Η Ροδίτισσα που γέννησε τα τρίδυμα αγοράκια

Η Μοσχούλα Κώστα, μιλά για τη ζωή με τα μωράκια της και την προσπάθεια χρόνων για να αποκτήσει.

Τη συνάντησα στο κέντρο, την πρώτη μέρα που βγήκε, μετά από δέκα μήνες, για να τακτοποιήσει εκκρεμότητες. Είναι χαρούμενη, λαμπερή, κι είναι τελικά η ευτυχία που εξαφανίζει την κούραση που φέρνει η φροντίδα τριών μωρών, που έρχονται ξαφνικά στη ζωή σου και την αλλάζουν για πάντα! Η Μοσχούλα Κώστα και ο σύζυγός της Αντρέας Κωττάκης, δέχτηκαν να παραχωρήσουν αυτή τη συνέντευξη στη «Ροδιακή», γιατί σκέφτηκαν ότι το παράδειγμά τους θα γεμίσει ελπίδα τα χιλιάδες ζευγάρια που βρίσκονται στην προσπάθεια απόκτησης ενός παιδιού, ώστε να επιμείνουν κι άλλο. Γιαυτό δέχτηκαν και να φωτογραφηθούν με τα μωράκια, στο σπίτι τους στις Καλυθιές, όπου με δέχτηκαν το ίδιο απόγευμα. Μπήκα στο σαλόνι και αμέσως μετά ο μπαμπάς, η μαμά κι η γιαγιά Σταματία εμφανίστηκαν έχοντας στην αγκαλιά τους από ένα μικρούλη που μόλις με είδε άρχισε να κλαίει γοερά! Τρία μωρά έκλαιγαν ταυτόχρονα, επειδή με μισούσαν όπως σκέφτηκα πανικόβλητη γιατί παραβίασα το ζωτικό τους χώρο! Λάθος, καθόλου δεν ασχολήθηκαν μαζί μου. Ήταν η ώρα για τάισμα, άλλαγμα, ύπνο, για να ξυπνήσουν μετά από λίγο και να γίνει πάλι το ίδιο όπως συμβαίνει, με μαθηματική ακρίβεια, αυτόν τον ένα μήνα που βρίσκονται ήδη στο σπίτι τους, μετά την παραμονή τους δυό μήνες σε θερμοκοιτίδα. Μετά από μικρή σκέψη η μαμά έντυσε και τα τρία με τα ίδια ρούχα κι όταν το φλας άστραψε, τα αγοράκια ήταν «κύριοι» έτοιμοι να το υποδεχτούν! Η συνέντευξη, που έγινε υπό…διαφορετικές συνθήκες, μπροστά σε ένα χυμό ανάμεικτο για την Μοσχούλα, που θηλάζει ανελλιπώς, έχει ως εξής: ΕΡ. Πώς περιμένετε να βρείτε τα μωράκια όταν γυρίσετε στο σπίτι; Ταϊσμένα και να έχουν κοιμηθεί. (γελάει) ΕΡ. Περιγράψτε μου την… κατάσταση στο σπίτι; Όταν ξυπνάει το ένα, ξυπνάνε όλα. Ξεκινάει το τάισμα ανάλογα με το πότε ξυπνάει ο πρώτος. Ο πρώτος ορίζει την ώρα, ο πιο γκρινιάρης θα φάει δεύτερος κι όταν κλαίνε και τα τρία μαζί απλά μαθαίνουν τους κανόνες καλής συμπεριφοράς. Δηλαδή ότι πρέπει να κάνουμε υπομονή γιατί έχουμε αδέλφια και μοιραζόμαστε τα πάντα μαζί τους, όπως και τη μαμά και το μπαμπά. ΕΡ. Πόση ώρα διαρκεί το τάισμα; Κάθε τρεις ώρες τα ταΐζουμε. Το φαγητό τους μαζί με το άλλαγμα διαρκεί μιάμιση ώρα. Κοιμόμαστε μια ωρίτσα περίπου και ξυπνάνε πάλι γιατί έχει κλείσει το τρίωρο και πρέπει πάλι να τα αλλάξουμε και να τα ταΐσουμε. ΕΡ. Σας βλέπω πολύ γελαστή, κεφάτη, δεν είστε κουρασμένη; Είμαι κουρασμένη πολύ, αλλά και πολύ ευτυχισμένη, μάλλον αυτό κάνει τη διαφορά. Ευτυχώς