Παρασκευή Χατζηαντωνίου: «Ό,τι έχει τιμόνι, ό,τι έχει ρόδα, ό,τι έχει μηχανή, μ’ αρέσει»!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΚΕ 5593 ΦΟΡΕΣ
Λέει η Παρασκευή Χατζηαντωνίου, η πρώτη γυναίκα οδηγός της «ΡΟΔΑ» και σήμερα βοηθός χειριστή ανυψωτικού μηχανήματος στο αεροδρόμιο
Οδηγεί από φορτηγό και ταξί μέχρι... διώροφο λεωφορείο, εργάζεται ως βοηθός χειριστή ανυψωτικών μηχανημάτων στο αεροδρόμιο της Ρόδου, έχει δίπλωμα οδήγησης σχεδόν για κάθε μεγάλο όχημα που κυκλοφορεί στους δρόμους και αν μπορούσε θα πήγαινε και για… πιλότος!
Όχι, δεν πρόκειται για κάποιον μεγαλόσωμα άντρα, επαγγελματία οδηγό, που θέλει να διευρύνει τις επαγγελματικές του προοπτικές αυτή τη δύσκολη εποχή-όπως θα μας οδηγούσαν ίσως τα στερεότυπα.
Και αν σήμερα τα πράγματα (ευτυχώς) έχουν αλλάξει άρδην και τα στερεότυπα (αρχίζουν να) υποχωρούν, ωστόσο βλέποντας κανείς τη μικροκαμωμένη συμπολίτισσά μας, την κα Παρασκευή Χατζηαντωνίου, ε, δεν είναι και το πρώτο πράγμα που πάει το μυαλό του!
«Ό,τι έχει τιμόνι, ό,τι έχει ρόδα, ό,τι έχει μηχανή, μ’ αρέσει!», λέει για να μας εξηγήσει αυτό το ταλέντο της που δεν περιορίζεται στα οχήματα, αλλά έχει να κάνει και με τις κατασκευές γενικά, από έπιπλα που φτιάχνει για χόμπι, για εκείνην και τους συγγενείς της, μέχρι να φτιάχνει τα υδραυλικά και τα ηλεκτρολογικά του σπιτιού της, ακόμα και ένα μικρό σιντριβάνι με γεφυράκι στην αυλή!
Τα σχέδια; Ευφάνταστα! Κομοδίνο ως μία... μικρή κάβα, φτιαγμένο από βαρέλι κρασιού, τραπεζάκια από λάστιχα για την καφετέρια που διατηρεί-και είναι η δεύτερή της δουλειά-συρταριέρα, κρεβάτια, ακόμα και φωτιστικά!
Η Παρασκευή, όμως, είναι μητέρα αλλά και μία νέα γιαγιά. Και κάνει δύο δουλειές: διατηρεί κατάστημα καφέ αλλά είναι και βοηθός χειριστή ανυψωτικών μηχανημάτων στο αεροδρόμιο, στη Swissport, εδώ και δύο σεζόν.
Βέβαια, σ’ αυτή την τελευταία δουλειά δεν βρέθηκε ξαφνικά ή τυχαία.
Πιο πριν ήταν οδηγός λεωφορείου αφού, όπως λέει, πάντα δούλευε σε λεωφορεία, ενώ έχει δίπλωμα για τρακτέρ και γενικά έχει σχεδόν όλα τα διπλώματα! Ας τη γνωρίσουμε καλύτερα:
Σε ποια ηλικία ανακάλυψες ότι σε έλκυε η οδήγηση, ό,τι είχε... τιμόνι και ρόδες;
«Από παιδάκι, όπου... έβλεπα τιμόνι πήγαινα»!
Δηλαδή, δεν έτυχε, σε έλκυε αυτό;
«Ναι, μου άρεσε από μικρή. Σαν παιδάκι έπαιζα με τρενάκι, αυτοκινητάκια, τέτοια πράγματα...».
Και πρώτη φορά τιμόνι πότε έπιασες; Γενικά, μηχανάκι ή αυτοκίνητο;
«Πόσο χρονών ήμουνα δεν θυμάμαι αλλά ήμουν πολύ μικρή. Οδηγούσα με τον πατέρα μου και εκείνος είχε μόνο τα πετάλια. Όλα τ’ άλλα τα είχα εγώ: τιμόνι, ταχύτητες, φλας. Από παιδάκι δηλαδή. Δεν έφθανα το πετάλι. Και μηχανάκι πάλι, περίμενα τον παππού μου πότε θα φύγει για να πάω να βάλω το μοτοποδήλατο μπροστά και να το κάνω μία βόλτα…».
