Η γλυκόπικρη ιστορία του Ήχος και Φως!

Pοδούλα Λουλουδάκη

Το υπερθέαμα που διεκόπη ξαφνικά, ο κήπος που έκλεισε τις πύλες του και οι παλιοί τουρίστες που έρχονται και το ψάχνουν

Μια πικρή ιστορία για τη Ρόδο, το κλείσιμο του Ήχος και Φως- έτσι απλά, το Μάιο του 2008 ενώ ήταν η ώρα ν΄ ανοίξει για τη σαιζόν- λαμβάνει τέλος σε λίγο καιρό αφού ένα υπερθέαμα τρισδιάστατο, από τώρα και στο εξής, θα παρουσιάζεται τα βράδια στον Κήπο του και πάνω στα τείχη του Κάστρου.

Σε λίγους μήνες που θα ολοκληρωθούν οι εργασίες και το όνειρο της παρούσας δημοτικής αρχής καθώς και όλων των Ροδίων θα γίνει πραγματικότητα, οι παλιοί τουρίστες δεν θα ‘ρχονται πια να ρωτούν «πού είναι το ‘Ηχος και Φως», θα το απολαμβάνουν.

Και ο δημοτικός κήπος θα είναι ανοιχτός και πλήρως αναβαθμισμένος χωρίς καγκελόπορτες ελεύθερος για τον κόσμο που θα τον σεργιανίζει, θα πίνει τον καφέ του, και θα παίρνει ανάσα ξεγνοιασιάς, στο κέντρο της πόλης.

Μας αξίζουν όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα! Αυτά που είχαμε δηλαδή βελτιωμένα γιατί αν η Ρόδος ξαναέχει αυτά που είχε, αν γίνει όπως ήτανε θα ΄ναι βασίλισσα και πάλι!

Τι έγινε και έκλεισε το 2008 το Ήχος και Φως, μετά από 47 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του, κανείς δεν το ΄βρε και δεν το ΄πε ακόμα.

Ο Κωνσταντίνος Ανδρουλάκης, προϊστάμενος του Ήχος και Φως από το 2000 που παρέλαβε από τον αείμνηστο Δημήτρη Σαρρή- τον πιο στενό συνεργάτη του δημάρχου Πετρίδη, μιλάει πρώτη φορά για τις συνθήκες της περιόδου εκείνης.

Τότε που μια γιορτή ξεκινούσε κάθε βράδυ στον κήπο της πλατείας Ρίμινι και από τα τείχη του Κάστρου, σε πέντε γλώσσες ακουγόταν η φωνή του Μάνου Κατράκη και του Όρσον Γουέλς που “μετέφερε” τον κόσμο στην εποχή του άνισου αγώνα των Ιπποτών-Σταυροφόρων του Αγίου Ιωάννου και του ηρωικού λαού της Ρόδου, ενάντια στην επεκτατική διάθεση των μυριάδων του τουρκικού στρατού υπό την ηγεσία του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή.

Και μπορεί όταν θ΄ ανοίξει πάλι, η τεχνολογία να είναι υπερσύγχρονη, αλλά και η παλιά εποχή είχε τη γοητεία της κι αυτή τη γλυκόπικρη ιστορία θα πούμε σήμερα.

Ήσασταν διστακτικός στο να μιλήσετε, δεν μιλήσατε ποτέ γι’ αυτά από τότε!

Όταν πριν από 11 χρόνια έκλεισε το Ήχος και Φως, λίγοι αναρωτήθηκαν το γιατί και το πώς!

Πώς έγινε λοιπόν, ποιες ήταν οι συνθήκες πριν το κλείσιμο;
Στην αρχή του κάθε έτους και κατόπιν συνεννόησης με τον αρμόδιο συντονιστή, το Ελληνικό Φεστιβάλ Α.Ε (Εταιρεία Δημοσίου που ανήκε στο Υπουργείο Πολιτισμού), γινόταν μια συζήτηση για την προετοιμασία και τα δεδομένα που αφορούσαν την κάθε σαιζόν. Το συγκεκριμένο χρόνο όμως, το 2008 και αφού έγιναν πολλές προσπάθειες από πλευράς μας, το τοπίο για το Ήχος και Φως παρέμενε θολό.

Η συζήτηση-έρευνα-προετοιμασία για τη σαιζόν 2008 δεν έγινε ποτέ. Φτάσαμε στο Μάιο, το μήνα που άνοιγε τις πύλες του και συνειδητοποιήσαμε ότι δεν πρόκειται ν΄ ανοίξει, τουλάχιστον άμεσα. Από τότε πέρασαν 11 χρόνια. Αξίζει να διευκρινιστεί ότι το 1999 ο ΕΟΤ διασπάστηκε και τα Ήχος και Φως της Αθήνας και της Ρόδου που παρέμεναν ανοιχτά αφού της Κέρκυρας είχε κλείσει, περιήλθαν στη διαχείριση του Ελληνικού Φεστιβάλ Α.Ε., φορέα διοργάνωσης καλλιτεχνικών εκδηλώσεων στο Λυκαβηττό, την Επίδαυρο, το Ωδείο Ηρώδου του Αττικού και αλλού. Από το 1961 έως το 1999 λειτουργούσε υπό την αιγίδα του ΕΟΤ.

