Εκείνοι που φεύγουν....

Rodiaki NewsRoom

Πριν μερικές μέρες έφυγε αιφνίδια από τον μάταιο τούτο κόσμο …ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΑΣ, βυθίζοντας την οικογένεια του, τους φίλους και συνεργάτες του, σε βαθύτατη θλίψη και απόγνωση.

Για όσους αναγνώστες και συμπολίτες μας το όνομα αυτό δεν σημαίνει τίποτα…σπεύδω να τους πληροφορήσω ότι ο Θεόδωρος Παπαδάς ήταν διακεκριμένος ιατρός , χειρούργος ΩΡΛ και πανεπιστημιακός καθηγητής στην Ιατρική σχολή του Παν/μίου Πατρών.

Ηταν παντρεμένος με την ροδίτισσα Παρασκευή Κυπριώτου – οδοντίατρο, κόρη του Πλάτωνος Κυπριώτη οικονομολόγου και συγγραφέως γόνου παλιάς ροδίτικης οικογένειας- και διέμεναν στην Πάτρα. Παρά το γεγονός ότι ήταν κάτοικοι Πατρών ανελλιπώς επισκέπτονταν την Ρόδο και τους συγγενείς .

Ο Θ. Παπαδάς αγαπούσε τη Ρόδο ως να ήταν η γενέτειρα πόλη του. Αν και καταγόταν από τα Κρέστενα Ηλείας, δεν παρέλειπε σε κάθε άδεια του να επισκέπτεται το νησί μας όχι μόνο για ολιγοήμερες διακοπές αλλά και για άλλους λόγους που θα παραθέσω παρακάτω….

Ο άνθρωπος αυτός , αυτοδημιούργητος, προερχόμενος από αγροτική οικογένεια της Ηλείας, είχε καταφέρει με υπεράνθρωπες προσπάθειες να σπουδάσει Ιατρική , να μετεκπαιδευτεί σε Πανεπιστήμια Αμερικής και Ευρώπης και να δημιουργήσει ένα διδακτορικό ιστορικό και μία καριέρα λαμπρή και αξιοζήλευτη.

Υπήρξε διεθνής σύνεδρος , ερευνητής, δημοσίευσε πλήθος άρθρων σε ιατρικά περιοδικά και εφημερίδες εντός και εκτός Ελλάδος. Εν κατακλείδι ήταν μία αξιοθαύμαστη προσωπικότητα που πέρα από τα τυπικά προσόντα και τις «περγαμηνές» διέθετε το … “ΔΙΠΛΩΜΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥ”.

Απλός, κοινωνικός, ευχάριστος, ανθρωπιστής είχε όλα τα στοιχεία που τον έκαναν ξεχωριστό και δημοφιλή. Είχε σώσει τόσους ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα και δεν ήταν τυχαίο που η φήμη του ως ιατρού εξαπλώθηκε πέρα από την Πάτρα σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, στην Δυτική Ελλάδα ακόμα και στη Ρόδο…

Η κηδεία του έγινε στην Αχαϊκή πρωτεύουσα με μεγάλες τιμές παρουσία ενός μεγάλου πλήθους που έραινε με λουλούδια , χειροκροτούσε και θρηνούσε την απροσδόκητη απώλεια του.

Έξω από την πόρτα του γραφείου του, οι φοιτητές της ιατρικής σχολής άφησαν λουλούδια και έγραψαν: “ΕΞΑΙΡΕΤΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ-ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΙΜΙΟΣ”. Νομίζω ότι η τελευταία φράση τα περικλείει όλα, σε μια εποχή όπου στον βωμό του κέρδους και του συμφέροντος εξαγοράζονται συνειδήσεις και αξίες.

Ο Θεόδωρος Παπαδάς που λάτρευε τη Ρόδο αγωνίστηκε να αφήσει ένα έργο πολιτιστικής κληρονομιάς και αρχιτεκτονικής αξίας στην πόλη μας. Επί 20 περίπου χρόνια και παρά τις τόσες υποχρεώσεις και σκοτούρες του, δούλεψε συστηματικά και επίμονα για την αναστήλωση και αναπαλαίωση του ιπποτικού πύργου -κληρονομιά της συζύγου του, που βρίσκεται στα όρια της Ιαλυσσού.

Παρα τις αντικειμενικές δυσχέρειες που συνάντησε σε αυτό το φιλόδοξο και πολυδάπανο έργο του και παρά την απόσταση που τον χώριζε, κατάφερε λίγο πριν πεθάνει να εγκαινιάσει και να χαρεί έστω και προσωρινά με φίλους και συγγενείς το δημιούργημα του, αφήνοντας και στη Ρόδο την προσωπική του σφραγίδα.

Ο διατηρητέος πύργος μεγάλης αρχιτεκτονικής και αρχαιολογικής αξίας, ορθώνεται επί της οδού 9ης Μαίου 56 στην Ιαλυσσό, οικοδομήθηκε στην περίοδο των Ιπποτών (1306-1521 μ.χ.) και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως τόπος διαμονής πολεμιστών του ιπποτικού τάγματος.

Κατά τη μαύρη περίοδο της Τουρκοκρατίας λειτούργησε ως Κρυφό Σχολείο για τα ελληνόπουλα της περιοχής. Με απόφαση της αειμνήστου Μελίνας Μερκούρη και της Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων χαρακτηρίστηκε ιστορικό διατηρητέο μνημείο και έτσι με αυτή την ταυτότητα παραδίδεται στις επόμενες γενεές όχι μόνο της Ρόδου αλλά και της επικράτειας.

Αυτός ήταν ο ακούραστος, δημιουργικός και πρωτοπόρος Θεόδωρος Παπαδάς !!
Ας αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση και ας είναι ελαφρό το χώμα της πελοποννησιακής γης που τον σκεπάζει… Αιωνία του η μνήμη!!

ΜΑΡΙΕΤΤΑ ΣΟΥΣΟΥΔΗ
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