«Καφετέριες γεμάτες, εστιατόρια και νυχτερινά κέντρα άδεια...»

Ο κ. Γιάννης Κλούβας περιγράφει την κατάστασηπου διαμόρφωσε η οικονομική κρίση

Κάτι αλλάζει στη διασκέδαση της Ρόδου! Έπρεπε να έρθει η κρίση και να σταματήσουν να δουλεύουν πολύ τα μαγαζιά για να δούμε μεζεδοπωλεία με μουσική-άγνωστο είδος στα μέρη μας- και μειωμένες τιμές με διατήρηση της ποιότητας. Να που η κρίση είναι ευκαιρία! Αυτό από τη μια, γιατί από την άλλη παρατηρούμε οι καφετέριες να είναι τίγκα κι ο κόσμος να λιάζεται με τις ώρες, φαινόμενο που χρήζει ερμηνείας. Ποιος πιο αρμόδιος για να μιλήσει από το Γιάννη Κλούβα, που έχει πάρα πολλές ιδιότητες, αλλά εδώ κρατάμε το γεγονός ότι βρίσκεται 34 χρόνια στους χώρους της εστίασης και της ψυχαγωγίας. Ποια είναι η τάση αυτή την εποχή στα μαγαζιά και στους χώρους διασκέδασης; Αυτή την εποχή, για να επιζήσουν, τα μισά εστιατόρια γίνονται μεζεδοπωλεία με ζωντανή μουσική και τα υπόλοιπα γυράδικα! Τα εστιατόρια των χωριών, ειδικά αυτά που απευθύνονται στον Έλληνα πελάτη, έχουν σχεδόν χρεοκοπήσει γιατί λόγω βενζίνης, λόγω απόστασης και οικονομικής δυσπραγίας, ο κόσμος δεν πάει. Δηλαδή ο Ροδίτης δεν θα πάει αυτό το χειμώνα στον Έμπωνα, να φάει παϊδάκια; Πολύ δύσκολα, κι εδώ θα πρέπει ίσως να βοηθήσουμε αυτά τα εστιατόρια να κρατηθούν, δείχνοντας αλληλεγγύη μεταξύ μας οι Ροδίτες. Είναι καλύτερα να μετατρέψει ο επιχειρηματίας το μαγαζί του σε μεζεδοπωλείο; Αναγκάζεται! Προτιμάει να πουλάει το φθηνό, που έχει ζήτηση παρά να αγοράζει φιλέτα και ψάρια, να του μένουν και να τα πετάει μετά. Σύμφωνα μ΄ αυτά που ισχύουν τώρα, μεζεδάκια με ενάμιση κιλό κρασί κοστίζουν 10 ευρώ το άτομο και σε πολλές περιπτώσεις το μαγαζί έχει και ζωντανή μουσική. Μεζεδοπωλεία με μουσική λοιπόν, κάτι που δεν υπήρχε στη Ρόδο στις καλές της εποχές! Επειδή όλοι δουλεύαμε το καλοκαίρι οι πιο πολλοί το χειμώνα μέναμε κλειστά. Τέτοια εποχή ψάχναμε πού θα πάμε για τα Χριστούγεννα! Δουλεύαμε καλά, η ζωή ήταν πιο φθηνή, η πρώτη ύλη φθηνότερη, τα ποτά πιο φθηνά, περίσσευαν χρήματα. Τώρα, από μια μελέτη του ΠΟΕΣΕ για κάθε 100 ευρώ του τζίρου το εστιατόριο χάνει 110 ευρώ, με δεδομένο ότι τα εστιατόρια έχουν καταντήσει να είναι εισπράκτορες προς τρίτους. Οδυνηρό. Πάντα είχα μια απορία: γιατί τα μαγαζιά της Ρόδου δεν έχουν ζωντανή μουσική, όπως συμβαίνει παντού στην Ελλάδα. Ξέρετε ότι τα εστιατόρια, από την άδειά τους δεν μπορούν να έχουν μικροφωνική εγκατάσταση με ενισχυτές διότι η άδεια που χορηγείται αναφέρει ότι επιτρέπει δύο έγχορδα όργανα χωρίς ενισχυτές κι αυτό το πράγμα δεν έχει μπει κανείς στη διαδικασία να το αλλάξει, με συνέπεια κάθε φορά που θέλεις να φιλοξενήσεις μια βάπτιση ή ένα γάμο να είσαι παράνομος. Επιτρέπεται CD με μικρής ισχύος ενισχυτή. Στις υπόλοιπες περιοχές γιατί έχει αυτό που λέμε «κουτούκια παντού»; Όλοι παράνομοι είναι. Στη χώρα αυτή θέλουν να έχουμε μαγαζιά του σήμερα με νόμους