H Ελλάδα του facebook και twitter

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Φίλιππος Ζάχαρης
zachfil64@gmail.com

Δεν ξέρει κανείς από που να ξεκινήσει και να προσπαθήσει να αλλάξει τις συνήθειες του, μιας και στην Ελλάδα προβλήματα που σε άλλες χώρες έχουν επιλυθεί εδώ και δεκαετίες, μόλις τώρα μπαίνουν σε κάποια σχετική σειρά.

Και λέω «σχετική» γιατί όλα τα πράγματα στην Ελλάδα δεν κυλούν ομαλά, καθώς όχι μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και οι πολίτες που τόσες δεκαετίες τις στηρίζουν επιλέγοντάς τες, δεν φαίνονται διατεθειμένες να τα αλλάξουν.

Θέλω να πω, ότι το κακό ξεκινά από κάτω και φτάνει ως την επίσημη κυβερνητική εξουσία που απλά είναι η αντανάκλαση της θέλησης των πολιτών. Αν οι πολίτες δηλαδή ήθελαν πραγματικά να μεταβάλλουν άρδην την κατάσταση, θα επέλεγαν τους κατάλληλους τρόπους αντίδρασης με μαζικότητα και όχι επιλεκτικά ανά επαγγελματικό κλάδο, που μόλις ικανοποιούνται οι απαιτήσεις του παύει την διαμαρτυρία.

Τα συνδικάτα και τα σωματεία είναι ξεπουλημένα στα κόμματα που τοποθετούν τα δικά τους παιδιά στις αντίστοιχες καίριες θέσεις εργασίας. Και βέβαια σήμερα δεν υπάρχει μάχιμο προλεταριάτο ούτε καν λούμπεν. Υπάρχουν μόνο πλούσιοι, που αποχαυνώνονται με τις υλικές απολαύσεις, και φτωχοί που ονειρεύονται να γίνουν πλούσιοι για να αποβλακωθούν.

Από που λοιπόν να ξεκινήσει κανείς να αλλάξει την κατάσταση; Από που να αντλήσει κουράγιο και αισιοδοξία; Από τις μικρές χαρές και τις μικρές αλλά όμορφες συνέργειες, που λειτουργούν ως οάσεις ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Από ανθρώπους που δεν έπαψαν να είναι άνθρωποι και που δεν ξεπουλιούνται για ένα κομμάτι ψωμί. Γιατί, ναι μεν το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, όμως ο πάτος του βαρελιού έγινε απόπατος.

Λύση λοιπόν υπάρχει, όσο και αν μία μεγάλη μερίδα του κόσμου θέλει να βολεύεται στα κεκτημένα και συνδέεται ψυχωτικά με την κάθε λογής εξουσία πέραν της πραγματικής εξουσίας του λαού. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι μόλις ο καθένας βάλει πέντε φράγκα στην τσέπη και διασφαλίσει ότι δεν θα τον καλούν καθημερινά οι τράπεζες για την εξόφληση των δανείων ούτε θα τρέχουν οι απλήρωτοι λογαριασμοί, θα ξεχάσει μια για πάντα τη στέρηση και την έλλειψη παιδείας, εντασσόμενος στους μηχανικούς αυτοματισμούς του σήμερα.

Σκεφθείτε λοιπόν τον σημερινό Έλληνα που πανηγυρίζει για τις μερικές ψηφιακές αλλαγές, που αδιαφορεί αν αυτές οι αλλαγές σημαίνουν απώλειες θέσεων εργασίας γιατί αυτό που προέχει, είναι να μην χάσει αυτός τη δική του δουλειά, αυτόν τον πολίτη που μιλά για ανάπτυξη, ευημερία και πρόοδο επειδή δεν στέκεται στις ουρές των ταμείων των τραπεζών και των ΔΕΚΟ, αλλά εξοφλεί ηλεκτρονικά και χωρίς κόπο τα χρέη του.

