Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Οι επόμενες στο πεδίο της κοινωνίας

Rodiaki NewsRoom

Πέρα και μετά τον δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ

Η αναντιστοιχία κομματικών λόγων και κυβερνητικών έργων οδήγησαν στην κατάρρευση την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και στην αποσάθρωση τον χώρο της οργανωμένης βάσης του. Οι τρανταγμοί έφτασαν και στο νησί μας με τις παραιτήσεις μελών του.

Η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να επιτύχει ‘’πολιτική λύση για την κατεστραμμένη ελληνική οικονομία χωρίς μνημονιακούς καταναγκασμούς’’ με την Συριζική μέθοδο ‘’ούτε ρήξη, ούτε υποταγή στην Ε.Ε.’’ με μόνο όπλο την κατάκτηση της κυβέρνησης και την διαπραγμάτευση όπως υποσχέθηκε, είχε ‘’κακό τέλος’’. Η ήττα (ή η στροφή ή αναγκαστική υποχώρηση ή ο καταναγκασμός) πρέπει να μελετηθούν για να ανασυγκροτηθεί μια νέα πρόταση αλλαγής.

Α. Η κοινωνία την περίοδο Σύριζα έμενε στο περιθώριο, αμέτοχη και απόμακρη περιμένοντας τα αποτελέσματα των χειρισμών του. Μόνο μέχρι τον πρώτο συμβιβασμό 20ης Φλεβάρη και στην συνέχεια την πρώτη εβδομάδα του Ιούλη με το δημοψήφισμα κινήθηκε ενστικτωδώς αυτόβουλα για να υπερασπίσει την πρόταση ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά σιωπή. Ο δεσμός κοινωνίας-Σύριζα είναι δεσμός προσωρινός, δεν έχει ιστορικότητα, στηρίζεται την λογική της προσέγγισης μηχανισμών εξουσίας και την έλλειψη αξιόπιστων εναλλακτικών επιλογών με τα κοινωνικά προβλήματα να μεγαλώνουν. Ο Σύριζα αξιοποιεί μεν τον ‘’μηχανισμό: κυβέρνηση'' και την πρόσβαση στα άλλοτε ‘’εξωνημένα Μ.Μ.Ε’’ , αλλά αυτά δεν σώζουν.

Β. Στον κομματικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ επικρατεί η λογική ότι φταίει ο Τσίπρας, ο κύκλος των προεδρικών, οι κακοί χειρισμοί ορισμένων στελεχών και γενικά κάποια πρόσωπα που μας πούλησαν ή δεν ήταν άξιοι να χειριστούν την πρόταση του. Οι παραιτήσεις των κομματικών μελών αυτό επαναλαμβάνουν.

---Στην πολιτική και μάλιστα στην αριστερή πολιτική, το κυρίαρχο είναι η στρατηγική και η τακτική γύρω από θέσεις, ενώ τα πρόσωπα είναι φορείς επί μέρους απόψεων και τακτικών. Στην περίπτωση μας η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ήττα της στρατηγικής του αντίληψης για την αλλαγή και όχι μιας «ηγεσίας που πρόδωσε και συμβιβάστηκε»!

Η στροφή και ο συμβιβασμός ήταν αναμενόμενα και έπρεπε να είχαν γίνει σύντομα για να αποφευχθούν τα παιδικά λάθη που ακολούθησαν. Δεν υπήρχαν τα προαπαιτούμενα και δεν γίνονταν οι κατάλληλες προετοιμασίες σε επίπεδο της θεωρίας, της οργάνωσης και του κινήματος για να επιτευχτεί ο στόχος της αλλαγής. Το αντίθετο στο κόμμα επικράτησαν από χρόνια οι λογικές του εκλογικισμού, του κυβερνητισμου και του κομματισμού, των παραγόντων και των ομάδων εντος των οποίων γίνονταν μια στενή αξιολόγηση στην βάση στενών συμφερόντων και όχι αρχών και αξιών.

Η στροφή του Σύριζα ΔΕΝ είναι θέμα των προσώπων, είναι θέμα αποτυχίας της στρατηγικής γραμμής του και της τακτικής του! Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει όλα τα προαπαιτούμενα να γίνει η μεγάλη παράταξη της κεντροαριστεράς και η επιστροφή Κουβελη-δημαρ στους κόλπους του είναι χαρακτηριστική.

