Νικόλας Οίκουτας: Ο Ροδίτης που μετά από ένα τρομακτικό τροχαίο στάθηκε στα πόδια του κι έγινε φοιτητής Ιατρικής

Rodiaki NewsRoom

Συνέντευξη στη
Ζωή Σ. Κοντόγιαννου

Αν μου έλεγαν κάποια στιγμή να προσωποποιήσω τη λέξη "δύναμη", θα της έδινα τη μορφή του Νικόλα Οίκουτα.

Ένα παιδί, γιατί παιδί ήταν τότε που έπαθε το φριχτό ατύχημα, κατάφερε να αντιστρέψει όλες τις δυσοίωνες προβλέψεις των γιατρών και να σταθεί στα πόδια του.

Σήμερα δεν έχει καταφέρει μόνο να περπατά αλλά είναι και φοιτητής Ιατρικής. Όνειρό του να γίνει ένας λαμπρός επιστήμονας και μέσα από τις δικές του γνώσεις να βοηθήσει κι άλλους ανθρώπους.

Ο Νικόλας είναι σήμερα 28 ετών. Μπορεί να έχει κάνει το αδύνατο δυνατό όμως συνεχίζει γεμάτος δύναμη και πίστη για την επίτευξη όλων του των στόχων και την πραγματοποίηση των ονείρων του.

Κι εγώ νιώθω πολύ τυχερή που μέσα από αυτή τη συζήτηση τον γνώρισα λίγο καλύτερα. Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσετε κι εσείς.

Νικόλα σε καλωσορίζω στις «Ιστορίες ζωής». Μίλησε μας για την καταγωγή σου.
Κατάγομαι από τον Αρχάγγελο της Ρόδου. Εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, έχοντας όμορφες παιδικές κι εφηβικές αναμνήσεις σε ένα ήρεμο, όμορφο και υγιέστατο οικογενειακό περιβάλλον κι εδώ θέλω να περάσω όλα τα χρόνια της ζωής μου.

Με τι ασχολείσαι αυτόν το καιρό;
Σπουδάζω ιατρική στο τελευταίο έτος και παράλληλα συνεχίζω να κάνω τις φυσιοθεραπείες μου για να βελτιώσω ακόμα περισσότερο την κίνηση του αριστερού μου χεριού.

Όλα κυλούσαν όμορφα μέχρι που...
Μέχρι που ένα πολύ άσχημο δυστύχημα με το μηχανάκι μέσα στο χωριό μου στις 4.2.2012 ανατρέπει τη ζωή μου. Εκείνη τη βραδιά γιόρταζα τα γενέθλιά μου. Δυστυχώς το πρωί με βρήκε στα επείγοντα με τη ζωή μου να κρέμεται από μία κλωστή. Είχα βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Στο Νοσοκομείο της Ρόδου χειρουργούμαι άμεσα και την αμέσως επόμενη ημέρα μεταφέρομαι σε νοσοκομείο της Αθήνας.

Εκεί γίνεται ακόμα ένα πολύ κρίσιμο χειρουργείο. Μένω στην εντατική για τέσσερις μήνες χωρίς να έχω τις αισθήσεις μου. Το ευχάριστο ήταν πως όταν ξύπνησα είχα τα λογικά μου. Είχα αίσθηση του χρόνου κι αντίληψη για όλα. Αφού συνήλθα μεταφέρθηκα σε απλό θάλαμο του νοσοκομείου. Από εκεί και πέρα μεταφέρθηκα σε κέντρο αποκατάστασης για να κάνω φυσιοθεραπείες και να βελτιώσω τις κινήσεις των άκρων μου.

Δύο χρόνια πάλεψα για να τα καταφέρω. Σήμερα είμαι τελείως ανεξάρτητος. Η περίπτωσή μου ήταν αρκετά δύσκολη. Οι γιατροί δεν ήταν καθόλου αισιόδοξοι. Είχα λίγες πιθανότητες να ζήσω κι άλλες τόσες για να περπατήσω.

Ποιες ήταν αυτές οι σκέψεις που σε έκαναν να κρατηθείς δυνατός και ν’ αντέξεις;
Όταν άρχισα να κάνω τις φυσιοθεραπείες μου ένιωθα σιγά σιγά την κίνησή μου να καλυτερεύει. Το ότι κέρδιζα κάθε φορά κι από μία μάχη αυτό ήταν το κίνητρο για να συνεχίσω να προσπαθώ. Ήθελα να τα καταφέρω για να γυρίσω πίσω στους φίλους μου και στο χωριό μου, τον Αρχάγγελο.

