Επιστολή προς Ροδίτη Οθωμανό

Θυμάσαι αγαπητέ φίλε Αλή που έπαιζες ποδόσφαιρο στη Λίμνη της ΑΟΝ στο Νιοχώρι και σε χειροκροτούσε όλη η Ρόδος;

Θυμάσαι που έτρεχες στους ποδηλατικούς αγώνες μέσα στο στάδιο Διαγόρας και χε χειροκροτούσε όλη η Ρόδος;

Θυμάσαι που ερχόσουν στα πάρτι που έκανε ο “γόης” ο αδελφός μου και διασκεδάζαμε όλοι μαζί;

Θυμάσαι που σε συναντούσα στα “πλατανάκια” στο Μπαϊράμι, και διασκεδάζαμε όλοι μαζί και τα παιδιά μας; Τι ωραία που ήταν!

Θυμάσαι που σε έφερνα το “σαραβαλάκι μου” στο μηχανουργείο σου, για να το επισκευάσεις;
Θυμάσαι που με κάλεσες στο γάμο σου και στο “σουνέτι του γιού σου”.
Θυμάσαι, θυμάσαι, θυμάσαι;

Μετά από πολλά χρόνια θέλω να σου πω μια αληθινή ιστορία με ένα συμπατριώτη μας Ροδίτη Οθωμανό (από του Νώε τον καιρό). Εναν λεβέντη γεροντάκο που ήταν τιμή μου να τον έχω φίλο. Τον λέγανε Τζαφέρ Γιασάρ.

Τον γνώρισα γύρω στα 1960 και έκτοτε μείνανε φίλοι μέχρι το θάνατό του. Ηταν ιδιοκτήτης φορτηγών αυτοκινήτων και στο τέλος μόνο οδηγός φορτηγών. Μου διηγόταν διάφορες παλιές ιστορίες.

Ενα βράδυ που έπινε κανένα ρακί παραπάνω, έτσι του ήρθε, ανέβηκε μέχρι πάνω στον ιστό της σημαίας στη “Νομαρχία”, ενώ μια άλλη φορά φόρτωσε στο φορτηγό του, μόνος του, από κάποιο δάσος της Ρόδου το μεγαλύτερο άλμπουρο (κορμός δέντρου)και το έφερε στο καρνάγιο της Ρόδου. Εκείνη την εποχή έγιναν τα απαράδεκτα γεγονότα στην Κύπρο φίλε μου, Ροδίτη Οθωμανέ και στη Ρόδο κανένας δεν ήθελε να δει Οθωμανό.

Ο Τζαφέρ Γιασάρ λοιπόν έμεινε χωρίς δουλειά και είχε πρόβλημα επιβίωσης.
Εκείνη την εποχή ήμουν υπεύθυνος των λατομείων Κοσκινού. Ηρθε και μου ζήτησε εργασία και παρά την οργή που είχα για την Κύπρο, εγώ αμέσως τον προσέλαβα και ήταν ο καλύτερος οδηγός. Περάσανε τα χρόνια και ήρθε ο καιρός να πάρει σύνταξη ο Τζαφέρ Γιασάρ, που “μια ζωή εργαζότανε” και το αρμόδιο γραφείο του ΤΣΑ του απάντησε ότι δεν δικαιούται σύνταξη.

Ηρθε και μου το είπε απογοητευμένος. Του είπα ότι κάποιο λάθος θα έγινε, αφού ήξερα ότι δούλεψε και με το παραπάνω σε όλη του τη ζωή. Στο τέλος, αναγκάστηκα να πάω στα κεντρικά γραφεία στην Αθήνα και πράγματι είδαν στα χαρτιά πως ο Τζαφέρ Γιασάρ δεν δικαιούται σύνταξη.

Τότε σκέφτηκα και τους είπα: Κοιτάξτε και στο όνομα Γιασάρ (επίθετο) Τζαφέρ (όνομα) και πράγματι είδαν ότι τον είχαν με δύο αριθμούς μητρώου. Ενας με επίθετο Τζαφέρ και έναν άλλο με επίθετο Γιασάρ.

Τελικά, ένωσαν τους δύο αριθμούς μητρώου και πήρε μια καλή σύνταξη. Ηρθε μετά από αρκετά χρόνια ο θάνατος και τον συνόδευσα και τον κατέβασα μαζί με άλλους Ροδίτες Οθωμανούς συμπατριώτες μας στην τελευταία του κατοικία.

Τώρα γιατί σου έστειλα αυτήν την επιστολή Αλή;
Σου την έστειλα για να σου πω ότι στα 77 μου χρόνια όπως αγαπώ όλους τους Ροδίτες, αγαπώ κι εσένα Ροδίτη Οθωμανέ.

Είμαι σίγουρος ότι και εσύ έχειςι πολλά να μου πεις για τους φίλους σου Ροδίτες. Αυτό το ωραίο δεν πρέπει να αφήσουμε να μας το χαλάσει κανείς.

Γράφει ο Βασίλης Μαυράκης