Κι έκλεισε παρά τα κερδοφόρα τελευταία χρόνια!
Ακριβώς και παρά τις πολύ πετυχημένες εκδηλώσεις που διοργανώνονταν επίσης εκεί πέραν των παραστάσεων του Ήχος και Φως. Να πούμε εδώ ότι ο Δήμος Ρόδου το 2008 είχε ζητήσει και είχε πάρει τη διαχείριση από το Ελληνικό Φεστιβάλ το οποίο είχε παραχωρήσει τα δικαιώματα χρήσης του θεάματος. Παρόλα αυτά το Ήχος και Φως έκλεισε μετά από 47 χρόνια συνεχούς λειτουργίας του, από το 1961.

Αναλάβατε προϊστάμενος του Ήχος και Φως το 2000 από τον αείμνηστο Δημήτρη Σαρρή ο οποίος βρισκόταν σ΄ αυτή τη θέση από το 1961 ως ένας από τους στενότερους συνεργάτες του αείμνηστου δημάρχου Πετρίδη!
Παρέλαβα το Θέαμα από τον αείμνηστο Δημήτρη Σαρρή το 2000. Ξεκινήσαμε αμέσως τη διαφημιστική του προβολή, αναβαθμίσαμε και ενισχύσαμε τα οπτικοακουστικά μέσα, στον Κήπος ο οποίος είναι δημοτικός και τον συντηρούσε πάντα ο δήμος της Ρόδου φιλοξενήθηκαν εκδηλώσεις μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας και events. Για παράδειγμα τη χρονιά που έκλεισε φιλοξενήσαμε στον Κήπο του το επίσημο δείπνο των συντελεστών της ταινίας El Greco, τον σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή, τους πρωταγωνιστές της ταινίας και κόσμο του θεάματος αμέσως μετά την πρώτη προβολή της που έγινε στο κινηματοθέατρο Μετροπόλ.

Σε τι αναφερόταν το Θέαμα που προσέλκυε τουρίστες απ΄ όλο τον κόσμο;
Ήταν ένα ιστορικό- οπτικοακουστικό θέαμα που παρουσίαζε τον άνισο αγώνα των Ιπποτών-Σταυροφόρων του Αγίου Ιωάννη και του ηρωικού λαού της Ρόδου, απέναντι στο Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και τα ασκέρια του, το 1522 όταν πολιόρκησε τη Ρόδο. Το θέαμα αυτό διαδραματιζόταν μέσα στο Δημοτικό Κήπο, και οι θεατές που κάθονταν σε καρέκλες στις κερκίδες άκουγαν τους διαλόγους και τους ήχους των μαχών που συνοδεύονταν από ανάλογα φωτιστικά και ακουστικά εφέ, στις επάλξεις του Κάστρου. Η λειτουργία του Ήχος και Φως ξεκινούσε το Μάιο και έκλεινε στο τέλος Οκτώβρη κάθε έτους. Το θέαμα είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν 500 άνθρωποι. Η πρώτη παράσταση ξεκινούσε στις εννέα το βράδυ, είχε διάρκεια γύρω στο 50 λεπτά και ακολουθούσαν άλλες δύο. Ανάλογα τη μέρα και την ώρα οι παραστάσεις ήταν στα ελληνικά, τα αγγλικά, τα γερμανικά, τα γαλλικά και τα σουηδικά. Το εισιτήριο τα τελευταία χρόνια ήταν στα 7 ευρώ και υπήρχε παιδικό και φοιτητικό.

Βελτιώθηκαν κατά πολύ τα οπτικοακουστικά στη διάρκεια των χρόνων.
Στην αρχική του λειτουργία δούλευε με τα μηχανήματα της εποχής. Αργότερα έγινε τεχνική αναβάθμιση στην ποιότητα του ήχου. Την πρώτη περίοδο έπαιζαν με μπομπίνες και ο ήχος ερχόταν μέσω των ηχοστύλων που ήταν τοποθετημένες σε όλο τον Κήπο. Οι μπομπίνες αργότερα αντικαταστάθηκαν από κασετόφωνο και στη συνέχεια και μέχρι τα τελευταία χρόνια έπαιζε CD και στο τέλος πια υπολογιστής. Παράλληλα ενδυναμώθηκαν αρκετά σημεία του Κήπου και του Κάστρου με επιπλέον φωτιστικά σώματα. Το Ήχος και Φως σταμάτησε τη λειτουργία του τότε κι ας ήταν η καλύτερή του στιγμή!