Ο παπάς των Αγίων Αποστόλων που πήρε με άριστα και το πτυχίο του δασκάλου!

Rodiaki NewsRoom

Ο πατέρας Παΐσιος, μέσα στην ιεροσύνη έδωσε δύο φορές πανελλαδικές και πήρε το πτυχίο του θεολόγου και του δασκάλου

Συνέντευξη στη Ροδούλα Λουλουδάκη

Είναι διαφορετικός αυτός ο παπάς. Τόσο που λες ότι αν δεν ήταν παπάς, θα είχε πολλά να κάνει! Μέσα στην ιεροσύνη κι επέδειξε τέτοιο ζήλο, με ό,τι ασχολήθηκε. Έτσι, και πήρε δίνοντας πανελλαδικές εξετάσεις δύο φορές, το πτυχίο του θεολόγου από το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας, το 2008 και του δασκάλου τώρα πριν λίγες μέρες, από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου!

Δάσκαλος ήθελε να γίνει όταν ήταν παιδί, και έγινε τώρα που μπόρεσε. Γιατί δεν εγκατέλειψε το όνειρό του, γιατί αυτός όταν τον τυραννά η ζωή, καταφεύγει στο σπήλαιο της γνώσης.
Αφιερώνει αυτό το πτυχίο του, που πήρε στην Τάφρο πριν λίγες μέρες, στον αδελφό του που εδώ κι ενάμιση χρόνο είναι πια στη γειτονιά των αγγέλων. Από το κρεβάτι του τον ρωτούσε, «διάβασες, πέρασες το μάθημα…»; Κι ο πατέρας Παΐσιος, ο Τάσος Φαρμακίδης κατά κόσμον, ο δικός του Τάσος, το περνούσε πάντα!

Μία ακόμα φορά τον είχα συναντήσει στην πανέμορφη Ιερά Μονή Αγίων Αποστόλων που τη συντηρεί με μεράκι ο ίδιος κι οι ενορίτες του, όπως μου τονίζει. Ήταν το 2014 που το συσσίτιο το οποίο παρείχε με δική του μέριμνα σχεδόν σε όλη την έκταση της πόλης, είχε γίνει βραχνάς λόγω πρακτικών θεμάτων, που δεν λύνονταν.
Η ίδια φλόγα και σήμερα, ο ίδιος άνθρωπος ίσως με ακόμα μεγαλύτερη την πίστη ότι αυτός ο κόσμος θα αλλάξει αν γίνουμε καλύτεροι εμείς.

«Εγώ άρχισα «διαφορετικά», μου λέει το απόγευμα της Παρασκευής. Πρώτα έγινα ιερέας, μετά φοιτητής Θεολογίας οπότε πήρα και το πτυχίο μου και στη συνέχεια πάλι με πανελλαδικές εξετάσεις, δάσκαλος».

Είστε Ροδίτης;
Συμιακός στην καταγωγή, γεννημένος στη Ρόδο. Κατά κόσμον, Αναστάσιος Φαρμακίδης. Μεγάλωσα στις Επτά Βαγιές, Αγία Αναστασία, Άγιο Ιωάννη, πήγαινα στο φημισμένο 5ο Δημοτικό Σχολείο τη δεκαετία του ‘70, στο Βενετόκλειο.

Τι θέλατε να γίνετε όταν ήσασταν μικρός;
Αυτό ακριβώς που μόλις τώρα έγινα. Δάσκαλος! Δεν υπήρχαν τότε οι οικονομικές δυνατότητες, δεν είχα τη δυνατότητα για φροντιστήρια. Στην τελευταία τάξη διάβασα πολύ, έγραψα καλά, αλλά δεν έπιασα τη βάση για το Παιδαγωγικό επειδή συνυπολογίζονταν και τα προηγούμενα χρόνια και πέρασα σε ΤΕΙ Λογιστικής, κάτι που δεν μ’ ενδιέφερε. Πήγα, αλλά δεν το ήθελα. Το προσπάθησα γιατί το ταξίδι πάντα το κάνω, άφησα τέσσερα-πέντε μαθήματα, στο τέλος.

Και πώς προέκυψε η ιεροσύνη;
Η ιεροσύνη δεν είναι κάτι που το μελετάς και γίνεται. Η ιεροσύνη είναι κάτι που έρχεται εξ αρπαγής. Σε αρπάζει. Κι αυτό είναι το ωραίο. Έγινα ιερέας επειδή το αισθάνθηκα, γιατί το έχω ανάγκη, γιατί το θέλω. Έρχομαι να κοινωνήσω γιατί το θέλω. Μόνο έτσι γίνεται. Όμως είμαι άνθρωπος που θέλω να διανθίζω τη ζωή μου, να έχω σκοπό και να έχω έμπνευση.