ο άντρας μου βοηθάει πάρα πολύ κι όταν τη νύχτα με βλέπει εξαντλημένη, αν είμαστε τυχεροί και δεν κλαίνε όλα μαζί, «το παίρνει πάνω του», τα ταΐζει ένα- ένα και μ΄ αφήνει να κοιμηθώ αυτό το τρίωρο, γιατί θηλάζω και η κούραση επηρεάζει σ΄ αυτό. ΕΡ. Θηλάζατε και θηλάζετε ακόμα; Εννοείται. Ήταν το πρώτο πράγμα που τους είπα στο μαιευτήριο: «θα δώσω το δικό μου γάλα». Στο μαιευτήριο ΙΑΣΩ είναι μεγάλη η υποστήριξη για τις γυναίκες που θέλουν να θηλάσουν αφού υπάρχει γαλακτοκομείο και ειδικός χώρος όπου μπορεί η λεχώνα να βγάλει το γάλα κι αυτό να διατηρηθεί στην κατάψυξη για «κάβα».Ειδικά για τα πρόωρα μωρά, όπως είναι τα δικά μου, είναι ύψιστης σημασίας να πάρουν το μητρικό γάλα. Τους πρώτους δύο μήνες τρέφονταν αποκλειστικά από το δικό μου γάλα κι έτσι κατά τη γνώμη μου, μπορέσαμε να έρθουμε στο σπίτι μας στη Ρόδο πιο γρήγορα. Τα θηλάζω μέχρι και σήμερα, αλλά δεν επαρκεί πια το δικό μου γάλα για όλα τα γεύματα. Είναι και φαγανά μωρά. ΕΡ. Πόσο πρόωρα γεννήθηκαν τα μωρά σας; Γεννηθήκανε στις 27 εβδομάδες, περίπου στους 6,5 μήνες. Πονάει πολύ να βλέπεις τα μωρά σου μέσα σε «γυάλα» και να μην μπορείς να τα φροντίζεις η ίδια, ούτε να τους δώσεις την αγκαλιά που τόσο έχουν ανάγκη. Γιαυτό είναι σημαντικό να βρίσκεσαι σε περιβάλλον φιλόξενο και οικείο, όπου οι άνθρωποι δίπλα σου κατανοούν και σε υποστηρίζουν τις δύσκολες στιγμές. Και πιστέψτε με υπήρξαν πολλές. Θέλω να ευχαριστήσω εδώ όλους τους γιατρούς, τις μαίες και το νοσηλευτικό προσωπικό του μαιευτηρίου για την υποστήριξη που μου παρείχαν όλο το διάστημα που ήμουν εκεί. ΕΡ. Θα πρέπει να είχατε δύσκολη εγκυμοσύνη… Ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Ήμουν στο κρεβάτι σχεδόν όλο το διάστημα των 6,5 μηνών, με εντολή του γιατρού μου στη Ρόδο του κ. Χατζή τον οποίο επίσης ευχαριστώ θερμά για την πολύτιμη στήριξή του την ιατρική, αλλά και την ανθρώπινη. Μας στήριξε σαν ζευγάρι, στάθηκε δίπλα μας, η συμβολή του ήταν καθοριστική. ΕΡ. Έχετε ένα ιστορικό αποτυχημένων προσπαθειών, απ΄ ό,τι μου είπατε. Ταλαιπωρηθήκαμε περίπου επτά χρόνια. Από το 2005 είχα τρεις φυσιολογικές εγκυμοσύνες οι οποίες δυστυχώς, όπως κατάλαβα κι εγώ αργότερα, δεν έτυχαν της ανάλογης προσοχής από το γιατρό που είχα τότε, έναν από τους πιο γνωστούς γιατρούς της Ρόδου, με μεγάλη πελατεία, ο οποίος από ότι φάνηκε δεν με αντιμετώπισε με την προσοχή που απαιτούσε και η ηλικία μου, ώστε να αποφύγω τις περιπέτειες που είχα, αλλά και την εξωσωματική. ΕΡ. Και τελικά συλλάβατε με εξωσωματική γονιμοποίηση. Θα μπορούσα να αποφύγω τη διαδικασία της εξωσωματικής, αλλά πια δεν θέλαμε να περιμένουμε άλλο. Έκανα δύο προσπάθειες εξωσωματικής γονιμοποίησης, την δεύτερη με τον γιατρό τον κ. Πάντο τον οποίο επίσης θέλω να ευχαριστήσω και για την άψογη οργάνωση του Κέντρου του. