Το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης δεν αναγνωρίζει τα χρυσόβουλα της Πάτμου!

Rodiaki NewsRoom

Του
Νίκου Μελιανού
από Patmostimes.gr

Είναι ν’ απορεί κάποιος με το ελληνικό δημόσιο, γενικά και διαχρονικά και φυσικά όχι μόνο τώρα, για την άγνοια, την παντελή άγνοια και τη σκοπιμότητα αλλά και τη διαχρονικότητα των ενεργειών των υπηρεσιών του, αφού σε θέματα που άπτονται της υγείας των κατοίκων ή σε άλλα θέματα κάνει χρόνια να παρέμβει ή δεν παρεμβαίνει καθόλου με ελάχιστες ίσως φωτεινές εξαιρέσεις, σε θέματα όμως οικονομικού ενδιαφέροντος, διεκδίκησης περιουσιακών στοιχείων ή αμφισβήτησης της μοναστηριακής περιουσίας της Μονής επιδεικνύει μια επιμελημένη ευαισθησία.

Και το λέμε αυτό επειδή κατά την ενασχόλησή μας με το μείζον θέμα των δασικών χαρτών, έφτασε στα χέρια μας έγγραφο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, το οποίο αποστέλλει στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και στη Διεύθυνση δασών της Περιφέρειας στη Σύρo στο οποίο ούτε λίγο ούτε πολύ, από τότε και κατά τη διαδικασία κτηματογράφησης, έχει προδιαγράψει την καταιγίδα και τη λαίλαπα των διεκδικητικών αγωγών στις οποίες προβαίνει το κράτος κατά του Δήμου Πάτμου κατά της Ιεράς Μονής Πάτμου και κατά ιδιωτών.
Τώρα εξηγούνται πολλά καθώς και το σχέδιο που είχε αρχίσει να υφαίνεται.

Στο έγγραφο αναφέρονται τα εξής:
«Απαντώντας στα ανωτέρω έγγραφά σας σχετικά με το εάν το Δημόσιο θα πρέπει να προσφύγει στα Δικαστήρια με αγωγές σύμφωνα με την παρ. 2 άρθρου 6 ν. 3664/1998 για εκτάσεις δασικού χαρακτήρα στη Νήσο Πάτμο για τις οποίες έχουν εγγραφεί στα Κτηματολογικά βιβλία ως ιδιοκτήτες η Ιερά Μονή Πάτμου ή ιδιώτες σας πληροφορούμε τα ακόλουθα:

Από τις ισχύουσες διατάξεις της δασικής νομοθεσίας (άρθρο 8 ν. 998/1979) δεν προκύπτει ότι οι δασικού χαρακτήρα εκτάσεις της Νήσου Πάτμου εξαιρούνται από τη διαδικασία αναγνώρισης (διοικητική ή δικαστική) για την αναγνώριση τους ως Μοναστηριακών ή ιδιωτικών.

Επίσης από έρευνα που έγινε στο αρχείο της Υπηρεσίας μας δεν βρέθηκε κάποια εγκύκλιος διαταγή ή απόφαση εκδοθείσα κατά το παρελθόν που να ορίζει ότι για την εν λόγω Νήσο ισχύει το Χρυσόβουλο του Αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού και ως εκ τούτου όλες οι εκτάσεις ν’ ανήκουν στην Ιερά Μονή Πάτμου ή Τμήματα εκτάσεων σε ιδιώτες.
Επομένως εφόσον υπάρχουν στοιχεία υπέρ του Δημοσίου για τις δασικού χαρακτήρα εκτάσεις επί της νήσου, κρίνουμε σκόπιμο να προσφύγετε στα Δικαστήρια.

Φυσικά διαβάζοντάς το απορεί κάποιος για την άγνοια αλλά και το θράσος του γράφοντος και του υπογράφοντος καθώς και για τα βραδυκίνητα γρανάζια της αδηφάγου και καθεστωτικής ελληνικής γραφειοκρατίας, αφού με το έγγραφο αυτό καταπατείται βάναυσα το Σύνταγμα και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 18 παρ. 8 στο οποίο αναφέρεται: «ότι οι αγροτικές εκτάσεις της Μονής Πάτμου είναι καθορισμένες, είναι αναγνωρισμένες από το κράτος, είναι καταχωρημένες ως περιουσιακό στοιχείο της Μονής, προερχόμενες μάλιστα από τα Χρυσόβουλα των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και είναι αναπαλλοτρίωτες»!!!

Και επί τη ευκαιρία να πούμε, ότι κάποιοι εκφραστές τέτοιων αντίστοιχων ηλίθιων πολιτικών, κατά καιρούς έχουν εκφραστεί αντιστοίχως, σε μια προσπάθεια προλείανσης του εδάφους, για τη διασπορά της φημολογούμενης «πομφόλυγας» και των «Φληναφημάτων» ότι τα χρυσόβουλα έχουν μόνο ιστορική αξία και τίποτα άλλο. Μα τόσο πια ανιστόρητοι είναι;

Ίσως τώρα εξηγούνται πολλά πράγματα, αλλά εκείνο που παραμένει ανεξήγητο είναι το γεγονός γιατί μια υπηρεσία δεν λαμβάνει υπόψη της τις θέσεις μιας άλλη συναρμόδιας υπηρεσίας, αλλά έρχεται σε αντίθεση με αυτήν. Και τελικά υπάρχει το ερώτημα: Ποιά τελικά ισχύει; Και είναι γεγονός ότι η περιουσία της Μονής έγινε σεβαστή από τους απ’ αιώνων κατακτητές, μηδέ των Οθωμανών κατακτητών εξαιρουμένων, οι τελευταίοι μάλιστα είχαν δώσει δώρα και φοραπαλλακτικά προνόμια στη μονή και όχι όπως σήμερα που την έχουν διαλύσει στη φορολογία.

Και δεν είναι τυχαίο που πολλοί κάτοικοι στην Πάτμο γνωρίζοντας όλα αυτά αλλά και για άλλες ελλείψεις στο νησί που δεν βελτιώνει το κράτος, αναρωτιούνται μήπως όλες οι διαδικασίες περί ορθοφροσύνης και πατριδοκαπηλείας γίνονται για ν’ αποπροσανατολίζεται ο κόσμος από τα πραγματικά προβλήματα. Ακόμη λόγω απόγνωσης και λόγω αδιαφορίας του κράτους άλλοι προβαίνουν σε ακραίες αντεθνικές θέσεις τις οποίες δεν υιοθετούμε. Δυστυχώς για το τελευταίο, εκεί έχει οδηγήσεις η απόγνωση τους αγανακτισμένους κατοίκους της Πάτμου.

Από εδώ και πέρα, στο χέρι του αδηφάγου κράτους είναι να κάνει την υπέρβαση, «παιανίζοντας» την οπισθοχώρηση από τις αρχικές του θέσεις και να προβεί στην αποκαθήλωση των δασικών χαρτών με το ταυτόχρονο σταμάτημα των διεκδικητικών αγωγών, γεγονός το οποίο μόνο καλό θα έχει τόσο για την Πάτμο όσο και την πατρίδα μας γενικότερα».