Και πώς προέκυψε η ενασχόληση με τα μεγάλα οχήματα και μάλιστα ως επάγγελμα;
«Από το 2000 είμαι επαγγελματίας».
Δεν είχαμε συνηθίσει πριν είκοσι χρόνια, τουλάχιστον εδώ, γυναίκες να είναι πίσω από το τιμόνι σε μεγάλα οχήματα...
«Όχι και ήταν και δύσκολο για μένα να ξεκινήσω, όταν αποφάσισα να βγω εκτός αεροδρομίου-γιατί ξεκίνησα στο αεροδρόμιο με λεωφορεία μέσα στην πίστα, το 2000. Όταν ψαχνόμουν για έξω, ήταν δύσκολο...».
Γιατί; Δεν σε εμπιστεύονταν, ίσως γιατί έβλεπαν μία γυναίκα, μικροκαμωμένη, και το συνέδεαν με τη δύναμη; Κάτι που δεν έχει σχέση προφανώς..
«Καμία... Στο αεροδρόμιο έμεινα σίγουρα μέχρι το 2004. Μετά λόγω παιδιού έμεινα εκτός ένα-δύο χρόνια. Και το 2007 ξεκίνησα στη «ΡΟΔΑ».
Σημείωση: Eκείνη την εποχή δεν υπήρχαν άλλες γυναίκες στη Ρόδο να οδηγούν λεωφορείο. Μέσα στο αεροδρόμιο υπήρχε άλλη μία η οποία βγήκε σε σύνταξη μόλις πήγε η Παρασκευή. Αλλά στη ΡΟΔΑ ήταν η πρώτη γυναίκα που πήγε και της έδωσαν να οδηγήσει λεωφορείο.
Γενικά, όλα αυτά τα χρόνια ποια ήταν η συμπεριφορά που δέχθηκες από συναδέλφους και προϊσταμένους.
«Εντάξει, περισσότερο καμάρωναν οι συνάδελφοι».
Μάλιστα, όπως λέει, της έβγαζαν το καπέλο αφού ήταν σωστή στα ωράρια και τους χρόνους της, τυπική. Στη «ΡΟΔΑ» έμεινε μέχρι και το 2012, ως συμβασιούχα, αλλά παράλληλα εργαζόταν, επίσης ως συμβασιούχα, και στα λεωφορεία του αεροδρομίου. Μετά σειρά είχε το ΚΤΕΛ ενώ μία χρονιά εργάστηκε και ως οδηγός στο διώροφο λεωφορείο ανοιχτού τύπου!
Οδηγάει και τρακτέρ με τον πατέρα της, για το οποίο έχει και δίπλωμα ενώ έχει δοκιμάσει να οδηγήσει και μπουλντόζα!
Όλα αυτά τα διπλώματα, πότε τα πήρες; Πόσα έχεις;
«Στα 18 μου χρόνια ξεκίνησα με δίπλωμα αυτοκινήτου και μηχανής και μόλις έγινα 21-που από τότε επιτρέπεται το επαγγελματικό δίπλωμα-έβγαλα…όλα τα επαγγελματικά. Κάθε χρόνο έβγαζα και δίπλωμα»!
Πόσα έχεις τελικά;
«Αυτοκινήτου, μηχανής, Γ, Δ, Ε, τρακτέρ και ταξί και πάω για το δίπλωμα του χειριστή ανυψωτικών μηχανημάτων»!
Γενικά, πάντως, για να κάνεις τόσες δουλειές ως οδηγός μεγάλων οχημάτων, πρέπει να σε εμπιστεύονταν, οι προϊστάμενοι, οι εργοδότες...
«Με πρότειναν με κλειστά μάτια»
Αυτό σημαίνει ότι και τους δύσπιστους τους έπειθες...
«Ό,τι... περίεργο λεωφορείο έχει έρθει στη Ρόδο, το έχω οδηγήσει»!
Όπως;
«Φυσούνα, διώροφο, τριαξονικά...».
Φαντάζομαι, τώρα πια, έχουν περάσει και τόσα χρόνια, σε γνωρίζουν, δεν δέχεσαι πια δυσπιστία ή αμφισβήτηση...
«Δεν υπάρχει πια δυσπιστία και αμφισβήτηση γιατί με εμπιστεύονται. Και στο αεροδρόμιο σαν βοηθός όταν πήγα την πρώτη χρονιά, έμειναν άναυδοι γιατί τα έμαθα πολύ γρήγορα. Ό,τι μου έδειξαν τα έμαθα αμέσως».