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια έτρεχα στην Αθήνα. ΕΡ. Υπάρχουν γυναίκες που απογοητεύονται… Κι εγώ απογοητεύτηκα. Είχα πει ότι θα ήταν η τελευταία μου προσπάθεια, δεν ήθελα να πάρω άλλα φάρμακα. Όμως ήταν τυχερό να γίνει και να πετύχει κι αυτή τη φορά μάλιστα με τρία στα τρία. ΕΡ. Σκεφτήκατε καθόλου ότι μια τρίδυμη κύηση θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο και για εσάς την ίδια; Οι πολύδυμες κυήσεις κρύβουν κινδύνους, το γνώριζα και το ρίσκαρα. Μάθαμε για την εγκυμοσύνη μου τον Δεκαπενταύγουστο. Είχα χάσει ήδη τρία μωρά σε αποβολές και πίστευα ότι αυτά τα τρία έπρεπε να τα κρατήσω, ήταν για μένα κάτι σαν σημαδιακό που μου συνέβαινε. Οι γιατροί μου μίλησαν για «μείωση», για να αποφύγουμε την προωρότητα και τις επιπλοκές, αλλά είπα «όχι, τα θέλουμε και τα τρία». ΕΡ. Και πήγαν όλα καλά! Όχι, υπήρξαν επιπλοκές. Το Δεκέμβρη, είχα πρόωρες συσπάσεις και μπήκα στη Euromedica. Εκεί διαγνώσθηκε σάκχαρο της εγκυμοσύνης κι άρχισα την ινσουλίνη. Ευχαριστώ εδώ τον κ. Παπανικήτα που μου ρύθμισε το σάκχαρο καθώς και την κλινική, ήταν άψογοι, όπως και την κ. Χρύσα Καραγιάννη που ρύθμισε τη διατροφή μου, αφού έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτική. Τον Ιανουάριο όταν ανέβηκα στην Αθήνα, για να μείνω εκεί ένα μήνα τουλάχιστον και να καθυστερήσει όσο γινόταν περισσότερο η γέννα, άρχισαν πολύ σοβαρότερες επιπλοκές. Στην πραγματικότητα τα μωρά πίεζαν τα ζωτικά μου όργανα. Σε μια εβδομάδα γέννησα και η απόφαση των γιατρών αποδείχτηκε πολύ σωστή. Ακολούθησε ένα μεγάλο διάστημα όπου τα μωρά μπήκαν σε θερμοκοιτίδα. ΕΡ. Πώς αισθανόσασταν τότε; Μπορώ να σας πω ότι αισθανόμουν και κάποιες ενοχές που δεν μπόρεσα να τα κρατήσω περισσότερο. Ήταν ένα μεγάλο μάθημα ζωής αυτό που έζησα και κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης μου και μετά στο μαιευτήριο. Ένιωσα αγάπη και συμπαράσταση και από το ιατρικό προσωπικό και από ανθρώπους που ζούσαν τα ίδια πράγματα μ΄ εμάς. Τα «προωράκια» όλα είναι αγωνιστές. Αγωνίζονται να ζήσουν. Βλέπεις ψυχούλες, μια σταλιά και δεν γκρινιάζουν, μόνο αγωνίζονται να ζήσουν. Ήταν μάθημα ζωής αυτό για εμένα. ΕΡ. Θα θέλατε το ένα στα τρία να είναι κορίτσι; Ο άντρας μου ήταν τόσο σίγουρος ότι είναι και τα τρία κορίτσια που ο κ. Χατζής δίσταζε να του πει την αλήθεια. Είχε λαχτάρα για κορίτσι, αλλά τελικά είναι πολύ ωραία. Οι τέσσερις άντρες του σπιτιού