Η βιοτεχνία που ανταγωνίζεται τις πολυεθνικές

Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας Fidusa Γιώργος Βογιατζής μιλάει απο καρδιάς

Από τη Ρόδο, απευθείας, στις καλύτερες πίστες του κόσμου! Με ποδηλάτες πασίγνωστους, που κερδίζουν τα χρυσά το ένα πίσω από το άλλο! Η βιοτεχνία “FIDUSA” - έτσι δεν έλεγαν τη Ρόδο παλιά;- του Γιώργου Βογιατζή, χρόνια τώρα είναι η μοναδική κατασκευάστρια χειροποίητων ποδηλάτων στην Ελλάδα και μία από τις ελάχιστες στην Ευρώπη, την ώρα που τα ποδήλατα τα οποία εισάγονται- μαζικής παραγωγής- είναι από την Ασία και κυρίως την Κίνα. Πώς μια ροδίτικη βιοτεχνία, πράγμα σπάνιο από μόνο του στην τουριστική Ρόδο, ανταγωνίζεται με τόση επιτυχία, από το νησί μας, πολυεθνικές; Όταν συνάντησα, ανάμεσα σε δεκάδες ποδήλατα, άλλα αγωνιστικά, άλλα πολύχρωμα, ακόμα και παιδικά, τον Γιώργο Βογιατζή, κατάλαβα ότι «αγάπη» είναι αυτό που βάζει στη δουλειά του. Όταν στην αγάπη προστίθεται το πάθος, η γνώση και οι αμέτρητες ώρες δουλειάς, το αποτέλεσμα είναι αυτό… Πριν να γίνετε κατασκευαστής ήσασταν πρωταθλητής ποδηλασίας. Δεν ήταν και τόσο αναμενόμενη η… εξέλιξή σας. Μέχρι το 1987 ήμουν ποδηλάτης, Βαλκανιονίκης, σε εποχές που η Ρόδος πήγαινε καλά, συμμετείχε σε Μεσογειακούς Αγώνες, έκανε πανελλήνια ρεκόρ. Ήταν οι εποχές με τον Κούτρα, τον Μανίκαρο… Πήγαινα κι έβλεπα τον Πρόδρομο Σεϊτη όταν έτρεχε και τους άλλους. Η Ρόδος μέχρι το 1992 είχε στο γήπεδο του Διαγόρα το μοναδικό ποδηλατοδρόμιο στην Ελλάδα. Τη δεκαετία του ΄70 το γήπεδο γέμιζε. Χιλιάδες κόσμου παρακολουθούσε τους Ροδίτες και τους άλλους αθλητές. Κι έτσι έρχονταν τα μετάλλια. Οι Ροδίτες τρέχαμε στην έδρα μας. Δουλεύαμε σκληρά και είχαμε δόξες, νίκες, μετάλλια. Όλοι οι Έλληνες ποδηλάτες θέλανε να αγωνιστούν στη Ρόδο γιατί προσδοκούσαν ότι θα κλέψουν χρόνο και για λίγες διακοπές. Το ποδόσφαιρο τότε στο νησί μας ερχόταν σε δεύτερη μοίρα. Πήγαινες στο σινεμά και στα «Επίκαιρα», ξέρουν οι παλιότεροι τι εννοώ, έδειχναν τα σημαντικότερα νέα των ημερών και μαζί τον Κούτρα που κέρδισε το πανελλήνιο πρωτάθλημα στην πίστα της Ρόδου. Πώς από αθλητής γίνατε κατασκευαστής; Ξεκίνησα το ποδήλατο στα 13 μου και μέχρι τα 27 μου, που σταμάτησα να τρέχω, έψαχνα να βρω γιατί αυτό το ποδήλατο είναι καλό και το άλλο όχι. Οι περισσότεροι αθλητές, μετά από μία πορεία, γίνονται προπονητές ή παράγοντες. Εμένα δεν με ενδιέφερε κάτι τέτοιο. Προτίμησα να ικανοποιήσω την περιέργειά μου πάνω σε αυτό που λέγεται «ποδήλατο». Με αφορμή αυτή την απορία έφυγα από τη Ρόδο, πήγα στην Ιταλία σε μία οικογενειακή επιχείρηση όπου ξεκίνησα να μαθαίνω τα μυστικά της κατασκευής. Η εταιρεία του Μαρτσέλο Φατζίν «Faggin» είχε την τεχνογνωσία της κατασκευής κι εγώ έδωσα σε εκείνους την εμπειρία που είχα αποκτήσει ως αθλητής. Για χρόνια συνεχίστηκε αυτό και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σήμερα φτάσατε στο σημείο να είστε ο μοναδικός κατασκευαστής στην Ελλάδα, κι από τους ελάχιστους στην Ευρώπη! Σήμερα τα ποδήλατα “FIDUSA” κυκλοφορούν σε όλους τους δρόμους της Ελλάδας, της Ευρώπης, της Αμερικής, της Αυστραλίας, της Τουρκίας, του Ισραήλ, παντού. Έχουμε να ανταγωνιστούμε μεγαθήρια, πολυεθνικές, αλλά έχουμε ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με αυτούς. Ξεκινάμε από τους σωλήνες, επιλέγουμε, για τον κάθε αθλητή, τη σωστή θέση και γεωμετρία του ποδηλάτου. Ολοκληρώνουμε τη συγκόλληση, μια λεπτεπίλεπτη δουλειά ώστε ο κάθε αθλητής ανάλογα με τον τύπο του σώματός του και το αγώνισμά του να πετύχει