Το 2006 ο Μητροπολίτης μας από τον Άγιο Ισίδωρο, μ’ έφερε στους Αγίους Αποστόλους και αναλαμβάνουμε από το 2008 να φτιάξουμε το Πνευματικό Κέντρο που λειτουργεί ως χώρος ενισχυτικής διδασκαλίας, αγιογραφίας, χειροτεχνίας και ψηφιδωτού ώστε να απασχολούνται δημιουργικά τα παιδιά και οι ενορίτες. Μας στήριξε τότε ο δήμαρχος Χατζής Χατζηευθυμίου και τον ευχαριστούμε πολύ, από καρδιάς.

Δεν σας έφτανε που είστε θεολόγος;
Έμαθα όταν προβληματίζομαι, όταν με τυραννούν και με αγχώνουν, να διαβάζω. Δημιουργήσαμε συσσίτιο το 2010 μέχρι το 2015 και είπα «φτάνει» λόγω πρακτικών θεμάτων τα οποία δεν μπόρεσε ο δήμος να τακτοποιήσει. Σιτίζαμε όλη τη Ρόδο. Ήταν το 2015 που αποφασίζω να δώσω γα δεύτερη φορά, πανελλαδικές ενώ είχα δώσει κατατακτήριες και δεν μπόρεσα να περάσω. Λέω «θα χρησιμοποιήσω τη γνώριμη οδό. Φροντιστήρια για ένα χρόνο και πανελλαδικές…».

Οι φροντιστές σας, τι σας λέγανε;
Την πρώτη φορά, το 2003, ζήτησα από την κυρία Σπανάκη, να μου κάνει μάθημα. Αφού τελικά πέρασα στη θεολογική, μου εκμυστηρεύτηκε ότι την πρώτη μέρα που πήγα να τη γνωρίσω για να μου κάνει μάθημα στα φιλολογικά, εκείνη είδε έναν ιερωμένο στην πόρτα της και είπε «ας μην τον προσβάλω. Δυό-τρεις μήνες; Θα βαρεθεί, θα φύγει…». Έλα που δεν βαρέθηκα! Το 2017 λοιπόν έδωσα για δεύτερη φορά πανελλαδικές και πέρασα και πάλι με τη δύναμη του Θεού, αυτή τη φορά στο Παιδαγωγικό Ρόδου.

Με τη δύναμη του Θεού;
Αν δεν υπάρχει ο Θεός μέσα μας, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και το θείο είναι εναρμονισμένο με την ψυχή του ανθρώπου. Κανένας δεν μπορεί να μου πει ότι είναι άθεος. Όλοι πιστεύουμε σε κάτι. Αρκεί αυτό που πιστεύουμε να μην είναι είδωλο. Αν πιστεύεις μόνο στον εαυτό σου, πιστεύεις στα είδωλα. Αν καταρρεύσει όμως ο εαυτός σου, πέφτεις κι εσύ. Ο Χίτλερ, ειδωλοποίησε τον εαυτό του. Κι όταν έπεσε η πολιτική του και η τακτική του και όλη η ιδεολογία του, έπεσε κι ο ίδιος. Κι αυτοκτόνησε. Αν δεν έχεις τον Θεό, δεν υπάρχει τίποτα.

Καταφύγιο και παρηγοριά! Θρανίο και πάλι λοιπόν αυτή τη φορά στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου!
Θρανίο και πάλι και γίνεται το όνειρό μου πραγματικότητα. Τέσσερα χρόνια, κάθε μέρα. Τελειώνω το Παιδαγωγικό με τη δύναμη του Θεού και με τη δύναμη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου που της ζήτησα να με φέρει ως φοιτητή στο Πανεπιστήμιο και το έκανε. Δεν είναι ο ιερέας για να επαναπαύεται. Ο ιερέας είναι έμπνευση, και κάθε λειτουργία είναι διαφορετική. Αν δεν εμπνέεσαι με την πίστη, με το ανεξάντλητο της χαράς, της ακοής, της οσμής, της Θείας Λειτουργίας, βαλτώνεις.

Το αυτί του Θεού εκείνη την ώρα ήταν ανοιχτό! Σε ποιους γίνονται τα θαύματα; Σ’ αυτούς που τα πιστεύουν;
Ροδούλα, η εκκλησία μας είναι πίστη, με στοιχεία θρησκείας. Στοιχεία θρησκείας είναι το κεράκι, είναι το λιβάνι, είναι κατ΄ ανάγκη κι αυτά γιατί είμαστε άνθρωποι και πρέπει να μυρίσουμε το λιβάνι, να ανάψουμε το κεράκι για να αισθανθούμε ότι φέγγει η Πίστη μας όπως φέγγει το κεράκι μπροστά στον θρόνο του Θεού.

Μιλήστε μου για τον κόσμο, στους Αγίους Αποστόλους!
Είναι ένας καταπληκτικός κόσμος, σε διαβεβαιώνω. Ό,τι τους ζητώ το φέρνουν. Δεν απορείς γιατί η περιοχή δεν είναι περιποιημένη και φροντισμένη και η εκκλησία είναι; Γιατί φροντίζουν την εκκλησία τους! Την Κυριακή θα βγάλω ένα δίσκο και ο δίσκος θα είναι γι’ αυτό που τους έχω ζητήσει. Πώς γίνεται νομίζεις όλα αυτά να συντηρούνται; Είναι ένα μωσαϊκό. Είμαστε 4.000 άνθρωποι.

