουλευτισμό οι πολιτικοί οφείλουν μέσα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων και της δικαιοδοσίας των να στηρίζουν συνειδητά τα δικαιώματα των πολιτών και να θωρακίζουν την πατρίδα από τυχόν κινδύνους.

Οι πολιτικοί μας κάνουν τις διαπραγματεύσεις, αυτοί κάνουν την πολιτική και αυτοί φέρουν όλη την ευθύνη για τα αποτελέσματά της.

Του Νίκου Μπιλιά