το καλύτερο. Είτε είναι η Ελισάβετ Χατζή (πρωταθλήτρια Ελλάδος που πήρε άλλο ένα χρυσό με δικό μας ποδήλατο τον προηγούμενο μήνα) η οποία είναι καλή στην πίστα, στο χρονόμετρο και στους αγώνες δρόμους, είτε είναι ο Χειμωνέτος που έκανε sprint, είτε ο Βάσκος που ανέβαινε τα βουνά, είτε ο Κανελλόπουλος που ήταν καλός και στο δρόμο και στο χρονόμετρο. Όποιος κι αν είναι ο αθλητής εμείς μπορούμε να του φτιάξουμε ένα ποδήλατο που να ανταποκρίνεται στις δικές του ανάγκες. Το πρώτο ποδήλατο της Χατζή είναι διαφορετικό από αυτό που έχει σήμερα χωρίς να σημαίνει ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Έχει μεγάλη σημασία για έναν αθλητή να γνωρίζει ότι το ποδήλατό του το έφτιαξαν κάποιοι ειδικά γι αυτόν και δεν είναι αγορασμένο από το ράφι. Η FIDUSA μετά και τα δύο τελευταία μετάλλια της Χατζή, συγκεντρώνει 235 χρυσά σε όλο τον κόσμο! Πείτε μου αθλητές που αγωνίζονται με δικά σας ποδήλατα Είναι πολλοί περισσότεροι από αυτούς που φαίνεται κι αυτό γιατί οι κορυφαίοι αθλητές, που ξεκίνησαν να τρέχουν με δικά μας ποδήλατα, συνεχίζουν να τρέχουν με δικά μας όσο κι αν είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις χορηγίες των ομάδων τους. Τους παρακολουθώ στους αγώνες είτε πηγαίνοντας στα γήπεδα, είτε από την τηλεόραση, ξέρω τι χρειάζονται και τι πρέπει να αλλάξουμε ώστε να φτάσουν το τέλειο τη δεδομένη στιγμή. Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό που τα καταφέρνετε να ανταγωνίζεστε πολυεθνικές από τη Ρόδο! Πείτε μου πώς γίνεται αυτό; Δεν μπορώ να σας περιγράψω τις ώρες, τα χρόνια, την προσπάθεια για να φτάσω εδώ και να στέκομαι ελληνικά και άξια δίπλα σε μεγαθήρια από όλο τον κόσμο. Οι ανταγωνιστές μας χρησιμοποιούν ομάδες σχεδιαστών για να βγάλουν ένα ποδήλατο. Δεν μεταφερθήκατε στην Αθήνα για να προμηθεύετε ευκολότερα τα ποδήλατά σας… Αυτοσκοπός δεν ήταν ο πλουτισμός. Η ποδηλασία μου δίδαξε ότι για τα πάντα πρέπει να δουλέψεις. Έμεινα εδώ, επέλεξα να μη συνεχίσω την οικογενειακή επιχείρηση, παρότι ήταν κάτι στρωμένο και δυνατό, αλλά να δημιουργήσω κάτι από την αρχή και να το «επιβάλω» στην αγορά. Παρέμεινα στη Ρόδο από αγάπη στον τόπο μου. Δεν συμβιβάστηκα ούτε για λεφτά, ούτε για καρέκλες. Κάθε μέρα για εμένα είναι μια ανάβαση στην ψηλότερη κορφή. Έχω καταλάβει μέσα από τον αθλητισμό ποιος κλέβει, ποιος κερδίζει, ποιος μπορεί να είναι κι από εδώ κι από εκεί. Πέρα από όλα, αυτό που μου δίδαξε, είναι πως όταν βρίσκεσαι πάνω στο ποδήλατο, απέναντι σε άλλους αθλητές ή μαζί με άλλους, είσαι μόνος σου και πρέπει να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες ανάλογα με αυτά που ξέρεις. Δεν μπορεί να σε βοηθήσει κανένας να ανέβεις την ανηφόρα. Έμαθα να πιστεύω στον εαυτό μου. Δεν ξεκίνησα ως ταλέντο και έγινα πρωταθλητής. Με σκληρή δουλειά κι επιμονή κατάφερα να βρεθώ την εποχή που έτρεχα, στην κορυφή. Συμβουλεύω λοιπόν τα παιδιά κι επειδή οι συνθήκες σήμερα είναι καλύτερες, να κάνουν αθλητισμό για να ξεφύγουν από άλλα. Και λέω αθλητισμό κι όχι πρωταθλητισμό. Βλέπω σήμερα να υπάρχει και πάλι μια στροφή προς το ποδήλατο στη Ρόδο κι αυτό με χαροποιεί. Δεν πιστεύω ότι ο ποδηλατόδρομος είναι το πρώτο. Πρώτα να γίνουμε πολλοί κι όταν γίνουμε πολλοί ο ποδηλατόδρομος θα έρθει. Πέρα από τα αγωνιστικά ποδήλατα κατασκευάζετε ποδήλατα για όλους, ακόμα και για παιδιά. Η Ρόδος στηρίζει τη Ρόδο; Αγοράζουν οι Ροδίτες τα ποδήλατά σας; Θα έπρεπε η Ρόδος να στηρίζει τη Ρόδο. Αυτοί που γνωρίζουν από χειροποίητα ποδήλατα, μας στηρίζουν δυνατά.