Νίκος Παντελής: Ο κωμικός από τη Ρόδο, είναι το πιο «φρέσκο» πρόσωπο της ελληνικής stand-up σκηνής

Rodiaki NewsRoom

«Η κωμωδία μου θέλω να είναι για όλους», τονίζει σε συνέντευξή του στη «Ροδιακή» λίγες μέρες πριν την πρώτη του σόλο παράσταση

Συνέντευξη στη
Βιβή Τριανταφύλλου
vivi@rodiaki.gr

Μεγάλωσε στις Φάνες, ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες διοργανώνοντας εκδηλώσεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση, και παράλληλα, κάνει αυτό που αγαπάει: stand-up comedy.

Ο Νίκος Παντελής, η φωνή πίσω από το ένθετο «Παντελής έλλειψη αυτογνωσίας» που ακούμε το Σαββατοκύριακο στο Ράδιο Λυχνάρι, είναι πέρα ως πέρα «Έλληνας του εξωτερικού» -τόσο, που το έκανε τίτλο για την πρώτη του solo παράσταση- και μίλησε στη «Ροδιακή» σε μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη, μία μέρα πριν από το πρώτο show στις Βρυξέλλες και εν όψει δύο ακόμα παραστάσεων στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα στις 23 & 24 Απριλίου αντίστοιχα.

Χιλιάδες άνθρωποι όπως κι εσύ αναζητούν περισσότερες ευκαιρίες και μια καλύτερη ζωή έξω από την Ελλάδα. Για εσένα όμως Νίκο, τι μεσολάβησε μέχρι να γίνεις Έλληνας του εξωτερικού; Πώς πήρες μια τέτοια απόφαση;
Είναι πολλοί οι παράγοντες που σε ωθούν να φύγεις…

Εγώ σπούδασα Πολιτιστική Διαχείριση στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, και μόλις επέστρεψα Ρόδο έμεινα μία σεζόν και δούλεψα βραδινός ρεσεψιονίστ. Έβλεπα ότι δεν είχε πολλές ευκαιρίες εδώ να δουλέψω στον τομέα μου, οπότε μάζεψα χρήματα και πήγα στο Λονδίνο. Δούλεψα σε ένα εστιατόριο στη λάντζα και στα ρεπό μου δούλευα εθελοντικά σε μία εταιρεία που διοργάνωνε εκδηλώσεις, οπότε μετά πήγα στο Coventry που έκανα μεταπτυχιακό στο Event Management.

Γύρισα ξανά στην Ελλάδα για λίγο, και έστειλα αιτήσεις παντού. Τελικά, πήγε ο κολλητός μου στις Βρυξέλλες, ξεκίνησα κι εγώ εκεί κάνοντας πρακτική και τώρα συνεργάζομαι με Διαφημιστικές Εταιρείες που διοργανώνουν events, συνέδρια για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Είναι όμως πολλοί οι παράγοντες που σε ωθούν να φύγεις. Ανοίγεις ορίζοντες, γνωρίζεις ανθρώπους, έχεις περισσότερες ευκαιρίες...

Στην Ελλάδα γίνονται πράγματα που μας πάνε πολλά χρόνια πίσω. Δηλαδή, η διαφορά είναι ότι, όταν εγώ πήγα και δούλεψα λαντζιέρης μου είπαν ότι «Νίκο, 26 του μήνα πληρώνεσαι». Δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάει 27 του μηνός και να μην έχεις πληρωθεί. Αν πάει 27 θα κινηθούν νομικά, ενώ στην Ελλάδα θυμάμαι όταν έψαχνα δουλειά, μου λέγανε «πήγαινε εκεί γιατί αυτός πληρώνει τουλάχιστον στην ώρα του». Τα βασικά δικαιώματα στην Ελλάδα είναι ακόμα προς διεκδίκηση.

