Η θεραπεία των ηλικιωμένων καρδιοπαθών

Rodiaki NewsRoom

Άρθρο του
Δημήτρη Κρεμαστινού*

Ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα θέματα που απασχόλησαν το πρόσφατο Πανευρωπαϊκό Καρδιολογικό Συνέδριο στο Παρίσι ήταν η θεραπεία των ηλικιωμένων ασθενών.

Συγκεκριμένα, ελέχθη ότι το συμπέρασμα που προκύπτει από όλες τις μέχρι σήμερα δημοσιευμένες μελέτες, το οποίο εκφράζεται από τον τίτλο της σχετικής διάλεξης«Θεραπεύοντας τον ηλικιωμένο άρρωστο. Πρώτα μην του κάνεις κακό». Είναι πράγματι ιδιαίτερης σημασίας το γεγονός ότι πρέπει να ισοσκελίζεται η αποτελεσματικότητα της θεραπείας με τις πιθανές συνέπειες των ανεπιθύμητων παρενεργειών των φαρμάκων ή των επεμβατικών πράξεων. Με απλά λόγια το ρίσκο της θεραπείας σε αντιπαράθεση με την ωφέλεια από τη θεραπεία. Τονίσθηκε ιδιαίτερα ότι οι ηλικίες που χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή είναι οι ηλικίες άνω των 80 ετών. Στις ηλικίες αυτές χορηγώντας ένα φάρμακο ωφέλιμο για τις νεότερες ηλικίες μπορεί να προκαλέσει μη αναστρέψιμη βλάβη.

Με την πάροδο της ηλικίας, η καρδιά χάνει πρώτα την ελαστικότητά της και αργότερα τη συσπαστικότητά της, με συνέπεια η καρδιακή ανεπάρκεια να είναι δεκαπλάσια σε ηλικίες άνω των 65 ετών. Έτσι τα φάρμακα που χορηγούνται για την καρδιακή ανεπάρκεια δεν θα πρέπει να έχουν ως παρενέργειες βλάβη άλλων ζωτικών οργάνων όπως π.χ. νεφρών, ήπατος, εγκεφάλου ιδιαίτερα μάλιστα εάν τα όργανα αυτά παρουσιάζουν εκφυλιστικές βλάβες λόγω της ηλικιακής φθοράς.

Η υπέρταση (πίεση) που εμφανίζεται για πρώτη φορά σε ανθρώπους άνω των 65 ετών θα πρέπει να θεραπεύεται με ηπιότερα φάρμακα που να έχουν τις λιγότερες δυνατές παρενέργειες στα βασικά ζωτικά όργανα.
Το ίδιο συμβαίνει με την αθηροσκλήρωση των αρτηριών και το έμφραγμα του μυοκαρδίου, το οποίο έχει βαρύτερη πρόγνωση με πενταπλάσια θνητότητα λόγω της συνολικής επικίνδυνης χρόνιας φθοράς όλων των άλλων οργάνων.

Όσον αφορά τις βαλβίδες καρδιάς, η χρόνια φθορά τους δημιουργεί προϋποθέσεις στένωσης (δεν ανοίγουν φυσιολογικά) ή ανεπάρκειάς τους (δεν κλείνουν υδατοστεγώς) λόγω σκλήρυνσής τους και εναπόθεσης ασβεστίου πάνω τους. Στις περιπτώσεις αυτές πρέπει να αποφεύγεται η εγχείρηση και να προτιμούνται οι επεμβατικές μέθοδοι αντικατάστασης των βαλβίδων.
Τέλος, συμπερασματικά τα φάρμακα στην τρίτη ηλικία πρέπει να χορηγούνται με ιδιαίτερη προσοχή γιατί τόσο οι δράσεις τους όσο και οι παρενέργειες τους πολλές φορές είναι δραματικές.

Μετά από 2.500 χρόνια διερωτάται κανείς άραγε πόσο απέχει ο τίτλος της συγκεκριμένης διάλεξης από τους αφορισμούς του Ιπποκράτη «Μη βλάπτειν παράλληλα με το ωφελέειν τον ασθενή»..
* Το άρθρο του κ. Κρεμαστινού δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ”.