Τα κτήρια της λήθης και της θλίψης στη νέα μαρίνα της Ρόδου

Rodiaki NewsRoom

Γράφει η Ελένη Καραγιάννη*

Στην περιοχή του Αγίου Νικολάου, στην ανατολική πλευρά της πόλης της Ρόδου δίπλα στη νέα μαρίνα, η εικόνα των κτηρίων που έχουν εγκαταλειφθεί δεν είναι η καλύτερη.

Αναφερόμαστε σε περιοχές συνεχούς αναβάθμισης του αστικού περιβάλλοντος όπου συνυπάρχουν ιστορικά και νεότερα κτήρια που δυστυχώς παρουσιάζουν μια εικόνα ξεχασμένων κτηρίων στα μονοπάτια της λήθης της ιστορίας.

Η οικονομική και βιομηχανική ανάπτυξη του νησιού την εποχή της Ιταλοκρατίας και έπειτα, στηριζόταν σε πολλούς τομείς της οικονομίας: ναυτιλία, εκπαίδευση, οινοποιία, βιοτεχνία κ.λπ. όπως αποτυπώνεται και στη χρήση των κτηρίων της Ιταλοκρατίας που στέκουν ερειπωμένα να μας θυμίζουν μια άλλη εποχή, αποδεικνύοντας στο παρόν την απαξίωσή μας για διαφύλαξη της Ιστορικής μας Μνήμης μέσα από τη διάσωσή τους.

Στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν και άλλα κτήρια που προφανώς δημιουργήθηκαν μετέπειτα και δεν μπορούμε να καταλάβουμε πλέον ούτε γιατί κτίστηκαν εκεί ούτε τι ακριβώς εξυπηρετούν ή αν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για την αξιοποίησή τους.

Η θλίψη που μας προκαλούν δεν οφείλεται μόνο στο ότι στέκουν εκεί ερείπια χωρίς να χρησιμοποιούνται για στέγαση δομών ή υπηρεσιών προς το όφελος των πολιτών. Κυρίως οφείλεται στη λήθη που προήλθε με το πέρασμα του χρόνου αφού πλέον δε θυμόμαστε γιατί ανεγέρθηκαν.

Τα συγκεκριμένα κτήρια τα οποία θυμίζουν κουφάρια πλοίων που ναυάγησαν πριν εκτελέσουν το δρομολόγιο για το οποίο κατασκευάστηκαν, φαίνεται να μην είχαν συμπεριληφθεί στην προοπτική για την ανάπτυξη του ανατολικού μετώπου της πόλης Ρόδου σε συνδυασμό με τη λειτουργία της νέας μαρίνας και της εν γένει περιοχής.

Ένας εκ νέου χωροταξικός σχεδιασμός για τη χρήση και την αξιοποίησή τους, ενδεχομένως να εξυπηρετούσε διάφορες ανάγκες της πόλης σε πολλούς τομείς, όπως της εκπαίδευσης, του αθλητισμού αλλά και του πολιτισμού με δημιουργία πολυχώρων, αφού πλέον το πρότυπο της αυτόνομης Ρόδου που παρήγαγε σχεδόν τα πάντα μας έχει εγκαταλείψει ανεπιστρεπτί προ 20ετίας.

Επομένως με αναθεωρημένες προτάσεις και πνεύμα αναγέννησης θα μπορούσαμε να δώσουμε «ζωή» στα κτήρια αυτά με όφελος την ανάπτυξη της παιδείας, του πολιτισμού και κατ’ επέκταση της οικονομίας και του τουρισμού σε μια σύγχρονη πολιτιστική πρωτεύουσα νομού που αναπτύσσεται συνεχώς και εξελίσσεται παράλληλα με την εξέλιξη των κατοίκων της.

*Αθλήτρια τριάθλου, απόφοιτη τμ. Μεσογειακών Σπουδών Πανεπιστημίου Αιγαίου, απόφοιτη ΑΣΠΑΙΤΕ παρ. Ρόδου.