Έχει όμως και δυσκολίες η ζωή στο εξωτερικό, έτσι δεν είναι;
Ναι, δεν είναι ιδανική η ζωή στο εξωτερικό, ειδικά στην Κεντρική Ευρώπη, και στη Βόρεια, γιατί πρέπει να προσαρμοστείς. Σου λείπει η Ελλάδα, σου λείπουν οι φίλοι σου, η οικογένειά σου. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα έχει πολύ καλύτερη διασκέδαση, και ο καιρός παίζει σημαντικό ρόλο…

Δεν μένουν πολλές ώρες για τον εαυτό σου και δεν είναι τόσο εύκολη η ζωή, απλά βασίζεσαι στο γεγονός ότι έχεις το κεφάλι σου κατά κάποιο τρόπο ήσυχο. Είναι ήσυχα από την άποψη ότι έχεις δουλειά, έχεις σύστημα υγείας... Θα πληρωθώ στην ώρα μου, θα πάρω το ρεπό μου. Μου κάνει πάρα πολύ μεγάλη εντύπωση το πόσο μεγάλη σημασία δίνουν στο ρεπό στο εξωτερικό. Δηλαδή, αν εγώ πω ότι «θα πάω διακοπές» τότε δεν υπάρχει καμία περίπτωση κάποιος να μου πει «όχι, δουλεύεις».

Ας πάμε τώρα στην κωμωδία… Πώς αποφάσισες ν’ ασχοληθείς με αυτό;
Μου άρεσε πάρα πολύ πάντα να βλέπω stand-up. Αλλά είχα αυτή την αίσθηση, όταν βλέπεις κάτι και νιώθεις λίγο να δαγκώνεσαι, να λες «μπορώ να το κάνω και εγώ»; Μου είχε μπει η ιδέα να το κάνω από τότε που ήμουν στο Λονδίνο, να το δοκιμάσω τουλάχιστον μία φορά.

Όταν μετά πήγα στο Βέλγιο, την περίοδο του κορωνοϊού που ήμουν άνεργος, ψάχτηκα λίγο παραπάνω. Εδώ υπάρχουν τα λεγόμενα open mic που ο καθένας, είτε είναι κωμικός που θέλει να δοκιμάσει τα αστεία του, είτε θέλεις απλά να δοκιμάσεις να κάνεις stand-up, έχεις πέντε λεπτά στη σκηνή. Γράφτηκα σε ένα και έκανα το πρώτο μου πεντάλεπτο πριν δύο χρόνια, τον Απρίλιο.

Πώς είναι αυτές οι πρώτες εμπειρίες, ώστε να μπορέσεις να εξελιχθείς; Ειδικά, όταν δεν απευθύνεσαι σε κοινό με τη μητρική σου γλώσσα...
Εδώ μένουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Κι έτσι, είχε ήδη αρχίσει να εξελίσσεται το English Comedy σε όλη την Ευρώπη. Άμστερνταμ, Παρίσι, Βερολίνο... είναι εξοικειωμένοι, έχει δηλαδή δυνατή αγγλική stand-up σκηνή. Δεν έχεις τόσες ευκαιρίες όσες θα είχες στην Αγγλία, αλλά ο κόσμος είναι ανοιχτός,

Τον Μάρτιο μάλιστα είχες και την πρώτη σου παράσταση με έναν ακόμα κωμικό.
Ναι, 7 Μαρτίου έκανα και την πρώτη μου παράσταση μαζί με έναν άλλον κωμικό από την Ισπανία, στα Αγγλικά. Οπότε, αφού κάνω και Event Management, οργάνωσα ο ίδιος την πρώτη μου παράσταση και πήγε πάρα πολύ καλά.

Με το ελληνικό stand-up όμως, πώς έγινε η αρχή;
Σε αυτό το σημείο, πριν σου πω πώς έγινε η αρχή, να ευχαριστήσω τον Νίκο Γεωργιάδη από την NG.Αrt Productions, τον Ανδρέα Χριστοφή από τη Motion Comedy, και τον Αλέξανδρο Τσουβέλα. Επίσης ευχαριστώ το Ράδιο Λυχνάρι για την εξαίρετη συνεργασία μας και τη φιλοξενία τους κάθε σαββατοκύριακο με το ένθετο "Παντελής έλλειψη αυτογνωσίας".