θα προσέχουν τη μαμά. ΕΡ. Μοιάζουν πολύ μεταξύ τους; Τα δύο μοιάζουν πολύ, σαν διδυμάκια, ο άλλος είναι διαφορετικός, ολόξανθος είναι αυτός. Κι ο καθένας έχει το χαρακτήρα του και κλαίει και με διαφορετικό τρόπο. Τις νύχτες ξεχωρίζουμε ποιος είναι αυτός που κλαίει! Και οι τρεις όμως είναι απαιτητικοί άντρες, όπως είναι όλοι οι άντρες. ΕΡ. Ονόματα έχουμε; Έχουμε Μάριο, Μάρκο και Ματθαίο. Ο Ματθαίος, ο πιο μικρός με διαφορά δύο λεπτών από τον πρώτο, είναι κι ο πιο βαρύς, ο πιο… βαρβάτος άντρας! ΕΡ. Έχετε τα τρία Μ δηλαδή. Έτυχε ο μπαμπάς μου, που δεν είναι στη ζωή να λέγεται Μάρκος, το Μάριος το δώσαμε γιατί ήταν 15 Αυγούστου που έμαθα για την εγκυμοσύνη μου και ήθελα το όνομα της Παναγίας, και το Ματθαίος μας άρεσε ως όνομα. Στα Εβραϊκά σημαίνει «δώρο Θεού»! ΕΡ. Είναι δώρο Θεού τα μωρά σας; Ναι, το πιστεύω.! Όταν θέλεις κάτι πολύ και κάνεις την προσπάθειά σου, θα έρθει ό,τι κι αν είναι αυτό. Φτάνει να κάνεις την προσπάθεια και να το πιστεύεις. ΕΡ. Στη Ρόδο σας ξέρουν ως μια δραστήρια γυναίκα, ιδιοκτήτρια κέντρου ξένων γλωσσών, μετείχατε σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις για την τοπική αυτοδιοίκηση, είχατε έντονη ενασχόληση με τα πολιτιστικά, παίρνοντας μέρος και σε θεατρικές παραστάσεις! Και ξαφνικά η ζωή σας άλλαξε πολύ… Προς το καλύτερο, γέμισε. Πάντα ήθελα οικογένεια και μάλιστα μεγάλη, απλά δεν έτυχε νωρίτερα. Πάντως τα πράγματα σε εμένα ήρθαν χωρίς βία. Χωρίς να τα κυνηγήσω και όταν δεν το περίμενα. Νομίζω ότι έτσι έρχονται τα πράγματα. Κι όταν συναντάς τον άνθρωπο της ζωής σου το ξέρεις εκείνη τη στιγμή! ΕΡ. Τι θα λέγατε στις γυναίκες που προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί; Να επιμείνουν. Εμένα μου λέγανε «μην έχεις άγχος», αλλά δεν μπορείς να μην έχεις άγχος. Να επιμείνεις και να πιστέψεις ότι μια μέρα θα γίνει. Σπάνια πια δεν υπάρχει λύση. ΕΡ. Είναι κάτι που σας φοβίζει; Η υγεία μας, και των δύο! Να είμαστε καλά για να μπορούμε να τα μεγαλώσουμε. Επειδή έκανα τα μωρά σε μια ηλικία μεγαλύτερη απ΄ ότι συνηθίζεται, θέλω να είμαι σίγουρη ότι θα μπορούμε να προσφέρουμε σ΄ αυτά τα παιδιά. Θέλω να γίνουν ανεξάρτητα και δυνατά. Στα 20 τους να μην εξαρτώνται από κανέναν. ΕΡ. Στη δουλειά θα τα καταφέρετε να γυρίσετε; Όλο αυτό το διάστημα στο φροντιστήριο συνεχίζει ο άντρας μου, που είναι επίσης καθηγητής Αγγλικών. Η δουλειά μου, εδώ και 21 χρόνια, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Δεν θα μπορούσε να λείψει από εδώ και μπρος. Από το Σεπτέμβρη θα είμαι πάλι με τους μαθητές μου, που μου έλειψαν τόσο καιρό, αλλά κι εκείνοι με περιμένουν με υπομονή.