Mια αγκαλιά η Λέρος για οικογένεια Ιρανών προσφύγων

Rodiaki NewsRoom

Όπως δημοσιεύει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για του Πρόσφυγες, όταν ο Servin και η Asma έφτασαν στη Λέρο τον Δεκέμβριο του 2018, δεν φανταζόντουσαν ότι τρία χρόνια μετά θα είχαν στο νησί μια νέα ζωή, μια πανέμορφη κορούλα και μια κοινότητα που τους υποδέχτηκε.

O Servin και η γυναίκα του Asma αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους το Ιράν για θρησκευτικούς λόγους. Αναγκάστηκαν να διαφύγουν από την Τουρκία στην Ελλάδα μέσα σε μια μικρή βάρκα. Ωστόσο, στη διάρκεια του ταξιδιού τούς εγκατέλειψαν εν μέσω της θάλασσας και από τύχη κατάφεραν να φτάσουν ζωντανοί στις ακτές της Λέρου.

Μετά την καταγραφή τους έμειναν στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Λέρου. Οκτώ περίπου μήνες αργότερα, η Asma βρήκε δουλειά στην κουζίνα ενός τοπικού εστιατορίου. Ο αδερφός του ιδιοκτήτη προσέφερε δουλειά στη συνέχεια και στον άντρα της Servin σε ένα μικρό λιμανάκι του νησιού.

Το ότι βρήκαν δουλειά ήταν πολύ σημαντικό για το ζευγάρι, γιατί αρχικά τα αιτήματα ασύλου τους απορρίφθηκαν και δεν δικαιούνταν πια να λαμβάνουν βοήθεια. Άσκησαν προσφυγή και τελικά, τον Μάιο του 2021, τους δόθηκε προσφυγικό καθεστώς. Σχεδόν την ίδια στιγμή, καλωσόρισαν στη ζωή τους ένα κοριτσάκι, το οποίο είναι πλέον σχεδόν ενός έτους και η μόνη ζωή που έχει γνωρίσει είναι αυτή στο νησί. Αν και ο Servin και η Asma υπήρξαν τυχεροί και είχαν σημαντική στήριξη, οι γραφειοκρατικές και τεχνικές δυσκολίες που έχουν να αντιμετωπίσουν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα για να ενταχθούν είναι πολλές και ορισμένες φορές αποθαρρυντικές.

«Όταν φτάσαμε στη Λέρο, δεν ήταν μέσα στα σχέδιά μας να μείνουμε εδώ. Αλλά γνωρίσαμε μια οικογένεια που μας άνοιξε το σπίτι της, μας αγκάλιασε και πήραμε την απόφαση να μείνουμε στο νησί… Χτίσαμε τη νέα μας ζωή εδώ», αναφέρει ο Servin, ένας πρόσφυγας από το Ιράν ο οποίος εργάζεται και ζει στη Λέρο χαρούμενα μαζί με τη γυναίκα του και την κόρη του.

Για τον Servin, η στήριξη από την κοινότητα υπήρξε πολύ σημαντική καθώς διευκόλυνε την ένταξή τους στη ζωή στην Ελλάδα. «Έχουμε πολλούς φίλους εδώ. Συναδέλφους και γείτονες. Μαζευόμαστε όλοι μαζί για να φάμε και να πιούμε κάτι, είτε έρχονται εκείνοι στο σπίτι μας είτε πηγαίνουμε εμείς στο δικό τους. Έχουμε τον δικό μας μικρό κοινωνικό κύκλο εδώ», λέει ο Servin.

«Τα τελευταία τρία χρόνια, είχαμε και καλές και κακές μέρες. Υπάρχουν ακόμα δυσκολίες που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε. Μερικές φορές πασχίζουμε να τα βγάλουμε πέρα, όπως και πολλές ελληνικές οικογένειες. Αλλά προς το παρόν, δεν είναι στα σχέδιά μας να πάμε αλλού… Έχουμε εδώ ανθρώπους που μας αγαπούν, και τους αγαπάμε κι εμείς», προσθέτει ο Servin.