Στη μνήμη του Θεοδόση Κλεφτόπουλου

Rodiaki NewsRoom

Όταν ο καθηγητής -λυκειάρχης γίνεται ο «γονιός» σου.
Μιλάμε για τον κύριο Θεοδόσιο Κλεφτόπουλο, καθηγητή και λυκειάρχη του Τεχνικού Λυκείου Ρόδου, τωρινού 1ου ΕΠΑΛ.
Την εποχή εκείνη λοιπόν το Τεχνικό Λύκειο δεν ήταν όπως μερικοί το ξέρετε τώρα.

Στο Τεχνικό Λύκειο Ρόδου τότε ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να τα βγάλει ένας λυκειάρχης εις πέρας γιατί είχε 1000 και πλέον μαθητές και πολλά «άτακτα»παιδιά!

Ο Θεοδόσης... μάλλον ο Θεοδόσης μας ήταν ένας άνθρωπος που στο πέρασμα της ζωής του άφησε εποχή, τίτλο και το σημαντικότερο, ήταν καθαρό το όνομά του!
Ήταν ένας άνθρωπος ταπεινός, λογικός προσγειωμένος, αγαπητός, έξυπνος και όλοι έλεγαν πως πάντα το μυαλό του ήταν 10 χρόνια μπροστά από την εποχή του!

Αγαπούσε πολύ τη μάθηση, διάβαζε κάθε μέρα και γι’ αυτό κιόλας κατάφερε να αφήσει εποχή το Τεχνικό Λύκειο Ρόδου.
Σύνολο 35 χρόνια στην εκπαίδευση, 20 χρόνια καθηγητής και 10 λυκειάρχης και όλη τη Ρόδο να περνάει από το γραφείο του!
Τον αγαπούσαν όλοι οι μαθητές του, όλοι οι συνάδελφοί του και όλοι οι άνθρωποι γύρω του!
Ήταν ένας άνθρωπος τίμιος, δίκαιος και πάντα ειλικρινής!
Οι σπουδές του ήταν λαμπρές, στην Κολωνία της Γερμανίας και πάντα ήταν άριστος, γιατί πίστευε πως όταν αγαπάς κάτι και το θέλει η ψυχή σου είναι αδύνατον να μην το καταφέρεις!
Οι μαθητές του τον αγαπούσαν, γιατί πάντα πίστευε σ’ αυτούς και ήθελε όλοι να μορφωθούν ο καθένας με τον τρόπο του!

Άλλοι έγιναν επιστήμονες, άλλοι όχι!
Αλλά έγιναν σωστοί άνθρωποι στην κοινωνία, αφού επίσης πίστευε πως η παιδεία είναι μέσα μας και όχι στα πτυχία μας.
Δεν άφησε κανέναν μαθητή στην ίδια τάξη γιατί πίστευε πως ένα παιδί πρέπει να πηγαίνει μόνο μπροστά και ποτέ πίσω!
Έχουν δει μάνες τα παιδιά τους να πηγαίνουν στα πανεπιστήμια και να παίρνουν πτυχία για τους 2 παραπάνω βαθμούς που τους έβαζε για να περάσουν και να μην μείνουν στην ίδια χρονιά,αλλά να φτάσουν τα όνειρά τους!
Όλοι τον αγαπούσαν και όλοι είχαν να λένε τα καλύτερα για τον Κλεφτόπουλο!
Από το Τεχνικό πέρασαν όλοι σχεδόν οι καθηγητές για να ορκιστούν και σχεδόν όλοι δίδαξαν και εκεί!
Πέρασαν και πολλά παιδιά, όπως ο Νίνο, ο Γιώργος Γιαννιάς, η Νίκη Ξάνθου, ο Βαλάντης και ο Τριαντάφυλλος!

Στο Τεχνικό έφερνε security ώστε οι μαθητές και οι καθηγητές να έχουν ασφάλεια και επίσης κατάφερε να φέρει από το Υπουργείο Παιδείας το Τμήμα Υπολογιστών στη Ρόδο και με τη δική του ιδέα, το δικό του πείσμα και υπομονή έγινε και το 2ο ΕΠΑΛ.
Κάποια στιγμή του δίνεται η θέση του Διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Δωδεκανήσου, την οποία αρνήθηκε να πάρει για το λόγο ότι η ασθένεια του χτύπησε την πόρτα και έπρεπε με την σύζυγό του και την μονάκριβη του κόρη, να φύγουν για την Βαλτιμόρη της Αμερικής και να υποστεί σε μεταμόσχευση πνεύμονα!

Ο Θεοδόσης πάλεψε σαν ήρωας από το 2002 μέχρι το 2013 για να κρατηθεί στη ζωή, αλλά έφυγε από κοντά μας στις 30 Αυγούστου του 2013 και άφησε πίσω πολλούς ανθρώπους που τον αγαπούσαν πολύ και προπαντώς την κόρη του Ευγενία και την σύζυγό του Ελένη.

Η καταγωγή του ήταν από το Ασκληπιείο της Νότιας Ρόδου και πήγαινε πάντα να δει το χωριό του με την οικογένειά του!
Καθηγητές έγιναν αδέρφια του και μέχρι το τέλος της ζωής του ήταν πολλοί!
Αλλά οι μεγαλύτερες φιλίες της ζωής του ήταν ο Δημήτρης ο Τσαγγαλίδης και ο Αγαπητός Χατζηλαζάρου, δύο μαθηματικοί, με τον οποίο έχει και συγγένεια η σύζυγός του Ελένη αλλά ο Δημήτρης του κρατούσε το χέρι στο κρεβάτι του πόνου μέχρι το τέλος!
Πάντα άλλωστε έλεγε πως στη ζωή δεν χρειάζεσαι πολλούς!
Αν έχεις 2 φίλους αληθινούς, τότε έχεις τα πάντα!
Η μεγάλη του αγάπη στη ζωή του όμως ήταν η κόρη του, η μοναχοκόρη του Ευγενία, την οποία λάτρευε και εκείνη του στάθηκε από παιδί σε όλο το Γολγοθά που πέρασε με την υγεία του !

Εκείνος πάντα της έλεγε πως... “Αν κατάφερα κάτι στη ζωή μου σαν άνθρωπος είναι που είμαι ο Πατέρας σου και εσύ η κόρη μου και πως από τα μάτια σου παίρνω χρόνια ζωής!”
Ο πρώτος του έρωτας, η ηρωίδα σύζυγός του Ελένη, γνωστής οικογένειας της Ρόδου του στάθηκε σαν βράχος δίπλα του όλα αυτά τα χρόνια και τους χώρισε μόνο ο θάνατος!
Δάσκαλε, σε ευχαριστούμε για όλα όσα μας πρόσφερες και για όλα όσα μας δίδαξες!
Ήσουν σπουδαίος άνθρωπος και είχες καθοριστικό ρόλο στη ζωή μας!
Να είσαι καλά εκεί που είσαι, οι μαθητές σου!