Ήταν διαφορετικό το πώς ξεκίνησα το stand-up στα Ελληνικά...

Είχα πάει σε μία παράσταση του Αλέξανδρου Τσουβέλα -η κωμωδία του οποίου μου αρέσει πάρα πολύ, προσωπικά πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους, αν όχι ο καλύτερος κωμικός στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή- και έτυχε να μου σκανάρει το εισιτήριο στην είσοδο ο παραγωγός του, ο Νίκος Γεωργιάδης. Έκανα την πρώτη επαφή τότε, που δεν είχα ξεκινήσει καν ακόμα να ασχολούμαι με το stand-up και του είπα ότι κάνω Event Management στις Βρυξέλλες, και πως αν χρειαστούν τίποτα εκεί, μπορώ να βοηθήσω.

Στο ενδιάμεσο, εγώ είχα ξεκινήσει σιγά-σιγά να πηγαίνω σε open mics στα Aγγλικά μόνο, και επικοινώνησαν μαζί μου μετά από κάποιους μήνες που έπρεπε να οργανώσουν την ευρωπαϊκή περιοδεία και οι παραγωγοί χρειάζονταν βοήθεια να βρουν θέατρο. Οπότε, βρήκα την ευκαιρία και ρώτησα τους παραγωγούς -που τώρα είναι και οι δικοί μου παραγωγοί- αν θα με άφηνε ο Αλέξανδρος να κάνω ένα πεντάλεπτο. Τότε είναι η πρώτη φορά που έκανα stand-up στα Ελληνικά. Τελικά, βγήκα σε μία παράσταση, έκανα δύο πεντάλεπτα γιατί ήταν διπλή, στις Βρυξέλλες.
Μετά, μόλις βγήκαμε έξω για ένα ποτό μού λένε «τι κάνεις αύριο;» (σ.σ. γέλια) και μου λένε «έλα μαζί μας στην ευρωπαϊκή περιοδεία». Έτσι ξεκίνησα να κάνω stand-up στα Ελληνικά, και το εκτιμώ πάρα πολύ όλο αυτό. Για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό.

Πήρε συνέχεια όμως, δεν έμεινες μόνο στην ευρωπαϊκή περιοδεία...
Ναι, όταν δοθεί η ευκαιρία, με καλεί και παίζουμε μαζί, του κάνω το opening act δηλαδή. Στην Ελλάδα, έχω παίξει στη Ρόδο, είχα την ευκαιρία να παίξω στο Φάληρο σε τεράστιο κοινό που είχε τρεισήμισι χιλιάδες κόσμο. Έχουμε πάει Κύπρο πρόσφατα και κάναμε και περιοδεία στην Αγγλία.

Και τώρα φτάνουμε στους «Έλληνες του εξωτερικού», τη δική σου solo παράσταση.
Ναι, μεθαύριο (σ.σ. 11/04) έχω την πρώτη μου σόλο παράσταση για τους «Έλληνες του εξωτερικού» εδώ στις Βρυξέλλες, στις 23 του μηνός έχω την παράσταση στη Θεσσαλονίκη, και στις 24 στην Αθήνα.

Πώς πιστεύεις ότι θα είναι αυτή η εμπειρία με ελληνικό κοινό σε σχέση με παραστάσεις που έχεις δώσει στο εξωτερικό; Πώς το αντιμετωπίζεις όλο αυτό;
Το κοινό διαφέρει, ναι. Πέρα από τα αστεία που θα κάνεις, πέρα από το χιούμορ και τα αστεία που θα γράψεις. Γιατί κάποιος μπορεί να γελάει επειδή βρίσκει κάτι αστείο, αλλά επίσης γελάει κι όταν ταυτίζεται. Πάντα προσπαθώ να είμαι ευέλικτος, κι ακόμα και αν δεν γελάσουν εσύ πρέπει να παίζεις με τον ίδιο τόνο και την ίδια αυτοπεποίθηση. Θέλει στομάχι, σε περίπτωση που δεν γελάει ο κόσμος.