απαρχαιωμένους, της εποχής του Όθωνα. Με αποτέλεσμα ο μικρός επιχειρηματίας να είναι έρμαιο. Η συνέπεια δε του να σε γράψουν γιατί παίζουν τα όργανά σου με ενισχυτές, είναι αφαίρεση της αδείας. Πώς εξηγείτε το ότι οι καφετέριες είναι γεμάτες από κόσμο τέτοιες εποχές; Καταρχήν δεν είναι όλες οι καφετέριες γεμάτες. Υπάρχουν καφετέριες του κέντρου που έχουν διαλυθεί, δεν δουλεύουν καθόλου. Δουλεύουν τα σημεία όπου μεταφέρεται η πιάτσα, η μόδα δηλαδή. Τώρα μόδα είναι η οδός Αμερικής. Όμως κι ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός. Για παράδειγμα, υπάρχει καφετέρια στον συγκεκριμένο δρόμο, που άλλαξε τέσσερις φορές ιδιοκτήτη την τελευταία 15ετία. Δεν βγαίνουν τα μαγαζιά. Η καφετέρια είναι δύσκολη δουλειά, έχει πολύ κόσμο κι έχει μικρά κέρδη. Έχει πολύ προσωπικό διότι παραμένει ανοιχτή πολλές ώρες, κι όσο κι αν νομίζετε ότι ο καφές δεν κοστίζει υπολογίστε πέρα από αυτόν, το φλιτζάνι, το κουταλάκι, τη ζάχαρη, τη χαρτοπετσέτα, το μπισκοτάκι, τα παγάκια στο νερό, τον σερβιτόρο, τον μπαρίστα… Βλέπετε 100 άτομα να κάθονται και λέτε: χαμός! Η είσπραξη όμως είναι 300 ευρώ και ο καθένας θα κάτσει δύο ώρες. Επίσης δεν είναι όλες οι ώρες οι ίδιες, όπως και οι μέρες. Αν ψάξετε πίσω από κάθε ιδιοκτήτη καφετέριας ή εστιατορίου το πολύ που θα βρείτε είναι ένα σπίτι. Εσείς μετά από 34 χρόνια στο χώρο θα ξέρετε από την αρχή ποιο μαγαζί θα δουλέψει, έτσι δεν είναι; Εγώ λέω ότι θα δουλέψουν αυτά που είναι πάνω στο ρέμα! Μαντράκι, Σωκράτους. Όσα δεν περνάει από την πόρτα τους πελάτης κι εννοώ περατζάδα, είναι με ημερομηνία λήξεως. Οι πιάτσες μετακινούνται; Βεβαίως. Να σου θυμίσω ότι παλιά το Μαντράκι ήταν όλη η πιάτσα του νησιού. Στη συνέχεια για ένα μικρό διάστημα, μεταφέρθηκε στη Γρίβα, μετά μετακινήθηκε στην Αλεξάνδου Διάκου, στην πορεία ξεχώρισαν οι Έλληνες από τους τουρίστες και δημιουργήθηκαν δύο πιάτσες για τη νυχτερινή διασκέδαση: στην Παλιά Πόλη για τους Έλληνες και στην Ορφανίδου για τους ξένους. Οι άνθρωποι πάνε να πιουν καφέ και αισθάνονται ότι «βγήκαν και σήμερα»; Στην εποχή που ζούμε ο καφές είναι ένας τρόπος φθηνής διασκέδασης. Τα άλλα μαγαζιά κινούνται μόνο το Σάββατο. Καφετέριες γεμάτες, εστιατόρια και νυχτερινά μαγαζιά άδεια και το delivery που κάνει χρυσές δουλειές μεταφέροντας πίτσα και σουβλάκια στα σπίτια. Αυτή είναι η κατάσταση. Βλέπουμε να κλείνουν μαγαζιά και ταυτόχρονα να ανοίγουν άλλα. Πώς μπορεί να συμβαίνει αυτό; Έχουν κλείσει πολλά πράγματι, σε κάθε δεύτερη πόρτα βλέπεις ενοικιαστήριο. Τα καταστήματα που ανοίγουν δεν είναι καινούργια, είναι παλιά που για την επιβίωσή τους κάνουν νέες προσπάθειες, με την προσθήκη συνεταίρων, ή αλλάζοντας χέρια. Προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα αυτό που μπορείς να κάνεις για να επιβιώσεις είναι να συνυπάρξεις με άτομα που σε συμπληρώνουν, κυρίως από πλευρά γνωριμιών ώστε να έχεις περισσότερες πιθανότητες.