Ένα σύμφωνο συμβίωσης με σφραγίδα τον έρωτα!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Η Μαρίνα και ο Στέλιος αντάλλαξαν όρκους αγάπης στην Τάφρο

Με επιμονή και υπομονή και με υπόβαθρο την αγάπη και μόνο η Μαρίνα και ο Στέλιος μετά από 5,5 χρόνια σχέσης που πέρασε από σαράντα κύματα είναι μαζί και λίγες ημέρες πριν επέλεξαν να υπογράψουν Σύμφωνο Συμβίωσης αντί να κάνουν θρησκευτικό ή πολιτικό γάμο.
Η Μαρίνα Μοράρη, νομικός κι ίδια, κόρη του Γρηγόρη Μοράρη και της Αναστασίας, και ο Στέλιος Παπαγρηγορίου, επίσης νομικός και με πατέρα νομικό από το Βόλο, έχει ενδιαφέρον να μάθουμε απ΄ αυτούς - μιας και αυτοί γνωρίζουν καλύτερα- τη λογική και τις διαδικασίες του Συμφώνου Συμβίωσης.
Οι ίδιοι επέλεξαν το Θέατρο της Τάφρου για σκηνικό, κι ήταν ένας γάμος πραγματικός, αν μ΄ εννοείτε τι εννοώ!

ΕΡ. Περάσατε πολλές δυσκολίες ως ζευγάρι και τα καταφέρατε να είστε μαζί. Κι εδώ ισχύει τελικά αυτό που είπε ο Καζαντζάκης: ό,τι δε συνέβη ποτέ είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά!
Και οι φίλοι μας όλοι αυτό λένε που μας ξέρουν αυτά τα πεντέμισι χρόνια που είμαστε μαζί. Το τραγούδι μας είναι αυτό της Ελεονώρας Ζουγανέλη: «η επιμονή σου». Ήταν πεντέμισι χρόνια που είχαν πολύ απόσταση, επομένως ζόρια μεγάλα, αλλά μέσα απ΄ αυτά αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα γιατί άρχισε ο ένας να βλέπει γρήγορα τη δύσκολη πλευρά του άλλου χωρίς ωστόσο να τον απομυθοποιεί. Αγαπήσαμε πρώτα την άσχημη πλευρά ο ένας του άλλου και μετά την καλή.

ΕΡ. Ερωτευμένοι λοιπόν, πολύ!
Ο έρωτας έρχεται, φεύγει, η αγάπη μένει. Ο έρωτας σου δίνει φτερά, αλλά σου κόβει τα πόδια. Εγώ ήμουνα αυτή που τον έβλεπα και τρέμανε τα πόδια μου. Ο Στέλιος ήτανε πάντα συγκρατημένος. Κάναμε πολλά ταξίδια μαζί. Ερχόταν στην Αθήνα όσο ήμουνα ασκούμενη δικηγόρος, πήγαινα στο Βόλο όπου ζούσε και τον έβλεπα. Κάναμε ταξίδια στo εξωτερικό. Δέκα μέρες στη Ρώμη ήταν το πιο ωραίο μας ταξίδι.

ΕΡ. Πού γνωριστήκατε, σε ποιο… μέρος του κόσμου;
Στη Λευκωσία όπου βρεθήκαμε εκεί για να κάνουμε και οι δυό δεύτερο πτυχίο, στη Νομική. Εγώ είχα τελειώσει ήδη το Οικονομικό της Παντείου και η Μαρίνα το Πολιτικό της Νομικής.
Μαρίνα: Δεν ήτανε τύχη ήτανε κάρμα. Κάποιος συμφοιτητής μου έριξε κατά λάθος τον καφέ του πάνω μου και μου ζήτησε να με κεράσει έναν καφέ, εκεί μέσα στο πανεπιστήμιο για να μου ζητήσει συγγνώμη. Ο Στέλιος ήταν φίλος και συγκάτοικός του, ήρθε εκείνη την ώρα να τον συναντήσει και μας βρήκε μαζί. Έγινε και δικός μου κολλητός και είναι κουμπάρος μας σήμερα.

ΕΡ. Έχει το Σύμφωνο Συμβίωσης το οποίο επιλέξατε εσείς, κουμπάρους;
Όχι, αλλά εμείς βάλαμε. Ποιος ξέρει μπορεί αργότερα να τους χρειαστούμε…

