Δεν υπάρχουν σύνορα Τουρκίας-Ιράκ, κ. Ερντογάν

Rodiaki NewsRoom

ι μας λέτε, κ. Ερντογάν, για τα υποτιθέμενα σύνορα Τουρκίας-Βορείου Ιράκ, που ποτέ δεν υπήρχαν! Τα σύνορα Βορείου Ιράκ είναι με το Κουρδιστάν, και στη Μοσούλη, όπως και σε άλλες πόλεις του Βόρειου Ιράκ, δεν υπήρχαν Τούρκοι.

Αυτή η δήλωση, δεν αποτελεί «Μύθευμα», αλλά μια πραγματικότητα που έζησα τρία συναπτά χρόνια, στο Ιράκ, εργαζόμενη ως Κοινωνική Λειτουργός με Ψυχιατρική κατεύθυνση.

Δύο ολόκληρα χρόνια με επίκεντρο τη Μοσούλη, γνώριζα πως δεν υπήρχε ούτε ένας Τούρκος κάτοικος, τόσο στη Μοσούλη, όσο και στο Κιρκούκ, και στο Αρμπύλ - τα πασίγνωστα Άρβυλα από όπου πέρασε ο δικός μας Μέγας Αλέξανδρος.

Μόνον ο Πρόξενος της Τουρκίας με τη σύζυγό του, ζούσαν στη Μουσούλη, που κανένας δεν τους καλούσε σε εθνικές ή θρησκευτικές γιορτές.

Στη Μοσούλη συγκεκριμένα, έτρεφαν ένα άσβεστο μίσος για τους Τούρκους, καθώς διηγούνταν – και επαναλαμβάνω αυτολεξεί: «Επί 40 μέρες, ο Τίγρης έτρεχε κόκκινο νερό, από το αίμα των Ιρακινών που είχαν σφάξει οι Τούρκοι».

Η Μοσούλη, αυτή η πανέμορφη και ιστορική πόλη, που τα μνημεία της ήταν μοναδικά, όπως η εκπληκτική πύλη της Βιβλικής πόλης Νινευή, που προκαλούσε δέος όταν την έβλεπες, βρισκόταν στο κέντρο της πόλης. Υπήρχαν επίσης μνημεία από το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπως μια γέφυρα και αρκετά κοντά στη Μοσούλη, τα Άρβυλα, που αποκαλούσαν Αρμπύλ και διατηρούσαν όχι μόνον τα μνημεία σε άριστη κατάσταση, αλλά διηγούνταν απίστευτους Μύθους και Ιστορίες για τον Μέγα Αλέξανδρο. ‘Ήταν τόσο ζωντανή η ανάμνηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που οι Ιρακινοί Μουσουλμάνοι ονόμαζαν πολλά παιδιά τους «Σκαντάρ», δηλαδή Αλέξανδρο.

Οι πολυπληθείς Ασσύριοι που ζούσαν στο Βόρειο Ιράκ και ιδιαίτερα στη Μουσούλη, στο πρώτο αγόρι της οικογένειας, πάντα έδιναν το όνομα «Αλεξάντερ» και πρέπει να τονίσομε το γεγονός πως όλοι οι Ασσύριοι που ζούσαν στη Μουσούλη, ήταν Χριστιανοί Ορθόδοξοι ή Καθολικοί. Λίγο πιο έξω από τη Μουσούλη υπήρχε μια εκπληκτική πρωτοχριστιανική εκκλησία, όπως και πολλές μοναδικές αρχαιότητες της Ιστορικής Ασσυρίας (όχι Συρίας) όπως η Μυθική Νεμρώδ, την οποία αποκαλούσαν Νεμρούδ και συνόρευε με την περιοχή των Κούρδων.

Οι Ιρακινοί, όπως και οι Κούρδοι, μπαινόβγαιναν στο Ιράκ και στο Κουρδιστάν (που βρισκόταν Νότια της Τουρκίας), χωρίς καμιά διαδικασία. Συχνά-πυκνά, Ιρακινοί με πλήρη εξοπλισμό, πήγαιναν να κυνηγήσουν αγριογούρουνα στα Κουρδικά εδάφη, χωρίς κανένα πρόβλημα, χωρίς καμία άδεια. Ο «Πρίγκιπας των Βεδουίνων» της Μουσούλης, έπαιρνε ολόκληρο στρατό μαζί του, όταν περνούσε τα σύνορα του Ιράκ για να κυνηγήσει αγριογούρουνα.

Το βέβαιο είναι, ότι τόσο η Τουρκία, όσο και άλλες Ευρωπαϊκές Δυνάμεις, εποφθαλμιούσαν όλο το Βόρειο Ιράκ, για τις πετρελαιοπηγές του. Πολλές φορές, σκεφτόμασταν εμείς οι Έλληνες που εργαζόμασταν στο Ιράκ με την Εταιρεία Δοξιάδη, πως αυτός ο πλούτος – το πετρέλαιο – ήταν και ευχή αλλά ταυτόχρονα και κατάρα.

Τα κοιτάσματα του πετρελαίου ήταν τόσο πλούσια και τόσο επιφανειακά, που αν δεν ανέβλυζε μόνο του το πετρέλαιο, το έκριναν ‘ασύμφορο’ για την εκμετάλλευσή του! Υπήρχαν περιπτώσεις που οι Έλληνες Μηχανικοί και Αρχιτέκτονες που επέβλεπαν την κατασκευή των νέων πόλεων, τόσο στο Βόρειο όσο και στο Νότιο Ιράκ με σχέδια πόλεων της Εταιρείας Δοξιάδη, όταν διανοίγοντας δρόμους, έβρισκαν πετρέλαιο, πάντα η Ιρακινή Κυβέρνηση έδινε εντολή, μέσο του Ιρακινού Υπουργείου Ανάπτυξης, να κατασκευάσουν τους δρόμους, σφραγίζοντας τις πετρελαιοπηγές! Τότε, εμείς οι Έλληνες, ζηλεύαμε την τύχη των Ιρακινών….

Ουσιαστικά λοιπόν, δεν υπήρξαν τουλάχιστον από τη δεκαετία του ’50 σύνορα Τουρκίας-Ιράκ, αλλά ανοιχτά σύνορα Κουρδιστάν-Ιράκ. Και «Μυθοπλάστης» λοιπόν ο κ. Ερντογάν ή «Μυθομανής»;

Γράφει η Μαίρη Παπανδρέου