--- Αν υποθέσουμε όμως ότι το πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν θέμα προσώπων τότε μπορεί να ισχυριστούμε ότι μπορεί να προωθηθεί εκ νέου μια ίδια λύση με διαφορετικά πρόσωπα! Πόσο πειστική όμως θα είναι μια τέτοια πρόταση; Τι είναι αυτό που μπορεί να εγγυηθεί μια τέτοια προοπτική, όταν έχεις μπροστά σου τα συντρίμμια της πρώτης φοράς; Ούτε και η λογική της μάχιμης κομματικής αριστερής εφεδρείας για την ολική επαναφορά του Σύριζα στην προμνημονιακή του συνείδηση μετά από μια ή δυο εκλογικές αναμετρήσεις μπορεί να ισχύει.

Η πολιτική ιστορία μας λέει ότι ο δρόμος αυτός δεν υπάρχει και ότι οι αριστερές εφεδρείες απορροφώνται υπό το βάρος του εκλογικισμού και της επιβίωσης. Επομένως για πολίτες και κομματικά μέλη το πρόβλημα έχει δομικό χαρακτήρα. Το ερώτημα είναι: ποια μπορεί να είναι η νέα πειστική πρόταση ΑΛΛΑΓΗΣ που αξίζει να στρατευτείς;

--- Οι άλλες στρατηγικές εξόδου από την κρίση που έχουν διατυπωθεί (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΙΑ, ΕΠΑΜ…) ζουν την αποτυχία τους να εκφράσουν εδώ και 5 χρόνια μαζικά τα κοινωνικά στρώματα που ισοπεδώθηκαν από τα μνημόνια της φιλελεύθερης οικονομικής διαχείρισης. Κάτι νέο χρειάζεται και επειδή ο χρόνος δεν βοηθά, πρέπει να εκτιμήσουμε τα όποια ψήγματα νέας πολιτικής κατατεθούν. Οι διαδικασίες συγκρότησης των κινήσεων, η διαφάνεια, η ανοικτή και άμεσα δημοκρατική λειτουργία, η καθαρή στρατηγική και οι καθαρές θέσεις διακυβέρνησης, ο τρόπος σύνθεσης των ψηφοδελτίων κλπ είναι κρίσιμα στοιχεία.

---Η επόμενη περίοδος θα οξύνει την εσωτερική κατάσταση στο οικονομικό πεδίο, στα εθνικά θέματα και το «μεταναστευτικό. Η «αριστερή κυβέρνηση» ως απάντηση δεν αρκεί γιατί δεν είμαστε στο 2012.
Οι εικόνες στη Κω (με τους χιλιάδες λόγω Ε.Ε. πρόσφυγες των ιμπεριαλιστικών πολέμων) ή της Αθήνας (με περιθωριοποίηση και εξαθλίωση) είναι σκηνές από το μέλλον. Η χώρα προορίζεται για στρατόπεδο εγκλωβισμένου φθηνού εργατικού δυναμικού (χειρώνακτες, πρόσφυγες έως και υψηλό επιστημονικό δυναμικό), με μηδενική Εθνική κυριαρχία και χώρο εκτόνωσης της επαναδιαπραγμάτευσης συνόρων που προωθεί ο ευρωατλαντικός άξονας. Με αυτά τα προβλήματα η αναμενόμενη άνοδος της Χ.Α. στις επόμενες εκλογές θα έχει ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά και πρέπει να αντιμετωπιστεί πολιτικά.

---Το νέο πολιτικό μέτωπο αλλαγής με μήτρα την αριστερά που η περίοδος απαιτεί, πρέπει να κοιτάξει την πραγματικότητα κατάματα και να υψωθεί ως μια μεγάλη κοινωνική και πατριωτική δύναμη που θα δώσει απαντήσεις στο ΣΥΝΟΛΟ των προβλημάτων. Το μνημονιακό τόξο και οι Ευρωπαίοι θα προσπαθήσουν να το εγκλωβίσουν στο θέμα νόμισμα-ΔΡΑΧΜΗ. Η αντιπαράθεση πρέπει να διευρυνθεί σε όλες τις πλευρές: οικονομικές, πολιτικές, πολιτιστικές, στρατιωτικές του καθεστώτος της Εξάρτησης. Το 3-πτυχο Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία-Κοινωνική Απελευθέρωση είναι σημερινό. Δεν μπορεί να γίνουν πολλά σε 20 μέρες. Η πρώτη μάχη θα είναι κοινοβουλευτική. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη. Οι επόμενες θα δοθούν στο πεδίο της κοινωνίας.

Γράφειο ο Νίκος Μυλωνάς