28η Οκτωβρίου από το Νηπιαγωγείο Ψίνθου...

Rodiaki NewsRoom

Οι μαθήτριες και οι μαθητές του Νηπιαγωγείου Ψίνθου, γιόρτασαν την ημέρα της 28ης Οκτώβρη με μια σειρά από μουσικό-θεατρικές δράσεις!

«Μελαχρινέ Ναπολιτάνε ο πόλεμος είναι φριχτός εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο μετά σε σκότωσε κι αυτός. Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι όπως το θέλησε ο Θεός ,να `ναι οι λαοί αδελφωμένοι Μαύροι, λευκοί, ένας λαός…»

Δραματοποιώντας τον Μελαχρινό Ναπολιτάνο έδειξαν, πως ο πόλεμος δεν αστειεύεται αλλά βάζει τους ανθρώπους να σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Και μάλιστα νέους ανθρώπους. Στερώντας τους το δικαίωμα να ζήσουν όμορφα τη ζωή τους.

Ο Ναπολιτάνος μας λοιπόν ήταν πριν από τον πόλεμο μπαρμπέρης στη Νάπολι κι έπειτα ντύθηκε τη στολή του φαντάρου και πέρασε τη μεγάλη θάλασσα. Την Αδριατική. Άφησε πίσω μάνα, πατέρα, αδέλφια. Ίσως και κάποιο κορίτσι που τον περίμενε να παντρευτούν. Να κάνουν οικογένεια...

Άφησε τους φίλους, το σπίτι του, όλα όσα αγαπούσε. Και έφτασε στο μέτωπο. Κρατώντας στο χέρι όπλο. Κι έτοιμος να σκοτώσει.

Απέναντι οι Έλληνες. Ο ελληνικός στρατός. Με τα όπλα κι αυτός. Έτοιμος να υπερασπιστεί την πατρίδα του από τους εισβολείς. Τις μανάδες, τους πατεράδες, τα αδέλφια. Τους φίλους και τους συγγενείς. Τα σπίτια και τον τόπο...

Ανάμεσά τους και πολλοί από τους παππούδες μας. Νέα παιδιά τότε. Ένα από αυτά και ο Πάνος. Ένας ψαράς από το Αιτωλικό. Έχει αφήσει τη βάρκα του, έχει αφήσει τα δίχτυα. Και βρίσκεται στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου.

Οι τρικυμίες της θάλασσας και τα άγρια μποφόρια της φαίνονται τώρα παιγνιδάκι. Το κρύο δεν αστειεύεται. Εκεί λοιπόν συναντιούνται τα δύο παιδιά. Ο Ιταλός και ο Έλληνας. Και χιλιάδες άλλα νέα παιδιά. Στην κόλαση του πολέμου.

Και η γιορτή συνεχίστηκε με το «Ξυπόλυτο τάγμα»… Την αληθινή ιστορία δηλαδή 160 παιδιών, που η δράση τους πήρε διαστάσεις μύθου όταν διώχτηκαν από τα ορφανοτροφεία της Θεσσαλονίκης από τους Ναζί κατακτητές στα χρόνια της κατοχής του Bʼ Παγκοσμίου Πολέμου. Τα παιδιά του νηπιαγωγείου λοιπόν υποδύθηκαν όλα εκείνα τα ορφανά που πετάχτηκαν στο δρόμο αλλά οργανώθηκαν σαν μυστικός «στρατός» βοηθώντας στην Αντίσταση.

Τέλος η γιορτή δεν μπορούσε να κλείσει με μηνύματα για την ειρήνη που τραγούδησαν τα παιδιά με τις δασκάλες τους Κωστούλα Κριτσοτάκη και Ευαγγελία Βολωνάκη. Μιας και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως χωρίς την ειρήνη, τα παιδιά όλου του κόσμου συνεχίζουν βάφουν με το αίμα τους τις πιο ντροπιαστικές σελίδες της ιστορίας κάθε λαού… Παιδιά θύματα των καταστροφικών επιλογών των μεγάλων!