Άρα, λοιπόν, θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχεις ένα ταλέντο σ’ αυτό...
«Ναι, γιατί μ’ αρέσει».
Οι γονείς σου, η οικογένειά σου, πώς το δέχθηκαν; Πώς σε αντιμετώπισαν;
«Στις αρχές όλοι είχαν αντίρρηση! Τους ήταν δύσκολο να πιστέψουν παρ’ όλο που με έβλεπαν και στα χωράφια ότι «το είχα» και με το τρακτέρ κτλ. Εντάξει, φοβόντουσαν στις αρχές αλλά μετά εντάξει, το δέχθηκαν. Και πάντα «πρόσεχε, πρόσεχε», μου έλεγαν».
Έχεις και παιδιά αλλά και εγγόνι...
«Δύο κόρες και μία εγγονή».
Φαντάζομαι, τα παιδιά, μεγαλώνοντας, θεωρούν κάτι... συνηθισμένο το επάγγελμα της μητέρας και της γιαγιάς...
«Εννοείται. Και τώρα είναι και συνηθισμένο. Σε λίγο θα είμαστε πιο πολλές οι γυναίκες παρά οι άνδρες»!
Τόσο πολλά διπλώματα για μεγάλα οχήματα και μηχανήματα ξέρεις να έχει άλλη γυναίκα στη Ρόδο;
«Έχει τώρα. Έχει και σε φορτηγό, έχει σε νταλίκα τώρα, έχουμε δασκάλα οδήγησης στη Ρόδο».
Απ’ ό,τι μου είπες, δεν είναι αυτή η μόνη σου κλίση. «Το έχεις» και με τις κατασκευές, επισκευές κτλ.
«Χτισίματα, σοβάδες, ηλεκτρολογικά, υδραυλικά, έπιπλα από ξύλο. Έχω κάνει κρεβατοκάμαρα, φωτιστικά, στο σπίτι μου, για δική μου χρήση και για τους συγγενείς μου. Και σιντριβάνι με γεφυράκι»!
Αυτά τα έχεις κάνει ποτέ επαγγελματικά ή για να πληρωθείς;
«Όχι, γιατί δεν τα φτιάχνω τόσο καλά».
Για όλα αυτά έχεις πάει σε κάποια σχολή;
«Έχω βγάλει μηχανικός οχημάτων λόγω της δουλειάς και μηχανολόγων εγκατάστασεων επειδή είχε τόρνο, μήπως μάθω κάποια πράγματα, αλλά ήταν η εποχή του covid και δεν έμαθα αυτά που ήθελα... Ξαφνικά μου ήρθε κι αυτό. Δηλαδή, ξεκινάω να κάνω κάτι και μου βγαίνει κάτι άλλο».
Αν σου έλεγαν ποιο είναι το όνειρό σου σε σχέση με τα ταλέντα σου αυτά; Μήπως θα ήθελες να μάθεις... να πιλοτάρεις και αεροπλάνο;
«Εννοείται ότι θα το ήθελα κι αυτό αλλά δεν έχω μνήμη. Και σκάφος. Ό,τι έχει τιμόνι, ό,τι έχει ρόδα, ό,τι έχει μηχανή μ’ αρέσει!.. Νομίζω έχουν εκπληρωθεί τα όνειρά μου σε σχέση με αυτό. Γιατί και η δουλειά μου ήτανε χόμπι για μένα, γι’ αυτό και δεν με κούραζε και γι’ αυτό το έκανα παράλληλα πάντα. Και το μαγαζί που έχω μ’ αρέσει και γι’ αυτό το κάνω παράλληλα με τιμόνι».
Τι θα έλεγες σε άλλες γυναίκες που θα ήθελαν να καταπιαστούν με κάτι που είναι έξω από τα «καθιερωμένα» και διστάζουν;
«Να είναι τολμηρές και να κάνουν πάντα αυτό που αισθάνονται. Να προσπαθούν. Η κόρη μου έχει βγάλει λύκειο, μηχανικός στα καράβια. Δεν πήγε στη Σχολή και τώρα είναι μηχανικός στη ΔΕΗ, συμβασιούχος. Την έβλεπα ότι ερχόταν συνέχεια μαζί μου και της λέω «σε βλέπω να ακολουθείς τα βήματά μου» και την έστειλα να βγάλει μηχανικός οχημάτων...».
Ακολουθήστε τη Ροδιακή στο Google News