ΕΡ. Γιατί επιλέξατε το Σύμφωνο Συμβίωσης;
Γιατί σου δίνει μεγάλη ευελιξία και ελευθερία επιλογών. Καταρχήν θέλαμε να εξασφαλίσουμε τα δικαιώματα και το όνομα του μωρού μας, την πατρότητα. Η Μαρίνα είναι έγκυος. Ό,τι εξασφαλίζεται με το θρησκευτικό και τον πολιτικό γάμο, εξασφαλίζεται αντίστοιχα με το Σύμφωνο Συμβίωσης. Επιμέλεια, γονική μέριμνα και κληρονομικά.
Μαρίνα: Δεν ήθελα ποτέ νυφικά και δεν με ενδιέφερε όλο αυτό τον γκράντε χωρίς λόγο. Πάντα ήθελα να ζήσω καλά, να συμβιώνω καλά με τον άνθρωπο που αγαπώ. Όχι να πάω στην εκκλησία και να είμαι η πιο ωραία του νησιού.
Στέλιος: Επειδή πάρθηκε γρήγορα τελικά η απόφασή μας ήταν στενός ο οικογενειακός κύκλος των δικών μου ανθρώπων που θα ερχόταν στη Ρόδο και για πρακτικούς λόγους έπρεπε να βρούμε ημερομηνία και ώρα που να βόλευε όλους και μάλιστα μέσα στο καλοκαίρι. Οι πρακτικοί αυτοί λόγοι μας έδειξαν το δρόμο προς το Σύμφωνο Συμβίωσης που όπως είπαμε είναι πολύ ευέλικτο και για το σημείο που θα γίνει και για το χρόνο.

ΕΡ. Και επιλέξατε το Θέατρο της Μεσαιωνικής Τάφρου!
Στέλιος: Επιλέξαμε το Θέατρο της Τάφρου, το αγαπημένο μου μέρος στη Ρόδο και θέλαμε να το κάνουμε όπως θέλουμε εμείς.

ΕΡ. Με συμβολαιογράφο τον Σταύρο Κουταλιανό!
Ακριβώς. Διαβάσαμε ένα κείμενο μαζί, κι όχι χωριστά όπως θα μπορούσε επίσης να γίνει, το αποδεχτήκαμε με την υπογραφή μας, μάρτυρες δεν χρειάζονται, αλλά εμείς όπως είπαμε είχαμε με την προοπτική να τους έχουμε και κουμπάρους στην περίπτωση που θελήσουμε αργότερα να κάνουμε και θρησκευτικό γάμο. Είχαμε ετοιμάσει και «τις υποσχέσεις μας». Δεν χρειάζεται αυτό, αλλά εμείς το κάναμε.

ΕΡ. Ο Στέλιος είπε κάτι καλό, θα μας το θυμίσετε;
«Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί δε θα μπορέσω να σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να σε χάσω. Μη βαδίζεις από κάτω μου γιατί μπορεί να σε πατήσω. Μη βαδίζεις πάνω μου γιατί μπορεί να με λιώσεις. Βάδιζε δίπλα μου γιατί είμαστε ίσοι.»… Είναι του Χόρχε Μπουκάι.
Είχαμε γύρω μας 75 αγαπημένους μας ανθρώπους που είναι η παρέα μας, οι στενοί συγγενείς μας κι όσοι συνεισέφεραν για να είμαστε εμείς μαζί. Εμείς το κάναμε έτσι. Άλλοι υπογράφουν το Σύμφωνο Συμβίωσης σ΄ ένα συμβολαιογραφικό γραφείο, άλλοι σ΄ ένα παλάτι, εμείς στην Τάφρο, κι όλα αυτά μπορεί να γίνουν οποιοιδήποτε ώρα της μέρας ή της νύχτας. Δεν έχει επίσης υποχρεωτική δημοσίευση στον τύπο όπως έχει ο θρησκευτικός και ο πολιτικός γάμος. Η διαδικασία είναι πολύ πιο ανέξοδη, πιο γρήγορη πιο ευέλικτη. Η ουσιαστική διαφορά είναι ότι το Σύμφωνο Συμβίωσης αφορά και ομόφυλα ζευγάρια.

ΕΡ. Κι ο χωρισμός πώς γίνεται;
Με τον ίδιο τύπο με τον οποίο καταρτίστηκε. Δηλαδή λύεται αυτόματα με συμβολαιογράφο και ληξίαρχο.

ΕΡ. Και μετά τις υπογραφές μείνατε οι δυό σας στην Τάφρο, μέχρι οι υπόλοιποι να πάνε στη δεξίωση και προβάρατε στο γκαζόν το τραγούδι που επιλέξατε για τραγούδι του γάμου. Ποιο ήταν;
«Ο ωραίος κι η ωραία», της Κατερίνας Κούκα (γέλια). Δεν είχαμε προλάβει να κάνουμε πρόβα. Και κάναμε εκεί. Έγκυος εγώ, επτά μηνών και με τακούνι.

ΕΡ. Πού θα μείνετε τελικά;
Κέρδισε η Ρόδος!

ΕΡ. Την κόρη σας τι όνομα θα της δώσετε;
Αμαρυλλίδα. Είναι ο κόκκινος κρίνος, ο χειμωνιάτικος που κρατούσα κι εγώ για μπουκέτο. Μ΄ αρέσoυν αυτά τα βαθυκόκκινα άνθη. Και ο μύθος της Αμαρυλλίδας που μετά από πολύ πόνο κέρδισε τον έρωτα του νέου που αγαπούσε.