Με τους «Έλληνες του εξωτερικού» που είναι εξ ολοκλήρου δική σου παράσταση, τι είναι αυτό που θες να πεις;
Για εμένα ήταν λίγο ανορθόδοξος ο τρόπος, επειδή το κάνω τόσο λίγο καιρό και με τόσο λίγες ευκαιρίες να παίξω στα Eλληνικά, οπότε χρειάστηκε να πάρω ρίσκα. Έχω φτιάξει τα κείμενά μου πάνω στα opening acts, που εκεί υποτίθεται ότι παίζεις με ήδη δουλεμένα κείμενα.

Αλλά ευχαριστώ τον Αλέξανδρο σε αυτό, που μου έχει δώσει μια διαφορετική οπτική στην κωμωδία και έτσι μπορώ να παίζω πιο ελεύθερα.

Υπάρχει ένα κείμενο που το έχω χτίσει μέσα στα 2 χρόνια, αλλά επειδή δεν είναι τόσο μεγάλο γιατί η παράσταση διαρκεί μία ώρα, οπότε υπάρχουν και αστεία που θα τα πω για πρώτη φορά!

Συνήθως πρόκειται για πράγματα βασισμένα στις προσωπικές μου εμπειρίες, ή την άποψή μου για ένα θέμα. Μιλάω, για παράδειγμα για την ψυχοθεραπεία, που είναι ταμπού το 2024.

Προσπαθώ να εκφράσω τους προβληματισμούς μου μέσα από την κωμωδία μου και θα χαρώ πάρα πολύ αν ο κόσμος -εκτός του να γελάσουν, να προβληματιστούν κιόλας. Δεν θέλω να είναι βαρύ, απλά στόχος είναι να υπάρχει κάποιο βάθος.

Πιστεύεις ότι πρόκειται για μια παράσταση που ταιριάζει σε συγκεκριμένο κοινό;
Όχι, δεν το επιδιώκω ποτέ αυτό. Η κωμωδία μου θέλω να είναι για όλους.

Εσύ τώρα, ως νέος κωμικός που ακόμα ο κόσμος μαθαίνει το όνομά σου, μαθαίνει ποιος είσαι, τι κάνεις, τι λες, τι έχεις να πεις... τι είναι αυτό που περιμένεις να κερδίσεις τώρα σε αυτές τις τρεις παραστάσεις που έχεις;
O ήχος του γέλιου. Οι κωμικοί βγαίνουμε στη σκηνή, και όταν κάνουμε τον κόσμο να γελάει, είναι η μεγαλύτερη χαρά για εμάς. Το γέλιο μού δίνει χαρά, να καταλάβω ότι αυτό που κάνω είναι καλό, ότι πετυχαίνει, οπότε, όταν βγαίνω στη σκηνή να παίξω, αυτό είναι που ανυπομονώ να νιώσω.

Το τι θα γίνει εν τέλει, αν θα κάνω καριέρα κωμικού, το πόσο καλός κωμικός θα γίνω, θα το δείξει το μέλλον, αλλά σίγουρα από τη στιγμή που έχω βρει ότι αυτό μου αρέσει και πιστεύω ότι μου ταιριάζει, θα συνεχίσω να δουλεύω όσο πιο σκληρά γίνεται για να το καταφέρω, είναι ο στόχος μου. Γιατί, το να έχεις ταλέντο δεν φτάνει, χρειάζεται και δουλειά, οπότε εγώ αντίστοιχα δεν κάνω πια διακοπές. Όταν παίρνω άδεια είναι για να κάνω περιοδεία, ή να πάω στην παράσταση και ούτω καθεξής...

Έλληνας του Εξωτερικού:
23 Απριλίου, Θεσσαλονίκη, Θέατρο Αυλαία, 21:30

24 Απριλίου, Αθήνα, Θέατρο Άλφα, 21:30

Εισιτήρια: https://www.more.com/theater/nikos-pantelis-ellinas-tou-eksoterikou/

Social

Instagram

TikTok

Facebook