Από 16-17 χρονών ήμουν εδώ, ήμουν εδώ όταν ο παπα Γιώγργης Κουσουρνάς, έφτιαξε την εκκλησία. Εδώ μέσα τα έμαθα όλα και την αγιογραφία από την Γιάννη Τσέρκη, που αγιογραφούσε τον ιερό ναό, αυτόν το μεγάλο δάσκαλο που και σαν προσωπικότητα έχει το χάρισμα να σε κατευθύνει, στο σωστό δρόμο. Από το 1993 έμεινα μαζί του στην αγιογραφική τέχνη μέχρι το 1999 που χειροτονήθηκα από τον Απόστολο.

Πήγα στον Άγιο Ισίδωρο, διακόνησα επτά χρόνια και ακολούθησα τη συμβουλή του δασκάλου μου «τώρα να βγάλεις και τη Θεολογική Σχολή»! Όταν ο Μητροπολίτης μας ο Κύριλλος ενθρονιζόταν το 2004, εγώ έλειπα. Ήμουνα στο Βενετόκλειο και έγραφα εξετάσεις. Εμένα με είδε ο Μητροπολίτης μας, αργότερα. «Πού ήσουν εσύ…», μου λέει. Ανά μία εβδομάδα ανεβοκατέβαινα από την Αθήνα.

Και τώρα τι; Ποιο είναι το επόμενο που θέλετε να συμβεί;
Τώρα ελπίζω να μη συντρέχουν λόγοι που αφορούν τον κορωνοϊό, κι έτσι ν’ ανοίξουμε το Πνευματικό μας Κέντρο, κι εγώ με το πτυχίο και του δασκάλου, να μπορώ να βοηθήσω παιδάκια που δεν μπορούν να τα διαβάσουν οι γονείς τους παρέχοντάς τους ενισχυτική διδασκαλία. Και θα το κάνω με μεγάλη χαρά και μεράκι. Από την ενισχυτική μας διδασκαλία στο Πνευματικό Κέντρο, μπορέσαμε και περάσαμε δύο παιδιά στην ΑΣΤΕΡ και τώρα εργάζονται, αλλά κι ένα κορίτσι στο Τμήμα Μεσογειακών Σπουδών. Συνεργαζόμαστε με εθελοντές και μ’ ένα συμβολικό ποσό έχουν δικά μας παιδιά ο Μπάρδος με τον Πανάγο, η Μιχαλαρέα, στις ξένες γλώσσες…

Υπάρχει φτωχός κόσμος στους Αγίους Αποστόλους!
Μόνο φτωχός!

Κι εσείς επιλέγετε αυτή την Ενορία!
Γιατί εδώ έζησα. Η απόφαση ήταν του Μητροπολίτη, ευτυχώς επέλεξε να με φέρει εδώ. Ο Μητροπολίτης μας με βοήθησε σ’ αυτή μου την προσπάθεια των εξετάσεων και της φοίτησης, με τη δική του σιωπή, με τη δική του ανοχή, και τη δική του αγάπη, με την έννοια ότι με άφησε να δραστηριοποιηθώ, να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, μ’ άφησε να αναπτυχθώ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου. Όσο το «γιατί εδώ», γιατί εδώ έζησα, είναι ο κόσμος μου. Υπάρχει μια περηφάνια εδώ . Άνθρωποι που έχουν ανάγκη και δεν ζητούν, από περηφάνια.

Η περηφάνια συχνά από τη φτώχεια προέρχεται, κι όχι από το αντίθετο! Εσείς λοιπόν;
Την υγειά μας να έχουμε και ο καθένας από εμάς να αφήνει τους προσωπικούς του δράκους πίσω του. Εκεί που λες «τελείωσε» εκεί είναι το επόμενο βήμα για να γίνει η επόμενη αρχή. Τα χρήματα που παίρνω ως ιερέας, τα έχω διοχετεύσει στις σπουδές μου και στις σπουδές των ανιψιών μου. Από τη μητέρα εκκλησία νιώθω ευνοημένος γιατί μέσω της ιεροσύνης μπόρεσα κι έκανα τόσα πράγματα. Αυτά ένιωθα την ώρα που έπαιρνα το πτυχίο μου με την έννοια της ταπεινότητας, διότι όλο αυτό ανάγεται στο Θεό.

Φεύγοντας από την αυλή του ναού όπου το αεράκι είχε πάρει τη θέση του και δρόσιζε το απόγευμα εκείνης της μέρας, μου είπε κάτι που περιείχε μια ακόμα μεγάλη αλήθεια!
«Το να είσαι κακός, είναι το δεδομένο αυτή την εποχή. Μπες στο αντίθετο ρεύμα. Κάνε την επανάσταση. Η επανάσταση σήμερα είναι να είσαι καλός»!