Δημήτρης Προκοπίου: Παραλίες

Rodiaki NewsRoom

Γράφει ο Δημήτρης Προκοπίου

Πέρασαν πολλά χρόνια για να ευαισθητοποιηθεί ο κόσμος για τις παραλίες. Πλέον η διεκδίκηση της ελεύθερης πρόσβασης είναι αυτονόητη. Οι ομπρέλες και οι ξαπλώστρες χρειάζονται για όλους αρκεί να είναι οικονομικές, και φυσικά να συνυπάρχουν με εκτάσεις καθαρές για να βάζει όποιος θέλει την πετσέτα του στην άμμο.

Η παραλία είναι κοινωνικό αγαθό. Όλοι έχουν δικαίωμα στην πρόσβαση. Δεν υπάρχουν ιδιωτικές παραλίες. Μόνο το κράτος εκμισθώνει σε ιδιώτες. Το κίνημα για τις ελεύθερες παραλίες ήρθε ως αποτέλεσμα της ασυδοσίας μερικών να μην αφήνουν στις παραλίες χώρο για άτομα που δεν θέλουν ομπρέλα. Και δεν υπήρχε δηλαδή ελεύθερος χώρος.

Υπάρχει και το εξής φαινόμενο: οι ξαπλώστρες άρχισαν να χρεώνονται από δωρεάν, 5, 10 ως και 25 και πάνω και από 100 ευρώ το σετ. Παράλληλα κάποιοι δηλαδή χρέωσαν τις παραλίες υπερβολικά ποσά ανά ξαπλώστρα σε επίπεδο αισχροκέρδειας. Σε πολλές παραλίες της Ρόδου ευτυχώς δεν παρατηρείται η υπερβολική τιμή αλλά και η περιορισμένη πρόσβαση είναι αδύνατη σε πελάτες που δεν θα πάνε στο συγκεκριμένο beach bar, μιας και μπράβοι απαγορεύουν τη διέλευση.

Από την άλλη ασφαλώς κι ένα ξενοδοχείο πρέπει να έχει δικές του ξαπλώστρες, να συνυπάρχει με ανεξάρτητους ομπρελάδες αλλά στην ιδία παραλία να υπάρχουν και περιοχές χωρίς ξαπλώστρες. Οι διαδηλώσεις για τις παραλίες ήρθανε ως αποτέλεσμα της υπερβολής κάποιων ώστε να μην υπάρχουν διαθέσιμες παραλίες. Στις Κυκλάδες υπάρχουν εντονότατα τέτοια φαινόμενα. Συχνά είναι δύσκολο να βρεις παραλία για μπάνιο στα κυκλαδονήσια. Οι παραλίες παραχωρούνται για χρήση από την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου, οι δήμοι απλά εκφράζουν τη γνώμη τους. Έτσι, είναι πολύ δύσκολο η τοπική κοινωνία να διεκδικήσει τα δικαιώματά της.

Οι ξαπλώστρες και οι ομπρέλες χρειάζονται. Οι αφορισμοί που τις απορρίπτουν συλλήβδην, προέρχονται από άτομα που συχνά τους αρέσει το ελεύθερο camping, το οποίο φυσικά όταν είναι μαζικό επιβαρύνει το περιβάλλον. Κάποιοι άλλοι όμως, θέλουν ξαπλώστρες αλλά φθηνές, οικογενειακές. Αντίθετα σε κάποιες παραλίες κάποιοι αντί για ξαπλώστρες έβαλαν, ρουστίκ, τουρκομπαρόκ πολυθρόνες. Εκεί,θριάμβευσε το μεταμοντέρνο γούστο, της ριάλιτι υποκουλτούρας, του μέσου πουλμουρίστα. Μαζί με το άνοιγμα της σαμπάνιας των 7000 ευρώ. Με τη λογική αυτή κάποιοι ηθικοπλαστικά απορρίπτουν την πρόσβαση σε άλλους, στους μη έχοντες τα ανάλογα. Εκεί που κυριαρχεί η εικόνα.

Η πρόσβαση στις παραλίες είναι δικαίωμα όλων. Θυμήθηκα περιοχές, όχι στη Ρόδο ευτυχώς, που δεν μπορείς να βρεις δρόμο να πας για μπάνιο, και υπάρχουν μαντρότοιχοι που εμποδίζουν, μαζί με φουσκωτούς πίσω από «μπάρες». Πολλές περιοχές έχουν το χωροταξικό πρόβλημα αυτό. Και είναι δύσκολο να ανοιχτούν δρόμοι νέοι. Στη φωτιά στο Μάτι δεν υπήρχε παντού δρόμος διαφυγής στη θάλασσα.