Σκεφθείτε τον που αναφωνεί ενθουσιασμένος με τα γρήγορα ταξίδια στους σύγχρονους αυτοκινητόδρομους που τους χρυσοπληρώνει αλλά επειδή έχει πακτωλό χρήματων δεν τον απασχολεί ούτε καν το κόστος κατασκευής του εν λόγω δρόμου, παρά μόνο αν ο μπροστινός οδηγός δεν αφήνει τη ΛΕΑ ελεύθερη.

Όλα αυτά είναι οι παθογένειες του σημερινού Έλληνα, που ζώντας χρόνια μέσα στην στέρηση και την κακομοιριά, δηλώνει σήμερα επίσημος ελεγκτής του κράτους μέσα από το facebook και το twitter. Ακριβώς για όλους αυτούς τους λόγους, η Ελλάδα δεν πρόκειται να ξεφύγει από τη μιζέρια της και οι πολίτες θα αναζητούν την τύχη τους μέσα από την εταιρική κοινωνική ευθύνη των πολυεθνικών που αφού πρώτα κατέστρεψαν τον πλανήτη ποικιλοτρόπως, κάνουν τώρα και τους τιμητές.

Στην υπόλοιπη Ευρώπη, και βασικά στον πολιτισμένο κόσμο, σαφώς και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όμως τη μιζέρια της Ελλάδας που ξύπνησε μια μέρα με ιστιοπλοϊκά, 4x4, ταχύπλοα, μαούνες και κάθε είδους ευτελής αξίας καταναλωτικά αγαθά, ο πλούτος εκφράζεται με κάθε είδους κόμπλεξ και ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ο υπόλοιπος κόσμος – και δεν εννοώ φυσικά εκεί που εξακολουθεί να υπάρχει ακραία φτώχια για τους γνωστούς λόγους των συμφερόντων της ευημερούσας Δύσης και Ανατολής – επειδή ακριβώς ζούσε σε στοιχειωδώς οργανωμένα κράτη, δεν υπήρξε ποτέ η ανάγκη για την όποια φιγούρα και εφέ.

Υπάρχουν άλλα σαφώς αρνητικά, πάντως όχι η υποκριτική συμπεριφορά ενός λαού που ψάχνει να νοιώσει ευρωπαίος επειδή εξυπηρετείται πλέον από την οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού ή κόβει βόλτες με πανάκριβα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και πατίνια στο όνομα δήθεν της αντιρρυπαντικής τεχνολογίας.

Αυτά και άλλα πολλά για όσους θέλουν να καταλάβουν τι σημαίνει για την Ελλάδα εν έτη 2022 να βγάζει κανείς ηλεκτρονικά ένα πιστοποιητικό. Αυτά, για όλους εκείνους που δεν σέβονται πως υπάρχει κόσμος που χάνει την εργασία του για όλη αυτή την αυτοματοποίηση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό στο όνομα του γραφειοκρατικού χάους των προηγούμενων δεκαετιών.

Πρόκειται για τη χώρα όπου είτε θα ταλαιπωρείται ο πολίτης στις ουρές, είτε θα λύνει το πρόβλημά του σε 2’’ επιβαρύνοντας τη θέση του διπλανού του. Και όλα αυτά, επειδή ετούτη η χώρα ποτέ δεν θέλησε να λύσει με κοινωνικό σεβασμό τα πολλά προβλήματα, εφευρίσκει κάθε φορά τρόπους εξόντωσης των πολιτών της στο όνομα της ευκολίας και του αυτοματισμού. Κάτι που δεν έγινε ποτέ στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Και όλο αυτό στην Ελλάδα το ονομάζουν θετική εξέλιξη και πρόοδο, όταν οι μισοί ξοδεύουν ασυστόλως, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς σημαίνει ταμείο ανεργίας γιατί έχουν καπαρώσει τις καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας σκάβοντας κάθε φορά επιμελώς τον λάκκο των συναδέλφων τους, και οι άλλοι μισοί απλά λιμοκτονούν.