Ποιοι ήταν και είναι το στήριγμά σου;
Η οικογένειά μου και οι φίλοι μου. Ακόμα και μέχρι σήμερα είναι κοντά μου και με στηρίζουν. Θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ και ότι τους αγαπώ όλους, έναν προς έναν, ξεχωριστά.

Όταν ο άνθρωπος έχει πίστη στον θεό γίνονται θαύματα; Πώς βίωσες εσύ το δικό σου το θαύμα;
Μόνο και μόνο που είμαστε εδώ μαζί και μιλάμε είναι ένα θαύμα. Το τραύμα που είχα στο κεφάλι ήταν πολύ βαρύ. Το χειρουργείο που θα ακολουθούσε ήταν αρκετά δύσκολο κι οι γιατροί στην αρχή φαίνεται πως δεν ήξεραν ποια μέθοδο θ’ ακολουθήσουν. Πριν το χειρουργείο, το ίδιο πρωί, η μητέρα μου είχε επισκεφτεί την εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον Άγιο Λουκά τον γιατρό.

Εκεί ξεφυλλίζοντας η μητέρα μου ένα βιβλίο του Αγίου έπεσε πάνω στη μέθοδο που χρησιμοποιούσε ο Άγιος όταν ήταν χειρούργος για τέτοιες βαριές περιπτώσεις στο κεφάλι. Ήταν σαν μία ειδοποίηση του Αγίου Λουκά ότι αυτή η μέθοδος θα χρησιμοποιούνταν για να πετύχει η εγχείρηση. Μέχρι η μητέρα μου να φτάσει στο νοσοκομείο και να μιλήσει με τους γιατρούς εκείνοι την ενημέρωναν για το χειρουργείο.

Αυτό που διάβασε η μητέρα μου στο βιβλίο αυτό και εφαρμόστηκε. Ήταν σαν να μας έδειχνε ο Άγιος τον δρόμο που έπρεπε να πάρουμε. Το χειρουργείο πέτυχε κι εγώ ξέφυγα τον κίνδυνο.

Η αλλαγή αυτή στη ζωή σου σε αποδυνάμωσε ή σε πείσμωσε;
Η αλλαγή αυτή μου έδωσε ελπίδα και δύναμη. Μετά από αυτό νιώθω πως έχω πια τη δύναμη να αντιμετωπίσω κάθε πρόκληση και δυσκολία στη ζωή μου.

Πώς μπαίνει η Ιατρική στη ζωή σου;
Όταν έγινε το ατύχημα δεν είχα προλάβει να τελειώσω τη Γ΄Λυκείου. Αφού έγινα καλά έπρεπε να επιστρέψω στα θρανία και να πάρω το απολυτήριο μου. Όταν ήρθε η ώρα να συμπληρώσω το μηχανογραφικό μου ήθελα να επιλέξω ένα επάγγελμα όπου δεν θα χρειαζόταν να κάνω κάποια χειρωνακτική εργασία. Η Ιατρική μου έδινε αυτή τη δυνατότητα αλλά και την ευκαιρία ν’ αποδείξω στον εαυτό μου πρώτα απ’ όλα και μετά στους άλλους ότι θα μπορούσα να νικήσω κάθε δύσκολο αγώνα στη ζωή μου.

Ποιο είναι το μήνυμα που θέλεις να δώσεις στους νέους μας αλλά και σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν να αντιμετωπίσουν δύσκολα ατυχήματα και μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους;
Να μην εγκαταλείπουν ποτέ τον αγώνα τους. Να προσπαθούν και να παλεύουν μέχρι το τέλος ασχέτως αν θα τα καταφέρουν ή όχι. Τουλάχιστον θα ξέρουν ότι δεν τα παράτησαν.

Όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Μίλησέ μας γι’ αυτά;
Θέλω να τελειώσω τις σπουδές μου στην Ιατρική και να δρομολογηθώ στην ειδικότητα που θα επιλέξω. Αργότερα θα ήθελα ν’ ανοίξω το δικό μου μικροβιολογικό εργαστήριο στο χωριό μου.